Σαπούνια - διάφορα

[NavalArchitect]

Λατρεύω τα σαπούνια κάθε είδους, και εδώ και χρόνια μαζεύω από 'δω κι απο 'κει διάφορα που βρίσκω (όλα σχεδόν αγορασμένα στο εξωτερικό).

Δεν έχω πολλά, ούτε σκοπεύω να κάνω συλλογή - το σαπούνι είναι κάτι αναλώσιμο και πρέπει να ξοδεύεται.
Καλύτερα να ξοδεύεται όμως όταν πρώτα φυλαχθεί, περάσει λίγος καιρός, πιθανώς σταματήσει να παράγεται.
Τότε είναι η καλύτερη στιγμή να το απολαύσεις, προσωπικό γούστο αυτό βέβαια.

Και τα ντουλάπια που βάζουμε τα ρούχα μας (εσώρουχα, κάλτσες κλπ.) αν έχουν μέσα ένα αρωματικό σαπούνι, όπως έκανε η γιαγιά μου, ακόμη πιό ωραία.

Πάμε λοιπόν.

Valobra:







Αυτά τα έχω πάρει από την Ιταλία (γύρω στο '12), βέβαια τώρα νομίζω φερνουν μερικά κάποιοι Έλληνες vendors.
Όπως και νά'χει όμως, από τότε που έκλεισε το εργοστάσιο στη Γένοβα όλα αυτά θα παραμένουν μία ανάμνηση από το παλιό καλό παρελθόν.

Τη διαφορά του χρώματος σε αυτό που έχω διπλό δεν μπορώ να την εξηγήσω.
Ίσως αν δω το batch no., ή μήπως είναι άλλο scent. Τέλος πάντων, αδιάφορο.





Gilchrist & Soames:

Scrub (για πρόσωπο).
Πολυτελές σαπούνι Βρετανικής προέλευσης.
Νομίζω είχα ανοίξει ένα παλαιότερα, πολύ ωραίο scrub αλλά πρέπει να έχεις ενσωματώσει τη συγκεκριμένη ρουτίνα στο πρόγραμμά σου μία ή δύο φορές την εβδομάδα (το scrubbing δεν είναι για παραπάνω).





AdP:

Νομίζω είχα άλλα δύο, κλασικό και μυρωδιά που δύσκολα τη βαριέσαι...





L'Occitane:

Να κι ένα (σχετικά) ευρέως διαθέσιμο στην Ελλάδα.
Είχα και τα πιό μεγάλα της ίδιας εταιρείας.





(συνεχίζεται)

[NavalArchitect]

Clinique:

Τα κλασικά παλιά σαπούνια της εταιρείας για το πρόσωπο.

Ωραίο σαπούνι, μεγάλη μπάρα, μέσα σε χαρτί και όλο το σαπούνι σε πλαστικό σκεύος με καπάκι.
Τα έχω κρατήσει (NOS) από τα μέσα της δεκαετίας του '90, το extra strength είναι λίγο δυνατό (συγκριτικά το extra strength του Body Shop ήταν τότε ακόμη πιό δυνατό, μου είχε γεμίσει το πρόσωπο με σχισίματα...)





Ελληνικά σαπούνια:

Αυτά εδώ είναι οι πιό πρόσφατες ανακαλύψεις.
Το τετράγωνο από τη Λέσβο και το πιό μεγάλο από τη Σάμο, το πρώτο είναι λίγο πιό ακριβό.
Τα παίρνω κάτω στην αγορά, από ένα κατάστημα στην Ευρυπίδου.
Ωραία σαπούνια, χωρίς να πληρώνεις του κόσμου τα χρήματα για φύκια και μεταξωτές κορδέλλες.







Άλλο ένα Valobra:

Σε τούτα 'δω οπωσδήποτε ξεχωρίζει η διακόσμηση και το σχέδιο στο κουτί.
Το σαπούνι είναι κλασικό όμορφο οβάλ, σφραγισμένο πάνω, γεύση παλιάς εποχής.





Travel soap + container από το Muji:

Ιαπωνική πρακτικότητα, αν και τα σαπούνια αυτά δεν είναι κάτι το σπουδαίο (κάνουν δουλειά αλλά στην Ασία η έμφαση στην πρακτικότητα είναι ιδιαίτερα τονισμένη σε τέτοια προιόντα).





(συνεχίζεται)

[NavalArchitect]

Ιαπωνικό σαπούνι από φύκι (το ένα) και κάτι άλλο (το άλλο), δεν τα έχω ψάξει πολύ ακόμη.

Αυτά είναι εξωτικά και ξεχωριστά, οι Ασιάτες όμως δεν έχουν μάθει το ελαιόλαδο, οπότε τα σαπούνια αυτά είναι εξ'ορισμού διαφορετικά στο στήσιμο όπως και στην απόδοση. Δεν τα έχω δοκιμάσει ακόμη, οπότε δεν μπορώ να πω κάτι παραπάνω.







Acca Kappa:





Korres:

Ούτε καν γνωρίζω αν βγαίνει ακόμη αυτό εδώ, υποθέτω ναι.
Κάτι που το βρίσκεις εύκαιρο φυσικά στον τόπο που ζεις είναι πάντα πιό δύσκολο να το εκτιμήσεις ίσως όσο αξίζει.



Bond 007:

Δώρο από άλλο μέλος στο φόρουμ TSR κάπου στο 2010...
Νομίζω είναι αντιγραφή του Sir Irisch Moos, ή μου είχε δώσει κι άλλο ένα (διαφορετικό) που εκείνο ήταν η αντιγραφή.
Δεν θυμάμαι... Τί σημασία έχει βέβαια.





Ach. Brito:

Από κάποια παλιά αγορά στο Portugal Online Shop, υποθέτω.





C&E:





Το 'καλό' (πολυτελές) του Αλεπουδέλη:

Από το παλιό εργοστάσιο στην Πειραιώς, που έβγαζε το Σπλέντιντ.
Το παλιό εργοστάσιο (προ-προηγούμενος αιώνας) που ανέβαινες την ξύλινη σκάλα κι έτριζε.

Το εργοστάσιο το είχε πατέρας κοντινού μου φίλου, ο οποίος (πατέρας) ήταν χημικός.
Κρατούσε τις συνταγές (για όλα τα σαπούνια) μυστικά, στο χρηματοκιβώτιο αν δεν κάνω λάθος.

Πέθανε ο πατέρας, ανέλαβε ο γιός.
Είχα πάει, πηγαίναμε κάτω που ήταν τα καζάνια (πράσινο σαπούνι), δίπλα ήταν το Σπλέντιντ, "...θές; να σου βάλω; ..." μου έλεγε, κι έπαιρνε 2-3 πλαστικά και τα γέμιζε.

Το εικονιζόμενο το έδινε σε Σκλαβενίτη και 1-2 άλλα σούπερ μάρκετ, οι ΑΒ και λοιποί του ζητούσαν να πληρώσει για να μπει το σαπούνι στο μεσαίο 'καλό' ράφι. Το χαρτί είναι σούπερ ποιότητας, και αυτά εδώ τα τύλιγαν στο χέρι... Πού να τα πεις αυτά και πού να τα εξηγήσεις, σε Ελλάδα, Ευρώπη και Ασία. Ξέρει μόνο ο 'incognito' (το διαβάσαμε κι αυτό) Σταρόβας να λέει "...τι καλός που είναι ο Γιώργος..." επειδή του δίνει προιόντα για δοκιμή και -κυρίως- διαφήμιση. Άντε μην αρχίσω πάλι.

Ο φίλος μου πέθανε πριν χρόνια, είχε φτάσει 260 κιλά.
Ήρθε μία μέρα, έκαναν fail όλα - νεφρά, συκώτι, καρδιά, you name it.
Τον πήγαν στο Ντυνάν, σε τρεις μέρες έφυγε. Του φωνάζαμε χρόνια, κάνε δίαιτα.

Το εργοστάσιο έμεινε με πολλά χρέη. Η έπαυλη στο Κεφαλάρι επωλήθη (φυσικά).
Πιθανότατα τίποτε χειρότερο από Τράπεζα που σε έχει στο χέρι.
Τώρα το εργοστάσιο το έχουν αγοράσει κάποιοι, ποιός ξέρει αν έχουν τις παλιές συνταγές.





Άλλο ένα Valobra:

Όπου κι αν γυρίσω εδώ μέσα θα δω κι ένα Valobra, μου φαίνεται...





Bottega Verde:

Τα BV τα είχα στη Λετονία, το 2009-2011, όταν ζούσα κι εργαζόμουν εκεί.
Είχαν πάρα πολύ χαμηλό κόστος, εξ'ίσου χαμηλά ταχυδρομικά (και μόνο με κούριερ), και πλήρη γκάμα ωραίων προιόντων.

Ήταν όμως (νομίζω) αυτή η μάρκα τύπου Amway, scientology, πυραμίδες, και λοιπά κακά. Δικά τους κανάλια προώθησης, δεν τα έβρισκες αλλού, και από τη στιγμή που έφυγα από εκεί δεν ξανα-άκουσα για αυτή τη μάρκα. Όμορφα σαπούνια πάντως, όχι τύπου Valobra με tallow, λανολίνες και λοιπά μέσα, αλλά πολύ ωραία για το κόστος τους.

[foxtrot]

Μπράβο Κωνσταντίνε ! Πολύ όμορφη παρουσίαση !

[NavalArchitect]

ESPA:

Αυτά εδώ τα είχε στο γυμναστήριο/spa που πήγαινα στη Ρίγα (Λετονία) όταν ζούσα εκεί.
Τί να τα κάνεις βέβαια, εκεί πάνω σου γύριζε το μάτι ανάποδα από τις ντόπιες ενζενί (μίξη Ρωσίδας με Λετονή, οι σκέτες Λετονές ήταν 'κρύες')...





Ρώσικα σαπούνια:

Ωραία εμπειρία ένα ταξίδι που έκανα το 2016 κάπου κοντά στα Ουράλια, στην πόλη Ufa.
Τί έχουν δει τα μάτια μας...

Πήγα σε ένα σούπερ μάρκετ μία μέρα, πήρα κρέμες ξυρίσματος, balms, σαπούνια σώματος, όλα τριάντα ή σαράντα λεπτά του Ευρώ το ένα, ή τέλος πάντων κάπου εκεί. Δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο ως σαπούνια αλλά μόνο και μόνο για τη διαφορετικότητα. Έχω ήδη χρησιμοποιήσει αρκετά από αυτά.





Άλλο ένα Πορτογαλικό:





Να που μέσα στα σαπούνια προσώπου/σώματος βρήκα κι ένα ξυρίσματος:

GFT non-tallow, από τα πρώτα 1-2 χρόνια που σταμάτησαν την παραγωγή και το γύρισαν σε 'οικολογικά' σαπούνια. Το σαπούνι ήταν χάλια, και το ήξεραν, δεν απέδιδε. Έκαναν μερικά production runs χωρίς αποτέλεσμα, και πάρα πολλά από αυτά τα κομμάτια διατίθεντο σύντομα στο eBay για όχι πάνω από €5. Το σαπούνι δεν τράβαγε όμως, κι όσοι πήραμε (μετά από τις γνωστές 'πληροφορίες' στα φορόρουμ) καταλάβαμε τί πατάτα αγοράσαμε.



Κλασικό Tabac:

Ε, αν δεν έχεις κι ένα Tabac χεριών/σώματος, δεν γίνεται.



Ένα μικρό Coloniali, scrub νομίζω (?), δώρο ίσως από το Connaught κάπου γύρω στο 2010...



Ένα ανταλλακτικό ταξιδίου Muji:





Κι άφησα τελευταία δύο απλά κομμάτια από σαπούνια ξενοδοχείου...
Πολύ στοκ, αλλά τα έδινα πάντα όλα στην αδελφή μου.
Υπάρχουν αλυσίδες ξενοδοχείων που είχαν (τώρα κάπου έχω μείνει πίσω) πολύ ωραία προιόντα, μάρκες δυνατές, αλλά ποιός ασχολείται.





Αυτά.

Δεν ήταν και πολλά, θά'χω κάπου αλλού κι άλλα, αλλά σαν μικρή ιστορία και μόνο έκανα την παρουσίαση.
Όλα είναι ένα χόμπυ, μιά εμπειρία, ένα ταξίδι...

[YanniZ]

Ωραίο νήμα! Μπράβο στα παιδιά.

[gkarave]

@NavalArchitect εξαιρετική, εμπεριστατωμένη και ανθρώπινη παρουσίαση. Πολλά Μπράβο!!!

[Harry]

Κωνσταντίνε σε ευχαριστούμε για την εξαιρετική παρουσίαση. Ταξίδι κανονικό!

Τα σαπούνια, όταν τα ανοίγεις τα χρησιμοποιείς μέχρι τέλους ή τα αποθηκευεις και κανείς ένα είδος rotation όπως του ξυρίσματος;

[NavalArchitect]

Ευχαριστώ για τα καλά λόγια.

Όχι, δεν κρατώ σαπούνι που δεν έχει τελειώσει.
Ό,τι ανοίγω το τελειώνω, αλλά εδώ είναι εύκολο διότι σε κάποιες λίγες εβδομάδες ή σε 1 μήνα και κάτι, ένα σαπούνι έχει τελειώσει...

Με τα σαπούνια ξυρίσματος είναι πολύ πιό δύσκολο, ειδικά για εμένα που ξυρίζομαι κάθε 2 μέρες.

Έχω επίσης δοκιμάσει κι άλλα πολλά, λ.χ. τα bath soaps της D.R. Harris (που είναι triple milled αλλά ιδιαίτερα ακριβά), το πολύ ωραίο και οικονομικό bath soap της Haslinger, κι άλλα πολλά.... Γνώμη μου πως ωραίο το variety αλλά όταν το ένα σαπούνι D.R. Harris έχει λ.χ. €13, δεν έχει και πολύ νόημα η υπόθεση. Αναλώσιμο είναι. Μιά στα τόσα ναι, σίγουρα.

Επίσης πολύ ωραίο είναι το liquid soap της Molton Brown, κάνει απίθανο αφρό και μυρίζει πολύ ωραία, αναβαθμίζει το μπάνιο. Όμως τα liquid soaps ποτέ δεν θα γίνουν πραγματικά σαπούνια, είναι ένα κάπως μεταλλαγμένο είδος (προσωπική άποψη φυσικά).

[Harry]

Θυμάμαι σε ένα από τα θρυλικά σου video, να κάνει πέρασμα ένα σαπούνι σώματος γίγας σε μπωλ ξύλινο της Floris! Το αναζήτησα σε ένα ταξίδι μου στο Λονδίνο αλλά δεν υπήρχε πλέον.