Δεκαετία 80!!!

[rhtoras]

Ανοίγω εγώ το θέμα για τη δεκαετία του 80!
Εδώ θα μπορούμε να λέμε για διάφορα πράγματα που αφορούνε τη δεκαετία του 80.
Δεσμεύομαι να γράψω για italodisco και κλασσικές ταινίες-ηθοποιούς-παρελκόμενα από Ελλάδα.
Δώστε πόοονο!

[Νώντας]

Δεκαετία του 80 και τί άλλο;;;

Space, Jacky 'O, Panopticum, Calcana's, UFO, Smeraldo,
Palladium, Studio 51...
Μισό να θυμηθώ και τα μπαράκια τα "Κορομηλάδικα" και πέριξ
να τα γράψω παρακάτω...

[christostz03]

Τι πιο αντιπροσωπευτικό για την Ελλάδα του '80 ...





Όνειρα και όνειρα που πήγανε χαμένα ... που λέει και ο μεγάλος Μάκης Χριστοδουλόπουλος !!!!

[akis_peiraias]

Καλά με αυτή τη κυρία είχαμε βάψει τοίχους και τοίχους
Η άλλη φυσικά ήταν ή Samantha Fox ! Δεν υπήρχε έφηβος να μην την "τιμήσει" ...

[ioannisf]

Γυναικάρα η Ασίκη....

[akis_peiraias]

Υπάρχει κάποιος που θυμάται την Dragon ?
Για όσους μένουν Πειραιά ή στις γύρω περιοχές ήταν στην αρχή της Γ. Λαμπράκη, όπως ανεβαίνουμε την ανηφόρα από Πειραιώς στο δεξί μας χέρι (τώρα είναι εκεί μία εταιρία που φτιάχνει και συντηρεί πισίνες ) . Ήταν στέκι, με μεγάλη ακμή πριν το 1980 όμως , σκληροπηρυνικών ροκάδων. Δεν έπαιζε heavy metal , μόνο ροκ και Hard Rock . Ήταν (είναι ) υπόγειο . Με το που έφτανες ήταν παρκαρισμένα απέξω πολλά τσοπερ, ιδιοκατασκευές καθώς πολύ σπάνια έβλεπες Harley Davidson εκείνη την εποχή , οι περισσότερες από αυτές τις πραγματικά πανέμορφες μηχανές ήταν φτιαγμένες στην οδό Τζαβέλα (πίσω από το γηροκομείο Πειραιά ) σε ένα συνεργείο που ο ένας από τους ιδιοκτήτες ήταν ένας τυπάς σωματωδης με ξυρισμένο κεφάλι (εκείνη την εποχή σπανιότατο ) και μουσάκι στυλ του δικού μας iogi που έφτανε όμως μέχρι το στήθος του , πήγαινε ο ξάδερφος μου τη μηχανή του εκεί . Στη Dragon λοιπόν κατέβαινες τα σκαλιά και δεξιά ήταν το μπαρ . Στο τοίχο πίσω από τον μπάρμαν ήταν η σημαία των Νοτίων (φόρος τιμής στους Lynyrd Skynyrd και στο αεροπορικό δυστύχημα που τους συνέβει το 1977 ) και δίπλα άλλη μια σημαία που συγνώμη αλλά αυτή τη στιγμή δεν μπορώ να θυμηθώ ποια . Οι μεγαλύτεροι σε ηλικία που σύχναζαν (όχι εμείς οι πιτσιρικάδες ) ήταν μορφές τύπου Hell Angels για να φανταστείτε, αμάνικα jeans με T shirts , μακριά μαλλιά , μούσια μπότες κλπ , σαν βγαλμένοι μέσα από ταινία . Είχαν και tattoos που για εκείνη την εποχή ήταν δύσκολο να δεις . Η μουσική που έπαιζε υπέροχη και μόνο Rock φυσικά ... Εκλεισε μέσα της δεκαετίας του '80 αλλά Rock will never die !

[Dr.Takero]

Εγώ είχα λιώσει την πίστα της DORIAN GRAY καθότι ήτο πολύ κοντά στο σπίτι μου. Σε κάθε χοροεσπερίδα ήμουν μέσα! Έπινα Bacardi cola και πριν την 3η γουλιά ήμουν ντίρλα! Το μαθητικό χαρτζιλίκι το κατέθετα κάθε 15 μέρες στο δισκάδικο που είχε ο DJ της Dοrian Gray (Palmer) στην Ηλιούπολη. Μας έγραφε σε κασέτα το πρόγραμμα που έπαιζε το βράδυ και μας χρέωνε τιμή σαν να μας πούλαγε 3-4 δίσκους! Όμως κανείς ουδέποτε διαμαρτυρήθηκε για την τιμή ή ότι το πρόγραμμα ήταν μάπα. Η κασέτα άρχιζε και τελείωνε με καταιγίδα italodisco και ο Θεός βοηθός (άκου τον Θεό)!Η βασίλισσα ήταν η Dorian Gray αλλά υπήρχαν και άλλες παρακμιακές στην περιοχή όπως η B-52, Much More, Doomsday. Το κοινό των μαγαζιών ήταν λες και είχε πεταχτεί μέσα από το φιλολογικό περιοδικό DISCOMODA IN! Και τι δεν έβλεπες! Από γκιράπες και καρεκλάδες μέχρι new wave και post punk.
Όταν θέλαμε να ακούσουμε Heavy Metal (ακούγαμε τα πάντα τότενες εκτός από ελληνικά) πηγαίναμε σε ένα τρισβρώμικο υπόγειο στην Ηλιούπολη που το έλεγαν BEST (NOT) και έπαιζε μόνο video με συναυλίες Heavy! Καθότι μαθητές Γυμνασίου και φλώροι (φαινόταν από χιλιόμετρα) πηγαίναμε μόνο μεσημέρι μετά από το σχολείο για μια μπύρα (δεν πίναμε ούτε το 1/3). Ο ιδιοκτήτης και barman της BEST ήταν ένας άθλιος βρωμόγερος (θύμιζε ψιλικατζή) που όπως μάθαμε από κάτι πανκιά ήταν χαφιές της Ασφάλειας!!! χαχαχαχχαχαχαχαχ
Στην Ηλιούπολη υπήρχε και ένα local θρυλικό στέκι, η REMEZZO. Έπαιζε τέλεια μουσική και ήταν από τα πρώτα αθηναϊκά μαγαζιά που στα τέλη της δεκαετίας έπαιξε house. Δυστυχώς έκλεισε το 1992 και ποτέ δεν άνοιξε κάτι αντίστοιχο στην πόλη.

Άκη, ποιος ήταν ο Νίκωνας;

[herco]

Ο Νικωνας Αρκουδεας, Δοκτωρ

Στη Remezzo αραζαμε συχνα τοτε - αν και τα μονιμα στεκια μας (ελεω Αργυρουπολης) ηταν η Φαντικο (ακομα λειτουργει) τα πρωινα λογω κοπανας απο το 2ο - και η Number One της Πλατειας ΑγΤριαδας το βραδυ. Στη Dorian Gray και εγω Bacardi Cola επινα - και ακομα αυτο παραγγελνω τις σπανιες φορες που πινω πια. Τα καλυτερα μας χρονια

[Dr.Takero]

Herco είσαι Ωραίος!
Μεγάλο παράσημο η παρουσία σου στη REMEZZO! Δείχνει ότι είσαι άτομο με λογοτεχνικές και καλλιτεχνικές ευαισθησίες! Αν ήταν Ηλιουπολίτης ο Χέμινγουέης σίγουρα θα έπινε εκεί τις μαργκαρίτας του και θα έπαιζε το ξύλο της αρκούδας!

H Φαντίκο πρέπει να έχει ακόμα και την ίδια τοστιέρα! Είναι καραρετρό! Όταν περνώ απέξω αναρωτιέμαι αν στα τραπεζάκια στο βάθος έχει ξεμείνει από τότε κανένας θαμώνας φραπεδοταβλαδόρος!
Πήγαινες και στο ΒΑΓΟΝΙ για ρομάντζα; χαχαχαχαχαχχαχαχα Ωραίο μέρος!

Περίμενα να αναφέρεις και την Jolie (έτσι δεν την έλεγαν;) που ήταν στην Γερουλάνου σχεδόν απέναντι από το σημερινό Siempre.

[herco]

Για ωραιος δεν ξερω αλλα δαρμενος ειχα γυρισει καμποσες φορες απο Ηλιουπολη - αλλα τοτε δεν με ενοιαζε καθολου, ειχε την πλακα του

Πολυ σωστη η παρατηρηση σου για την τοστιερα της Φαντικο - την τιμουσαμε και 2 και 3 φορες τη μερα - με ρεφενε τα ψητα σαντουιτς και τρακα τα τσιγαρα. Στο Βαγονι πηγαινα απο το 88 και μετα γιατι καμια πιτσιρικα στα 15 πχ δεν δεχοταν να ανεβει εκει πανω νυχτιατικο

Οι καφετεριες τοτε, στη Γερουλανου τουλαχιστον, ηταν 3 - η Ζολι κοντα στη πλατεια οπως ειπες, η Τρε Ζολι στην αρχη της Γερουλανου μετα το videoclub - και πιο πισω ακομα στο πρωτο τετραγωνο μετα το σημα της Ολυμπιακης δεξια ηταν η Διωλκος στην οποια εκανα και το πρωτο μου μεθυσι (με 3 μπυρες....ελεος)

Το κλου ομως στην Αργυρουπολη που χαθηκε αδοξα ηταν η ιδια η Πλατεια. Ειχε μεγαλα και ψηλα "μπλοκ" με θαμνους γυρω γυρω και στη μεση διαδρομους και παγκακια που αραζαμε και τρεχαμε με τα παπια γυρω γυρω. Δεν παταγε ανθρωπος και ημασταν αρχοντες τα βραδια. Οι μετεπειτα Δημαρχοι αποφασισαν οτι πρεπει να γινει "διαμπερης" και τα ξηλωσαν ολα.

Τωρα πια ουτε να παρκαρεις δεν μπορεις πανω στη Γερουλανου - καθε βραδυ ενας χαμος απο επισκεπτες αλλων περιοχων για φαγητο και ποτο. Η χαρα των καταστηματαρχων μεν αλλα χαθηκε καθε νοτα της ντοπιας γειτονιας. Και αυτο βεβαια συνεβει σχεδον σε ολες τις γειτονιες της Αθηνας και περιχωρων που στα 80ς "ανθιζαν" αυτονομα.