Men's Only

Ανέκαθεν μου άρεσε να δοκιμάζω κάθε είδους στυλό, μολύβια, ξεχωριστά χαρτιά, κλπ. Από τότε που ξεκίνησα την περιπέτειά μου στην Ασία (Απρίλιος 2006) άρχισα να δοκιμάζω περισσότερο, ανάμεσα σ'αυτά είναι και γραφικά εργαλεία (στυλό, μολύβια, κλπ.) και άλλα αξεσουάρ γραφείου (επιτραπέζια ρολόγια, χάρακες, κλπ.) στην πλειοψηφία τους συνήθως αγορασμένα από Duty Free Shops.

Τον Ιούνιο του 2010 αγόρασα στη Σιγκαπούρη την πρώτη μου πένα Montblanc, μια Boheme σε κόκκινη ιριδίζουσα λάκα. Όταν μετά από κάποιες ώρες την δοκίμασα στο σπίτι, έμεινα με το στόμα ανοιχτό. Καμμία σχέση με όποια άλλη πένα που είχα χρησιμοποιήσει ως τότε. Η εμπειρία αυτή μου είχε μείνει στι μυαλό και είχα πει πως κάποτε θα δοκίμαζα τη ναυαρχίδα της εταιρίας, την Montblanc Meierstuck 149.

Η στιγμή για την 149 αλλά και για το μικρό της αδελφάκι, την ξεχωριστή 146P (Platinum) ήλθε εχθές. Η 149 αγοράστηκε σε Medium nib, η 146Ρ σε Fine nib (απ'ό,τι έμαθα στην Κίνα φθάνουν από Γερμανία νέες ΜΒ πένες με μόνο M και F nibs). Η εταιρία έχει πολιτική σε όλο τον κόσμο πως όποια πένα της κι αν αγοράσεις, από οπουδήποτε, έχεις 6 εβδομάδες μετά την αγορά να πας σε οποιοδήποτε εξουσιοδοτημένο κατάστημα ή συνεργάτη και να ζητήσεις ελεύθερα αντικατάσταση με άλλου είδους ολοκαίνουργιο nib. Τα nibs της εταιρίας βγαινουν σε: EF (Extra Fine), F, M, B, BB, OB (Oblique Bold) και OBB.

Επιγραμματικά, έχοντας χρησιμοποιήσει και τις δύο λίγο χθες και σήμερα, η εντύπωσή μου είναι κάτω των προσδοκιών. Βέβαια έχω πολύ μέτριο σε ποιότητα χαρτί για να γράφω και επίσης τα nibs που φοράνε και οι δύο πένες είναι ακόμη άστρωτα, οπότε θα δούμε. Οι πένες στο χέρι είναι πάρα πολύ καλές, διαφορετικές η μία από την άλλη σε αίσθηση, όμως ξεχωριστές και πολύ ωραίες κι οι δυό τους.

Μαζί με τις πένες αγοράστηκαν και 3 μελάνια ΜΒ, όπως και η καφέ ανοχτή δερμάτινη θήκη αλλά και το σημειωματάριο σε καφέ σκούρο χρώμα, και τα δύο ΜΒ επίσης.



Κάποια άλλη στιγμή, που θα μπορέσω να καθήσω και να γράψω πιό αναλυτικά, θα σχολιάσω και τα υπέρ/κατά του να αγοράζει κανείς μια τετοια μάρκα αλλά και επίσης γιατί είναι καλύτερο να αγοράσει κανείς καινούργιο ή vintage.

Την ίδια ημέρα, αγόρασα κι ένα Cross Classic (ball pen), απλό χρώμιο, το οποίο μαζί με 2 ανταλλακτικά μελάνια έκανε 40 Ευρώ. Μιά χαρά, αν και μου φαίνεται πιό ψεύτικο από ένα παλαιότερο που είχα δοκιμάσει πρόσφατα (και το οποίο ήταν μάλλον φτιαγμένο στην Αμερική...)

Καλορίζικα Κωνσταντίνε, εύχομαι να υπογράψεις τα πιο πετυχημένα συμβόλαια

Αυτή η μάρκα είναι έρωτας είναι η αλήθεια, έχω λατρέψει την νέα έκδοση Tribute to Mont Blanc.
Κορυφαία πένα από design αλλά και από απόδοση απ'ότι λένε, ακόμα δεν έχω προσωπική εμπειρία.

Βρέθηκα στο Attica πρίν λίγες ημέρες και έτυχε να περάσω από το τμήμα της Mont Blanc, ρώτησα τιμή και με 15% έκπτωση που κάνουν έρχεται κοντά στα 700 something Ευρώ. Μάλλον θα την αγοράσω από κάποιο duty free shop μέσα στην χρονιά.

Με γειά σου και να τα χαρείς

Απο τα πολυ λιγα που εχω διαβασει ως τωρα σε μερικα fora, οι vintage MB ειναι πολλες φορες καλυτερες, εχουν πιο ευκαμπτα nibs τα οποια ειναι κλασικα πλεον, και φυσικα μπορει κανεις να τις βρει σε πολυ χαμηλοτερες τιμες.

Η γενικη εντυπωση που εχω αποκομισει (απο αυτα που διαβαζω) ειναι οτι οι καινουργιες MB ειναι πολυ ακριβες για αυτο που προσφερουν. Aν κανεις τολμησει να αγορασει απο μπουτικ MB δεν του κανουν καθολου εκπτωση (ειναι πολιτικη της εταιριας διεθνως, και επισης η εταιρια τελευταια προσπαθει διεθνως να γινει εντελως σαν την αλλη εταιρια του γκρουπ, την Cartier). Με αλλα λογια δεν σκοπευουν να διαθετουν πλεον τετοια προιοντα σε πολυκαταστηματα κλπ. αλλα σχεδον αποκλειστικα σε μπουτικ της εταιριας.

Τωρα αν παμε στην προσωπικη εντυπωση εδω και μερικες μερες που χρησιμοποιω τις πενες (149 & 146P) αυτο που εντυπωσιαζει πραγματικα ειναι το πολυ βολικο μεγεθος της 149, ειδικα για καθημερινο γραψιμο. Η σχεδιαση της (1952) ειναι κυριολεκτικα ιδανικη για ενα μεσου μεγεθους χερι, κι αυτο της δινει αλλη αιγλη. Ολες οι υπολοιπες MB Meierstuck δημιουργηθηκαν μετα την 149, κατα συνεπεια ειναι μικροτερα σε μεγεθος αντιγραφα της.

Στο γραψιμο καθεαυτο, μεχρι στιγμης, η εντυπωση ειναι καλη αλλα ομολογω οχι τοσο καλη ωστε να δικαιολογει την τοσο μεγαλη διαφορα τιμης με αλλες πενες (δηλ. οχι ιδεατα βελουδινο γραψιμo). Τα μελανια της ΜΒ φαινονται πολυ καλα, εχουν σωστη ροη και το χρωμα τους ειναι εντονο, πολυ ζωντανο. Φυσικα δεν ειναι μονο το βελουδινο γραψιμο που μετρα, ειναι και αρκετα αλλα πραγματα, οπως το οτι η πενα δεν κολλα αν την αφησεις αρκετες μερες και πας μετα να την ξαναπιασεις, η το μεγεθος και σχημα της πενας καθεαυτης, η το αριστο σερβις και η δυνατοτητα να αλλαξεις nib χωρις χρεωση μεσα σε 6 εβδομαδες απο την αγορα η αργοτερα με χρεωση μονο της εργασιας αλλαγης, κλπ.

Αλλο ενα βασικο χαρακτηριστικο που δεν γνωριζα ειναι οτι σε γενικες γραμμες οι ΜΒ γραφουν λιγο πιο χοντρά/πλουσια απο αλλες μαρκες. Δηλαδη αν σε καποιον απο εσας αρεσει το Μedium (M) nib σε ολες σχεδον τις αλλες μαρκες, στην ΜΒ πρεπει να παρετε Fine (F). Τελευταιο αλλα σημαντικο, το καλοκαιρι του 2010 ειχα γνωρισει τον κυριο που εχει το σερβις της ΜΒ στην Ελλαδα. Γνωστης του θεματος και με πελατεια που αριθμει απο βουλευτες μεχρι μεγαλοιατρους ολοκληρης της Ελληνικης επικρατειας...

Μετα απο πολύ σκέψη και λαμβάνοντας υπόψιν οτι η πένα δεν θα με εξυπηρετούσε για καθημερινή συνεχή χρήση , αποφάσισα και πηρα το rollerball της Montblanc. τσιμπημένη βέβαι η τιμή στα 300 ευρώ αλλά πιστεύω οτι σε βάθος χρόνου θα με αποζημιωσει, καθώς ότι πληρώνεις παίρνεις.

Σούπερ! Καλορίζικο και καλές υπογραφές Αρη!!!

Κλασσικό και ποιοτικό κομμάτι!

Ααα φίλε μου δε το χα δει , πολύ ωραίο κομμάτι!Καλές υπογραφές!

Αποφάσισα να ξεκινήσω μια νέα εκπαιδευτική δραστηριότητα (εκμάθηση κι άλλης ξένης γλώσσας) και ήθελα να κάνω μια αγορά που να σηματοδοτεί κάπως αυτή την απόφαση.



Παρόλο που σαν εικόνα, είχα ξαναδεί στυλό Cross, δεν ήξερα και πολλά για την φίρμα. Έψαξα λίγο και βιαστικός όντας επισκέφθηκα 3 καταστήματα στην Αθήνα, όπου για καλή μου τύχη δεν βρήκα το μοντέλο που έψαχνα. Από όσο μου είπε ο υπεύθυνος του 3ου καταστήματος, ο αντιπρόσωπος εν Ελλάδι (Psarros) έκλεισε (ή κλείνει) και γι’ αυτό υπάρχει έλλειψη στην αγορά.

Επέστρεψα σπίτι, Σάββατο μεσημέρι, λίγο απογοητευμένος, αλλά συνέχισα την μελέτη για την φίρμα. Έτσι ανακάλυψα ότι κάποια στιγμή (2007?) η γραμμή παραγωγής μεταφέρθηκε στην Κίνα. Κάτι που σε συνδυασμό με την χρήση κατώτερων ποιοτικά υλικών, έριξε το επίπεδο των προϊόντων και αύξησε τα παράπονα των φανατικών υποστηρικτών της εταιρείας. Υπήρχαν και υπάρχουν πλέον, πολλές αναφορές για κακές συναρμογές, κακό φινίρισμα και γενικότερα μια αίσθηση φθηνού προϊόντος (κάτι αντίστοιχο είχε αναφέρει και ο Κωνσταντίνος παλαιότερα).

Οπότε, και ενώ ήθελα να το αγοράσω καινούριο, γρήγορα στράφηκα στον γνωστό ιστότοπο δημοπρασιών, ψάχνοντας για Vintage/ Made in U.S.A. μοντέλο. Βέβαια, θα πει ο καθένας (και με το δίκιο του) «Αφού δεν έχεις πιάσει ποτέ στα χέρια σου Cross, πως θα καταλάβεις την διαφορά ?». Ε! πείτε με λοξό ή όπως θέλετε, αλλά αν μου μπει μια ιδέα, συνήθως δεν βγαίνει ούτε με τιρμπουσόν.



Ψάχνοντας λοιπόν βλέπω αυτό το σετάκι στην προσιτή τιμή των 25£, την στιγμή που το ίδιο σε καινούριο πωλείται περίπου 60$. Κοιτά καλύτερα και βλέπω τοποθεσία πωλητή “Athens, Greece”. Βρίσκουμε τρόπο και επικοινωνούμε τηλεφωνικά, αφού του εξέφρασα την επιθυμία μου να το δω από κοντά και να γίνει η συναλλαγή χέρι με χέρι. Αυτός, μου δήλωσε ότι δεν έχει πρόβλημα σε αυτό που του πρότεινα, αλλά δεν ήθελε να αποσύρει το προϊόν γιατί λόγω της αρχικής επικοινωνίας που είχαμε κάνει, θα φαινόταν κάτι ύποπτο στην όλη διαδικασία. Περίμενα λοιπόν περίπου 3 εικοσιτετράωρα να λήξει η δημοπρασία, φοβούμενος μην το χτυπήσουν και άλλοι και ξεφύγει η τιμή. Σήμερα το πρωι και ενώ δεν το είχε “χτυπήσει” κανένας, αποφάσισα να μην το “χτυπήσω” ούτε κι εγώ. Παρακολουθούσα την αντίστροφη μέτρηση δευτερόλεπτο με δευτερόλεπτο και στο τέλος όλα πήγαν κατ’ ευχήν. Ξαναμιλήσαμε με το παλικάρι, κανονίσαμε να συναντηθούμε το απογευματάκι και το σετάκι έγινε δικό μου για 30€.

Μου είχε δηλώσει από την αρχή ότι είναι μάλλον αχρησιμοποίητο, αλλά λείπει το χαρτονένιο καπάκι της συσκευασίας. Το μολύβι είναι σίγουρα αχρησιμοποίητο και περιέχει 9 ανταλλακτικές μύτες (0,7mm) και την γόμα άθικτη. Το στυλό, έχει ακόμα το αυθεντικό μελάνι (τουλάχιστον έτσι κατάλαβα) και όμως ακόμα γράφει.

Υ.Γ. Μου είπε επίσης, ότι έχει πολλά παλιά αντικείμενα που κατά καιρούς βγάζει σε δημοπρασίες. Όταν του είπα για την δικιά μας τρέλα, μου είπε ότι πρέπει να έχει και ξυράφια στην κατοχή του, οπότε αφήσαμε ανοικτό το ενδεχόμενο να ξανα- συνεργαστούμε.

Μπραβο Φωτη!! Σκοπευεις να πας Ιταλια για προμηθειες :lachtot :megagrin.
Καλα μαθηματα !!

...Σκοπευεις να πας Ιταλια για προμηθειες...

Να 'σαι σίγουρος, οτι όταν ξαναπάω, δεν θα γυρίσω με άδεια χέρια... :boeller