Δυστυχώς, οι περισσότεροι μάγειρες, κουρείς κλπ. είναι γεμάτοι τατουάζ και μπιχλιμπίδια. Να σας πω κι ένα ωραίο που μου είπε ο κουρέας μου: πρόσφατα πέρασε από το μαγαζί του ένας τύπος που κάνει promotion κομμωτηρίων, barber shops κλπ. Μόλις είδε τον κουρέα μου σουλουπωμένο, χωρίς τατουάζ, σκουλαρίκια κλπ. του λέει: «Καλά, τι κουρέας είσαι εσύ χωρίς τατουάζ και μούσια;» Φυσικά, ο κουρέας μου τον “στόλισε” κανονικά και μόνο που δεν τον πέταξε έξω με τις κλωτσιές. Ήταν ένας τύπος με κάτι γαλότσες έξω από το παντελόνι, τίγκα στα τατουάζ, σκουλαρίκια κλπ.
Έχετε να μου προτείνετε κάποιο κατάστημα στην Αθήνα για παραδοσιακό ξύρισμα; Θα βρεθώ για ένα τριήμερο εκεί τον Φεβρουάριο και θα ήθελα να βιώσω μία καλή εμπειρία και όχι προχειροδουλειές.
Γείτονας, Ιταλός μπαρμπέρης, ξυρίζει συμπατριώτη του σε κέντρο προσφυγών στη Νάπολη το 1944. Η πρακτική του και η χρήση του ξυραφιού δεν διαφέρει από των τότε δικών μας (τρία δάχτυλα στην πλάτη του ξυραφιού κτλ).
Για τους παρατηρητικούς, κρίνοντας από το ένθετο της λαβής, το ξυράφι του πιθανότατα είναι ένα Focus. Αυτά ήταν πολύ διαδεδομένα στους Ιταλούς κουρείς (όπως τα Bambola, KAMA, Sistrum, Puma κα.) και κατασκευάζονταν από τον Friedrich Schlemper στο προάστιο - συνοικία Merscheid του Solingen.