Κομπολοϊ

[stavros]

Πριν εξι χρονια σε ενα λευκωμα που ειδα,με φωτογραφιες 200 χρονων του χωριου μου,μου εκανε κλικ το οτι καθονταν 50 αντρες στο καφενεια της πλατειας ,και οι πενηντα κρατουσαν απο ενα 33 κομπολοι στο χερι τους.Αυτο ηταν παιδια,απο κει ξεκινησε το ταξιδι μου,απο τοτε αγορασα,πουλησα,εφτιαξα,χαρησα,δωρησα κομπολογια ολων των ειδων,απο 10 ευρω μεχρι και 1200 ευρω.Παρακατω παραθετω λιγα λογια απο ενα αξιολογο γνωστη του κομπολογιου,του οποιου τα λογια εκφραζουν και τη δικια μου φιλοσοφια του μεγαλου Ελληνικου φετιχ.


Από την εποχή που κατακτηθήκαμε από τους Ρωμαίους, παλεύουμε να διατηρήσουμε τα χαρακτηριστικά της ελληνικότητας. Δύσκολη δουλειά. Όσο περνούν τα χρόνια γίνεται δυσκολότερη, επειδή οι πολιτικές και θρησκευτικές εξουσίες μας λένε διαρκώς ψέματα. Γι’ αυτό έχουν περάσει 50 χρόνια και ακόμη δεν έχουμε καταλήξει στο τι ακριβώς είναι το Ρεμπέτικο, ο Καραγκιόζης, το Κομπολόι.

Τώρα, χωρίς φόβο και αισθήματα κατωτερότητας λέμε ότι και στις μέρες μας ακόμη, ο ραγιαδισμός καλά κρατεί. Αφού πολλοί Έλληνες αναζητάνε "αυθεντικά" κομπολόγια στην Τουρκία και στις αραβικές χώρες. Έχουμε μπερδέψει τα θρησκευτικά με τα κοσμικά κομπολόγια, τα ονόματά τους και τις χρήσεις τους. Ελάχιστοι γνωρίζουν το τούρκικο ντεσμπίχ και τα εξαιρετικής τέχνης "κομπολόγια" που κατασκευάζουμε εμείς οι Έλληνες από την περίοδο της τουρκοκρατίας μέχρι σήμερα.

Ερεύνησα για πολλά χρόνια στη χώρα μας καθώς και στην Τουρκία, αραβικές χώρες, Ινδία, Κίνα, Ταϋλάνδη, Μπαγκλαντές, Πακιστάν και αλλού, την υπόθεση κομπολόι, το οποίο εγώ χρησιμοποιώ για χαλάρωση, έμπνευση και χώρο εικαστικής έκφρασης (ποτέ δεν «βροντοχτυπώ τις χάντρες»).
Καταθέτω εδώ συνοπτικά, τα συμπεράσματα της έρευνάς μου.



Οι Έλληνες από το 1000 μ.Χ. φτιάχνουμε γιρλάντες που προορίζονται για το χέρι, γι’ αυτό ας τις πούμε γιρλάντες χειρός. Αυτές τις διακρίνουμε σε δύο είδη. Στις θρησκευτικές και στις κοσμικές. Θρησκευτικές είναι αυτές που τις χρησιμοποιούμε για να κάνουμε ορισμένο αριθμό προσευχών. Κοσμικές είναι όλες οι άλλες που ο καθένας τις αντιλαμβάνεται όπως νομίζει και τις χρησιμοποιεί όπως θέλει. Οι θρησκευτικές είναι φτιαγμένες από σκοινάκι λεπτό και μαύρο κομποδεμένο πολλές φορές, που οι άκρες του σκοινιού είναι πλεγμένες σε σχήμα σταυρού.

Οι κοσμικές είναι φτιαγμένες από χάντρες διαφόρων υλικών και από εξαρτήματα διαφόρων μετάλλων. Τα εξαρτήματα που συνθέτουν αυτές τις γιρλάντες τα λέμε: θυρεό, φούντα, καπελάκι φούντας, κλείστρο, παπά, μπίλια, αλυσίδα, σπάγκο.

Τη θρησκευτική γιρλάντα οι Έλληνες την ονομάσαμε δεητικό στεφάνι της Παναγιάς διότι με αυτό έκαναν δεήσεις στην Παναγία. Κάποιοι την είπαν προσευχητάρι επειδή την χρησιμοποιούσαν σαν εργαλείο προσευχής. Εκείνοι που απαξίωναν αυτήν τη γιρλάντα την είπαν κομποσκοίνι επειδή ήταν ένα σκοινάκι με κόμπους. Οι περισσότεροι όμως την είπαν κομπολόι επειδή ο προσευχόμενος ακουμπώντας τον κάθε κόμπο λέγει και μία προσευχή. Η σύνθεση των λέξεων κόμπο λέγει γέννησαν το όνομα κομπολόγι – κομπολόι..

Οι κοσμικές έχουν πολλά ονόματα. Ο καθένας τις ονομάζει ανάλογα με πόσες και τι είδους πληροφορίες έχει γι’ αυτές τις γιρλάντες.

Τα πολλά ονόματα των κοσμικών γιρλαντών προέκυψαν λόγω των κοινωνικών συνθηκών εκείνης της εποχής και της σχέσης των γιρλαντών με τους Τούρκους κατακτητές και τους συνεργάτες τους από την μια μεριά και με τους χριστιανούς απ’ την άλλη. Αυτές οι συνθήκες και οι σχέσεις των ανθρώπων γέννησαν το παράδοξο να λέμε τη θρησκευτική και την κοσμική γιρλάντα με το ίδιο όνομα κομπολόγια, ενώ οι δύο αυτές γιρλάντες είναι τελείως διαφορετικές και ως προς τα υλικά τους και ως προς τη χρήση τους. Η ερμηνεία αυτού του «παράδοξου» υπάρχει στο λαογραφικό πόνημα που ακολουθεί.

Άλλα ονόματα των κοσμικών γιρλαντών είναι τεσμπίχια, μπεγλέρια και πρόσφατα προτάθηκε το όνομα χαντρολόγια.

Τη λέξη εύχαντρα τη δημιουργήσαμε συνθέτοντας το ευ που θα πει ευχάριστο, όμορφο, καλό με τη λέξη χάντρα, έτσι ΕΥΧΑΝΤΡΑ. Αυτά δεν έχουν καμία σχέση με τα θρησκευτικά κομπολόγια ούτε ως προς τα υλικά, ούτε ως προς τη χρήση τους. Επίσης δεν έχουν σχέση ούτε με τα άλλα κοσμικά κομπολόγια. Τα υλικά των εύχαντρων διαθέτουν θετική ενέργεια, θεραπευτική για τον οργανισμό μας. Είναι σωστά έργα τέχνης, τα οποία μόνο χαϊδεύουμε. Τα εύχαντρα απευθύνονται σε πραγματικούς μερακλήδες, σε «άρχοντες» και σε «μεγάλους».

Γεγονός είναι ότι ο κάθε άνθρωπος, ανάλογα με την αισθητική του, την κουλτούρα, την οικονομική του κατάσταση, επιλέγει τη γιρλάντα του, την οποία χρησιμοποιεί ανάλογα με τον πολιτισμό, το ήθος του και τις γνώσεις που διαθέτει γι’ αυτήν. Έτσι παρατηρούμε κάποιους να έχουν πανάκριβες γιρλάντες, τις οποίες δεν κρατούν, αλλά τις κάνουν συλλογές ή διακοσμούν μ’ αυτές το χώρο τους. Κάποιους άλλους να «βροντοχτυπούν τις χάντρες» από πλαστικά και άλλα ευτελή υλικά. Τέλος υπάρχουν και εκείνοι που επιλέγουν εύχαντρα, τα οποία χαϊδεύουν δίνοντας τους και το ρόλο που παίζει το ακριβό ρολόι που φοράμε για prestige.

Βέβαια η άγνοια, η παραπληροφόρηση και η προκατάληψη που υπάρχουν γύρω από αυτές τις γιρλάντες παίζουν σημαντικό ρόλο στο πόσο τις προσεγγίζουμε και πως τις χρησιμοποιούμε.



Μετά την πολυετή μου έρευνα κατάλαβα ότι η γιρλάντα που ήταν φτιαγμένη με 108 κουκούτσια από έναν πνευματικό Ινδό διδάσκαλο πριν 2.800 χρόνια περίπου, και ονομάστηκε ΤΣΑΠΜΑΛΑ, ήταν κάτι σαν ζωντανός οργανισμός, που περιδιάβηκε στο χρόνο, στις χώρες, στους λαούς και σα χαμαιλέων μπορούσε και άλλαζε μορφή, δομή, υλικά, ονόματα, και τρόπους χρήσης. Δηλαδή ο κάθε άνθρωπος ανάλογα με την προσωπικότητά του αντιλαμβάνεται, επιλέγει και χρησιμοποιεί τη γιρλάντα του αντίστοιχα. Έτσι λοιπόν τις γιρλάντες χειρός οι θρησκευόμενοι τις χρησιμοποιούν για να κάνουν ορισμένο αριθμό προσευχών χωρίς να τις μετρούν. Οι έχοντες ανάγκη να δηλώνουν στο περιβάλλον το εγώ τους και το "βάρος της μαγκιάς τους", "βροντοχτυπούν τις χάντρες". Οι φιλότεχνοι τις κάνουν συλλογές. Οι καλλιτέχνες τις χρησιμοποιούν σαν χώρο εικαστικής έκφρασης. Οι γνωρίζοντες την ύπαρξη ενέργειας τις χρησιμοποιούν για χαλάρωση του νευρικού συστήματος, του σώματος, για διαλογισμό, για αφύπνιση της δημιουργικής φαντασίας... έτσι οι γιρλάντες είναι γι΄αυτούς έρωτας, φετίχ, φίλος αχώριστος...
Στις χώρες που ερεύνησα το κομπολόι, οι λαοί τους το χρησιμοποιούσαν μόνο σαν εργαλείο προσευχής. Μόνο ο ελληνικός λαός με τις ιδιαιτερότητες που τον χαρακτηρίζουν, εμπνεύστηκε και αλλού είδους γιρλάντες για διάφορες χρήσεις.


Το έτος 1000 περίπου, οι μοναχοί του Αγίου Όρους πήραν ένα μαύρο μάλλινο σκοινάκι, του έκαναν πενήντα τέσσερεις κόμπους και έπλεξαν τις δύο άκρες του σε σχήμα σταυρού. Αυτή τη γιρλάντα την ονόμασαν δεητικό στεφάνι της Παναγιάς διότι με αυτό έκαναν δεήσεις στην Παναγία. Κάποιοι την είπαν προσευχητάρι επειδή την χρησιμοποιούσαν σαν εργαλείο προσευχής. Εκείνοι που απαξίωναν αυτήν τη γιρλάντα την είπαν κομποσκοίνι επειδή ήταν ένα σκοινάκι με κόμπους. Οι περισσότεροι όμως την είπαν κομπολόι επειδή ο προσευχόμενος ακουμπώντας τον κάθε κόμπο λέγει και μία προσευχή. Η σύνθεση των λέξεων κόμπο λέγει γέννησαν το όνομα κομπολόγι – κομπολόι.


Επί τουρκοκρατίας οι Τούρκοι αξιωματούχοι, κρατούσαν γιρλάντα με κεχριμπαρένιες χάντρες και πλούσια μεταξένια φούντα. Την έλεγαν ντεσμπίχ. Την χρησιμοποιούσαν για να χαλαρώνουν το νευρικό τους σύστημα, να επιδεικνύουν τον πλούτο τους και σαν σκήπτρο εξουσίας. Τέτοιο σκήπτρο πήραν στα χέρια τους και οι συνεργάτες των Τούρκων, κοτζαμπάσηδες, άρχοντες, αρματολοί. Το ονόμασαν τεσμπίχι. Με τα χρόνια το τεσμπίχι διαδόθηκε σε όλα τα κοινωνικά στρώματα. Αυτά τα σκήπτρα εξουσίας, στα χέρια των κατόχων τους, λειτούργησαν σαν απόδειξη αγάπης, φιλίας, όρκος, σαν συμβόλαιο, σαν άδεια οικοδομής και σφραγίδα! Ακόμη σαν μέσο επίδειξης του ΕΓΩ, σαν ένα είδος ιδιότυπου ανδρισμού, «μαγκιάς» και δύναμης. Ο κάθε άνθρωπος αντιλαμβανόταν αυτήν τη γιρλάντα από άποψη αισθητικής, υλικών, δομής και χρήσης ανάλογα με την προσωπικότητά του. Έτσι, δημιουργούσαν γιρλάντες υψηλής αισθητικής ή κιτς, από εξαιρετικά υλικά ή ευτελή, τα δομούσαν περίπλοκα (με φούντα, με θυρεό, με παπά, με φυλαχτά…) ή τα δομούσαν απλά (χάντρες περασμένες σε ένα σκοινάκι δεμένο κόμπο).
Εκείνα τα χρόνια ευρέως διαδόθηκε και το κομπολόι, διότι μ' αυτό οι Έλληνες πατριώτες προσεύχονταν για «να τους απαλλάξει ο Θεός και η Παναγιά» από τη σκλαβιά των Τούρκων και των συνεργατών τους.

Η συνύπαρξη επί πολλά χρόνια του κομπολογιού και του ντεσμπίχ είχε σαν αποτέλεσμα, το κομπολόι σιγά - σιγά να μεταμορφώνεται σε τεσμπίχι και το τεσμπίχι να μετονομάζεται σε κομπολόι. Δηλαδή, αρκετοί από αυτούς που κρατούσαν το σχοινάκι με τους κόμπους, το κομπολόι, το αντικαθιστούσαν με χάντρες περασμένες σε σχοινάκι. Η μεταμόρφωση του κομπολογιού σε τεσμπίχι, έγινε με μεγάλη ευκολία, διότι οι κόμποι του κομπολογιού σε σχέση με τις χάντρες του ντεσμπίχ υστερούσαν σε βάρος, όγκο, χρώματα, ήχο, αρώματα. Υπόψη, ότι αρκετές χάντρες διαθέτουν θετική ενέργεια. Οι χάντρες επίσης τέρπουν την ακοή, την όραση, την όσφρηση και την αφή, ενώ οι κόμποι του σχοινιού δεν τέρπουν τις αισθήσεις αυτές, ούτε διαθέτουν ενέργεια. Επιπλέον, το κομπολόι με την προκαθορισμένη μορφή και δομή του, έδινε την ευκαιρία να εκφράσει κάποιος την αισθητική του, την οικονομική ευχέρεια και τα σύμβολα της κουλτούρας του, ενώ το τεσμπίχι έδινε ευκαιρίες!

Το τεσμπίχι μετονομάστηκε σε κομπολόι στις αρχές της επανάστασης του '21. Αυτό συνέβηκε επειδή όποιος εκείνη την περίοδο ονόμαζε τη γιρλάντα του τεσμπίχι, θα είχε άσχημες συνέπειες από τους επαναστατημένους συμπατριώτες του, αφού το τεσμπίχι παρέπεμπε σε τούρκικο σκήπτρο εξουσίας.
ΜΠΕΓΛΕΡΙ Ή ΠΑΙΧΤΗΣ

Όπως προαναφέρθηκε, κάθε κοινωνική ομάδα και κάθε άνθρωπος αντιλαμβάνεται τη γιρλάντα χειρός ανάλογα με την προσωπικότητά του και την χρησιμοποιεί αντίστοιχα.
Όταν οι αργόσχολοι, ο υπόκοσμος και γενικά οι ανένταχτοι στην κοινωνία, συναντήθηκαν με το τεσμπίχι, επηρεάστηκαν από αυτό και εμπνεύστηκαν τη δική τους γιρλάντα. Πέρασαν 16 χάντρες σε ένα σκοινάκι, έδεσαν τις δύο άκρες και εκεί κρέμασε ο καθένας ό, τι ήθελε. Άλλος μία χάντρα, άλλος δύο ή ένα σταυρό ή κάποιο γούρι. Οι χάντρες ήταν από ευτελή υλικά. Τη γιρλάντα αυτή την στριφογυρνούσαν στο χέρι τους σαν έλικα αεροπλάνου. Άλλοτε αριστερόστροφα και άλλοτε δεξιόστροφα. Στην συνέχεια διέκοπταν τις περιστροφές και βροντοχτυπούσαν κάποιες από τις χάντρες πάνω στις άλλες. Αυτή τη γιρλάντα την ονόμασαν μπεγλέρι. Διότι το στριφογύρισμα το έκαναν με μάγκικη χειρονομία όπως οι «ταβλαδόροι» μπεγλεράνε (κουνάνε μέσα τη χούφτα τους) τα ζάρια.
Είπαν και παίχτη τη γιρλάντα τους, διότι μ' αυτήν έπαιζαν. Το όνομα παίχτης όμως παραμερίστηκε και επικράτησε το όνομα μπεγλέρι.


Η νεολαία του '80 έφτιαξε και αυτή το δικό της αντικείμενο με το οποίο απασχολούσε τα χέρια της. Ήταν ένα σκοινάκι 15 εκατοστών περίπου, όπου σ' αυτό είχαν περάσει δύο χάντρες. Περνούσαν το σκοινάκι ανάμεσα στα δάχτυλα, κουνούσαν την παλάμη και έτσι ανάγκαζαν τις χάντρες να χτυπάει η μία πάνω στην άλλη και να ακούγονται οι ήχοι από την πρόσκρουση. Από τους ήχους πήρε το όνομα τάκα-τάκα.

Σήμερα έχει επικρατήσει να ονομάζουμε το τάκα-τάκα, μπεγλέρι. Την κάθε γιρλάντα που κρατάμε είτε για να κάνουμε προσευχές, είτε για να παίζουμε, είτε για διαλογισμό, είτε για μαγκιά, είτε για prestige, όλες αυτές τις ονομάζουμε κομπολόγια, ενώ κομπολόι είναι μόνο η γιρλάντα προσευχής! Αυτό συνέβη διότι δεν είχε γίνει καμία λαογραφική έρευνα και μελέτη για να κατανοήσουμε τις συνθήκες που επηρέασαν αυτές τις γιρλάντες και ενώ είναι διαφορετικές έχουν ίδιο όνομα.
Το μπέρδεμα των ονομάτων προέκυψε από πολλούς λόγους. Ο σπουδαιότερος είναι η αντίληψη που μέχρι πρότινος έλεγε, ότι δεν αναφερόμαστε στις επιρροές που είχαμε δεχτεί από τους Τούρκους.
ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΓΙΡΛΑΝΤΕΣ ΧΕΙΡΟΣ

Από την τουρκοκρατία μέχρι σήμερα, εμείς οι Έλληνες, δημιουργούμε γιρλάντες (τεσμπίχια) αντίστοιχες με το ταμπεραμέντο μας, τον πολιτισμό και τις ιδιαιτερότητές μας σαν λαός. Αυτές τις γιρλάντες ο καθένας τις επιλέγει και τις χρησιμοποιεί ανάλογα με τη γνώση που διαθέτει γι'αυτές, το ήθος του και γενικά την κουλτούρα, τον πολιτισμό και την προσωπικότητά του. Έτσι λοιπόν, όσοι δεν γνωρίζουν αρκετά γι' αυτές τις γιρλάντες, καθώς και οι ψευτόμαγκες, ο υπόκοσμος και άλλοι παραπληροφορημένοι, στριφογυρνούν τις γιρλάντες από ευτελή υλικά και «βροντοχτυπούν τις χάντρες» για να δηλώνουν στο περιβάλλον την παρουσία τους ενοχλώντας έτσι τους γύρω. Ενώ οι γνώστες, οι πολιτισμένοι και οι πραγματικοί άρχοντες, χαϊδεύουν γιρλάντες από κεχριμπάρι, φυσικούς κρυστάλλους, άλλα φυσικά υλικά, ασήμι, χρυσό, μετάξι και έτσι παίρνουν από αυτά θετική ενέργεια, χαλαρώνουν, αφυπνίζουν τη δημιουργική τους φαντασία, «ταξιδεύουν», «ονειρεύονται»...

Επειδή ο άνθρωπος από τη φύση του αρέσκεται στην επίδειξη, ονειρεύεται, ενδοσκοπεί, φαντάζεται, δημιουργεί έργα τέχνης, ερωτεύεται, αγαπάει, και επειδή στη σύγχρονη κοινωνία, αγχώνεται, καπνίζει, πίνει, έχει καημούς, μεράκια, ανάγκη από φίλους και από την δημιουργία συλλογών, έμελλε αυτός, να συνδεθεί πολύπλευρα με αυτές τις γιρλάντες και να γίνει και δημιουργός τους.

Σήμερα η δυναμική επανεμφάνιση των «κομπολογιών» δεν είναι ούτε τυχαία, ούτε στημένη μόδα. Είναι αποτέλεσμα του ότι αυτά είναι πολύ χρήσιμα για το σύγχρονο άνθρωπο τον ανταγωνιστή, τον αγχωμένο, καπνιστή, πότη, στρεσαρισμένο, υπερκαταναλωτή! Τον άνθρωπο των αγχολυτικών, της αϋπνίας, της επιδειξιομανίας, της κατάθλιψης. Τα «κομπολόγια», όχι βέβαια τα εργαλεία προσευχής, αλλά οι άλλες γιρλάντες είναι ένα καλό αντίδοτο για όλες αυτές τις σύγχρονες αρρώστιες. Γι' αυτό είναι αχώριστος σύντροφος των ανθρώπων!


Πιστεύω ότι αυτό το σύντομο λαογραφικό πόνημα αποδεικνύει ότι πράγματι υπάρχει σύγχυση στο θέμα που αφορά στις γιρλάντες χειρός.
Νομίζω ότι ήρθε πια ο καιρός να μπούνε τα πράγματα στη θέση που τους αντιστοιχεί και να τα πούμε με το όνομά τους.
Γι' αυτό προτείνω να συνεχίσουμε να λέμε κομπολόι το κομποδεμένο σκοινάκι (κομποσκοίνι) με το οποίο ο θρησκευόμενος σε κάθε κόμπο λέγει προσευχή.

Να λέμε χαντρολόι τη γιρλάντα τη φτιαγμένη από χάντρες τοποθετημένες στη σειρά, που έχει φούντα και θυρεό ή παπά. Την οποία ο κάθε άνθρωπος δομεί, επιλέγει ή κατασκευάζει από ό, τι υλικά θέλει και την χρησιμοποιεί όπως νομίζει, εκτός βέβαια από το να μετράει προσευχές μ' αυτήν. Υπόψη ότι η έννοια της κατάληξης -όι σημαίνει όμοια πράγματα που βρίσκονται τοποθετημένα σε σειρά το ένα μετά το άλλο. Όπως κομβόι, σόι, σκυλολόι...

Να λέμε μπεγλέρι τη γιρλάντα τη φτιαγμένη από χάντρες, χωρίς φούντες και θυρεούς, η οποία χρησιμοποιείται για στριφογύρισμα στο χέρι και βροντοχτύπημα των χαντρών της.

Να λέμε τάκα-τάκα το σκοινάκι ή την αλυσίδα του οποίου οι άκρες δεν είναι δεμένες, άρα δε σχηματίζουν γιρλάντα, στο οποίο έχουμε περάσει δύο ή περισσότερες χάντρες και το χρησιμοποιούμε σαν κουδουνίστρα για να παράγουμε ήχο από την πρόσκρουση των χαντρών.

Γνωρίζω ότι οι προτάσεις μου για τα ονόματα, παρά το ότι είναι ρεαλιστικές και λογικές, είναι πολύ δύσκολο να υιοθετηθούν από τον πολύ κόσμο στις μέρες μας, και αυτό διότι υπάρχει μεγάλη σύγχυση στη λαϊκή τέχνη και την παράδοση που σχετίζονται με την περίοδο της τουρκοκρατίας. Όμως πιστεύω ότι αργά ή γρήγορα τα πράγματα αποκαλύπτονται και έτσι, παίρνουν τη θέση που τους αντιστοιχουν. Είναι επιστημονικά παραδεκτό ότι εάν επαναλαμβάνουμε πολλές φορές και διαδοχικά το ίδιο χάδι στις χάντρες από φυσικά υλικά και παράλληλα εστιάζουμε τη σκέψη μας σε μια ιδέα, τότε ενεργοποιείται το δεξιό ημισφαίριο του εγκεφάλου και αφυπνίζεται η ενόραση, η διαίσθηση και η δημιουργική φαντασία!

-Μέσο έκστασης αφού το χάδι πάνω στις χάντρες και στη μεταξένια φούντα λειτουργεί όπως το μαλακό πανάκι ή το χνουδωτό αρκουδάκι στα μωρά, που τα χαϊδεύουν, εκστασιάζονται και κοιμούνται.

-Διώκτη κακών συνηθειών, κόβουμε το τσιγάρο και άλλες κακές συνήθειες.

-Συλλεκτικό έργο τέχνης, εφόσον είναι περίτεχνο.

-Αγχολυτικό. Το επαναλαμβανόμενο χάδι στις χάντρες και στη φούντα, μας ηρεμεί, μας αγχολύει και μας τέρπει.

-Πηγή θεραπείας. Έχει αποδειχθεί επιστημονικά ότι το κεχριμπάρι και οι φυσικοί κρύσταλλοι, διαθέτουν θετική ενέργεια, η οποία έχει χαλαρωτικές και θεραπευτικές ιδιότητες. Οι φυσικοί κρύσταλλοι εξισορροπούν τα ιόντα του οργανισμού μας και διώχνουν το στατικό ηλεκτρισμό (κατά τους κρυσταλλοθεραπευτές).

-Αντιστρές, αφού το μασάζ των ακροδαχτύλων μας πάνω στις χάντρες, χαλαρώνει το νευρικό σύστημα.

-Αντικείμενο που απασχολούμε τα χέρια μας. Δίνουμε έτσι διέξοδο σε αμηχανίες και εκνευρισμούς!

-Φυλαχτό, εφόσον φέρει σύμβολα πίστης και καλής τύχης.

-Σύμβολο κύρους και πλούτου. Όταν είναι προκλητικά περίτεχνο, ακριβό, εντυπωσιακό, συλλεκτικό!

-Καθρέφτη της προσωπικότητας μας. Αφού η γιρλάντα που κρατάμε δείχνει την αισθητική, την οικονομική μας ευχέρεια, το ήθος, την κουλτούρα μας!

Οι πολύ παλιοί εραστές των κομπολογιών όταν ασχολούνταν με αυτό, έλεγαν «ρωγομετρώ» το κομπολόι. Μετά από κάποια χρόνια οι κάτοχοι κομπολογιών έλεγαν «κρατώ» το κομπολόι. Σήμερα λέμε «παίζω» κομπολόι!

Ασφαλώς οι λέξεις ρωγομετρώ, κρατώ, παίζω δεν χρησιμοποιήθηκαν τυχαία! Ήταν αποτέλεσμα της σχέσης του ανθρώπου με τη γιρλάντα αυτή, καθώς και της αντίληψης που είχε για το αντικείμενο που κρατούσε. Οι λέξεις άλλαξαν, γιατί η γιρλάντα πέρασε σε χέρια διαφορετικών προσωπικοτήτων, όπου η καθεμιά είχε διαφορετική ιδέα και στάση απέναντι στη γιρλάντα.

Αυτοί που έλεγαν ρωγομετρώ, που θα πει ψηλαφώ τις χάντρες και ερευνώ τον όγκο και την ενέργειά τους, είχαν γιρλάντα με χάντρες από κεχριμπάρι (εύθραυστο υλικό) και με μεταξένια πλούσια φούντα! Όταν αυτές τις ρωγομετράμε, νιώθουμε την ενέργεια (τον ηλεκτρισμό του κεχριμπαριού), που χαλαρώνει το σώμα, το νευρικό σύστημα και παράλληλα αφυπνίζει τη δημιουργική μας φαντασία. Βέβαια, το αναμενόμενο θα ήταν να λέγανε χαντρομετρώ και όχι ρωγομετρώ, αφού αυτό που χάιδευαν ήταν χάντρα και όχι ρώγα. Όμως λόγω του ηλεκτρικού φορτίου που εκπέμπει η κεχριμπαρένια γιρλάντα, η σχέση τους με αυτήν ήταν ιδιαίτερη, σχεδόν ερωτική και την χάντρα την ένιωθαν σαν θηλή στήθους. Έτσι έλεγαν ρωγομετρώ!

Επειδή το φυσικό κεχριμπάρι και το πραγματικό μετάξι ήταν και είναι ακριβά υλικά και δεν μπορούσαν όλοι οι άνθρωποι να αγοράσουν γιρλάντες με αυτά τα υλικά, εισήχθησαν στην Ελλάδα και αγοράστηκαν από πολλούς, απομιμήσεις κεχριμπαριών. Αυτά τα Faturan, μαστίχες, σούντουρους και άλλα από χημικές συνήθως ανθυγιεινές συνθέσεις. Οι απομιμήσεις αυτές έχουν ωραίο χρώμα, δεν σπάζουν και αφήνουν ωραίο ήχο! Τότε, αφού η γιρλάντα δεν έσπαζε και οι κάτοχοί τους δεν αισθάνονταν τον ηλεκτρισμό, άρχισαν να μην τις χαϊδεύουν, αλλά να τις χρησιμοποιούν όπως νόμιζε ο καθένας. Έτσι το ρωγομετρώ αντικαταστάθηκε με το κρατώ.

Όταν η γιρλάντα έφτασε στα χέρια των κουτσαβάκηδων, του υπόκοσμου και των άλλων ομοίων τους, φτιάχτηκε από ευτελή υλικά. Φυσικό ήταν τότε οι κάτοχοι αυτών των γιρλαντών, να μην αισθάνονται τίποτα από ενέργειες, από αφύπνιση δημιουργικής φαντασίας, χαλάρωση κ.τ.λ. Αφού λοιπόν δεν αισθάνονταν ενέργειες, και δεν έσπαζαν οι γιρλάντες τους, επινόησαν το στριφογύρισμα και το βροντοχτύπημα των χαντρών, δίνοντας έτσι διέξοδο στην ψυχολογική τους ανάγκη να δηλώνουν την παρουσία του ΕΓΩ τους στο περιβάλλον με τον ήχο. Από τότε χρησιμοποιείται η λέξη παίζω κομπολόι!
«ΚΟΜΠΟΛΟΙ» ΚΑΙ ΠΡΟΚΑΤΑΛΗΨΗ

Οι άνθρωποι που έχουν ταλαιπωρηθεί από το βροντοχτύπημα των μπεγλεριών και των «κομπολογιών», έβγαλαν το συμπέρασμα που λέει ότι: «το κομπολόι είναι αξεσουάρ των απολίτιστων, του υπόκοσμου και των αργόσχολων, που περνούν την ώρα τους σπάζοντας τα νεύρα του κόσμου!» Αυτό το συμπέρασμα διαδόθηκε και έγινε με τον καιρό προκατάληψη. Το γεγονός ότι οι νεότεροι Έλληνες γνώρισαν τα κομπολόγια και τα μπεγλέρια από τους αργόσχολους, τους ήρωες του θεάτρου σκιών, Σταύρακα και μπαρμπα-Γιώργο, επίσης από τους ρεμπέτες, τους Τούρκους, τους Άραβες και γενικά από εκείνους που δεν θαυμάζουμε σαν προσωπικότητες, δημιούργησαν σε αρκετούς την αποστροφή για τα «κομπολόγια».
Όμως το θέμα δεν είναι αν κρατάς «κομπολόι», αλλά τι είδους κομπολόι κρατάς και πως το χρησιμοποιείς. Δηλαδή κρατάς ένα πλαστικό ή ένα κεχριμπαρένιο; Βροντοχτυπάς τις χάντρες και σπας τα νεύρα του κόσμου ή το χαϊδεύεις, χαλαρώνεις και παίρνεις θετική ενέργεια;
ΓΥΝΑΙΚΑ ΚΑΙ ΕΥΧΑΝΤΡΟ

womanΓια τη σύγχρονη γυναίκα, η οποία κάθε τόσο κυριεύει και κάποιο μετερίζι αντρικό, το εύχαντρο είναι απαραίτητο, αφού και η γυναίκα σήμερα ανταγωνίζεται, αγχώνεται, καπνίζει κ.τ.λ. Το ότι δεν κρατούν ακόμη πολλές γυναίκες «κομπολόι», είναι αποτέλεσμα της άγνοιας γύρω από το τι είναι στην ουσία της αυτή η γιρλάντα και σε τι χρησιμεύει. Επίσης επειδή έχει συνδεθεί το «κομπολόι» με την ψευτομαγκιά, την φτηνή λαϊκότητα κτλ.


Τώρα, όσοι περισσότεροι κρατάμε εύχαντρα και τα χρησιμοποιούμε πολιτισμένα και επωφελώς για την υγεία μας, δηλαδή τα χαϊδεύουμε, τόσο θα περιορίζονται οι προκαταλήψεις και όλο και περισσότερες γυναίκες θα κρατούν«κομπολόγια» αντί για τσιγάρο.

Πηγή: "Εύχαντρον"

http://www.kompoloi.org/index.php?optio ... 61&lang=el

[Stefanos]

Απαγορεύεται η καταχώρηση άρθρων άλλων ελληνικών και ξένων σελίδων. Επιτρέπονται μόνο αποσπάσματα των άρθρων τα οποία όμως θα συνοδεύονται υποχρεωτικά από κάποια ερώτηση ή κάποια γνώμη σας. Επίσης πρέπει πάντοτε να γράφετε και την πηγή του συγκεκριμένου άρθρου παραθέτοντας το link προς την πηγή.

Το κειμενο ειναι συρραφη απο διαφορα κειμενα στο διαδικτυο. Δεν βλεπω πουθενα παραθεση πηγης, ενω ειναι αμφιβολο εαν υπαρχει εκφραση προσωπικης αποψης...

[andreas]

Παρακαλώ Σταύρο αν είναι ένα κείμενο που το έχεις πάρει από κάποιο website να αναφέρεις την πηγή του.

Ώστε να διαβάσουν όλοι οι φίλοι μας τα τυχών άλλα κείμενα/θέματα που υπάρχουν κατευθείαν από την πηγή.
Το κείμενο είναι πάρα πολύ ωραίο και ενημερωτικό και θα ήθελα περισσότερες πληροφορίες.

Σε ευχαριστώ.
:danke

[Apostolos]

Ωραίο άρθρο, είμαι και εγώ ''κομπολογάς'', ειδικά απο όταν έκοψα το τσιγάρο. Ακριβό σπόρ όμως και αυτό..

[stavros]

Το αρθρο παιδια ειναι απο τη λεσχη φιλων κομπολογιου,του Τασου Θωμαιδη,ειναι ενα υπεροχο φορουμ για το κομπολογι.Τα κοματια του βεβαια ειναι πολυ ακριβα για το βαρος τους,απο κει και περα οι αποψεις του για το κομπολοι ειναι πολυ ωραιες,αλλα δυστυχως αυτο το φετιχ αντρικο κοσμημα σιγα σιγα οδευει προς τον αφανισμο απο του νεους ανθρωπους.Αποστολη εισαι συλεκτης,ξερεις να δενεις,κεχριμπαρια εχεις;

[Apostolos]

Όχι Σταύρο, τίποτα απο αυτά, απλά όταν βλέπω ένα κομπολόι που μου αρέσει, αν είναι οικονομικό το αγοράζω, και σχεδόν πάντα έχω ένα μαζί μου.

Που να πρωτοχαλάσω λεφτα ρε συ Σταύρο, ξυριστικά, κιθάρα, βιβλία, έχω πολλά ενδιαφέροντα και οι εποχές είναι δύσκολες...

[stavros]

Σελιγο καιρο δεν θα εχουμε φιλε να φαμε,τα πραγματα ειναι παρα πολυ ασκημα,καθε βραδυ αυτοι οι καραγκιοζηδες στα μιντια μου χαλανε τη ψυχολογια.Εχω την ευτυχια να εχω μεινει με δυο κεχριμπαρενια κομπολογια και δυο μαστιχας,και τα τεσσερα βεβαια πανακριβα,ελπιζω να μην βρεθω σε δυσκολια να τα πουλησω,γιατι οταν κυλανε στα χερια μου η απολαυση ειναι κορυφαια.Και τα τεσσερα τα εχω δεσει εγω, με ασημι μεταξι και διχρωμη φουντα,καποια στιγμη ειχα σκεφτει τα κεχριμπαρια να τα χρυσωσω,αλλα με την κριση δεν εγινα τιποτα,και μιλαμε απο τα 500 κεχριμπαρια που εχω δει αυτα αγγιζουν την 450 θεση σε ομορφια και αξια.Αν θελεις να καταλαβεις για τι μιλαμε πηγαινε με το mozila στο μουσειο κομπολογιου ναυπλιο-καταλογος-κεχριμπαρι βαλτικης χειροποιητης κοπης-σελιδα 2-κχ39,μιλαμε για τον βασιλια του κομπολογιου αλλα και βασιλικη τιμη,εχω χαζεψει πολλες ωρες αυτο το κομματι.Το καλο το δικο μου ειναι σχεδον το ιδιο με το ΚΧ38 αλλα με 21 χαντρες.

[andreas]

Υπάρχουν νέοι που ασχολούνται με το κομπολόι, καλά δεν μιλάμε για 20άριδες αλλά για 30άριδες.

Εγώ ξεκίνησα από τον συνάδελφό μου.
Τώρα έχω 5-6 όχι ακριβά βέβαια γιατί από οικονομικά ποτέ δεν τα κατάφερα να έχω για να πω ότι μπορώ άνετα να αγοράσω ένα καλό κομμάτι!

Δυστυχώς τα έχω καταφέρει τον τελευταίο καιρό τόσο καλά που είμαι μόνο για τα άκρος απαραίτητα! :megagrin :xp1
Οπότε ξεχνάω κομπολόγια και γενικά έξοδα εκτός προγραμματισμού! :hystericalbs1

[aemilius]

Πολυ ψαγμεν0ο αρθρο αν και διαφωνώ σε καποια σημεια... Εχουν περασει καποια κομπολογια απο τα χερια μου (ηφαιστητης, Σπόροι, αιματίτης, ρητίνη) αλλα δεν ειμαι συλεκτης. Δεν ειναι αναγκη να είναι τόσο ακριβό σπορ με 30-50 ευρω μπορεις να βρεις αξιόλογα... Να μου πεις δεν είναι λίγα τα 50 ευρώ. εεε αλλα για μια φορά το χρόνο παλεύεται να αγοράζεις και κανένα....

[Gati]

δειτε και αυτο http://www.ostriajewels.com/βρισκεται στη Βεροια
και ο ιδιοκτητης εχει μερακι με τα κομπολογια. οι τιμες του ειναι ΠΟΛΥ λογικες.
προς θεου δεν κανω διαφημιση!!!!