Βέβαια, δεν πρόκειται για σαπούνι όπως το φανταζόμαστε. Ούτε κρέμα το λες, ούτε croap ούτε milk. Πρόκειται για υβρίδιο που θα το βαφτίσω πάστα ξυρίσματος. Είναι σκληρό και δύσκολα φορτώνεται στο πινέλο. Χρειάζεται προφανώς μπόλικο νερό που το προσθέτουμε ανά λίγες σταγόνες σε τακτά διαστήματα για να μη σπάσει/κόψει η πάστα. Δεν αφρίζει, δε φουσκώνει, τη λεπίδα την αισθάνεσαι, δε γλιστράει ιδιαίτερα, το residual slickness (γνωστό και ως ghost lather) ακόμα το ψάχνω.
Ωστόσο, κατά ένα απρόσμενο τρόπο κάνει άριστα τη δουλειά του. Κανένας ερεθισμός, κόψιμο ή κοκκινίλα. Πρόσωπο στιλπνό, σφιχτό και ενυδατωμένο. WTF!
Παρόμοια υφή έχουν τα Lothur τα οποία προσφέρουν λίγο καλύτερη προστασία, γλίστρα και ghost lather αλλά τα Κάιζεν 2 υπερτερούν στο post shave.
Παρακάτω φαίνονται τα στάδια του λάδερινγκ. Όπως βλέπετε, το έφτασα στα όριά του. Αν η πάστα έπαιρνε περισσότερο αέρα ή νερό θα έσπαγε και θα αχρηστευόταν.
