Men's Only

Με αφορμή τις ατάκες στο shoutbox τις τελευταίες ημέρες περί κλασσικού σέικερ φραπέ και σοκολατούχου γάλακτος που πίναμε μικροί θυμήθηκα ένα περιστατικό και σας τσιγκλάω να ανοίξουμε κουβέντα για παλιά πράγματα που προλάβαμε .

(γελάω μόνος μου.. )

Ήρθε τις προάλλες η θυγατέρα μου από το σχολείο και με ρώτησε με σοβαρό ύφος :

Κόρη(με σοβαρό ύφος) - daddy τι είναι ο γρίφος με την κασετα και το στυλό ;
Dad - Για πιο γρίφο μου λες βρε παιδάκι μου; (ξεαγχωμένος που δεν μου είπε πως σκότωσε κανένα άλλο παιδάκι στο σχολείο που την πείραξε)
Κόρη (με νάζι τώρα) - Μας είπε η κυρία Μαρίνα (η δασκάλα) να κάνουμε μια άσκηση και να βρούμε πράγματα που δεν υπάρχουν πια και να ρωτήσουμε τους μπαμπάδες και τις μαμάδες για το γρίφο με την κασετα και το στυλό για να μας βοηθήσουν ...


Dad - Hold my beer (που λέμε) να πάω στην αποθήκη και δώσε στη Μαρίνα αύριο αυτή τη φωτο ... ,

και αν σου πει πως είναι εύκολο πες της "Πετονιά και μπλιμπλίκια ... "

(έψαχνε τρεις ώρες να καταλάβει.... η κόρη όχι η δασκάλα - η δασκάλα πρέπει ακόμα να το ψάχνει γιατί είναι δεν είναι 25 χρονών)

Και άντε να της ξεκινήσω ιστορίες και για το δισκάδικο που ήταν στην γωνία του σπιτιού που μεγάλωσα και εκεί γεμίζαμε τις κασέτες με μείξεις με τα νέα τραγούδια , και για ένα σορό άλλα πράγματα που δεν θα ξαναέρθουν...

Την άλλη φορά πέρασα από ένα συνεργείο και με τα νέα παιδιά-μηχανικούς που πιάσαμε κουβέντα κατάλαβα πως δεν πρέπει να έχουν ανοίξει ποτέ στη ζωή τους καρμπιρατέρ (Dell' Orto που σας χρειάζεται ... )

(Γερνάω αλλά το χαίρομαι - και ψάχνω παράλληλα να βρω καμιά παλιά φωτό με το NSU του πατέρα μου)

Και όταν κοβότανε η ταινία άντε σελοτειπ....
και όταν γινότανε πάρτυ... άντε να βρεις το κομμάτι από την κασέτα που σου είχανε γράψει
Ακη αυτό το εργαλείο JVC που έχεις στη φωτο είχα ένα TΕΑΚ,ζεστός ήχος,ατέλειωτες ώρες μουσικής και περιποίησις των κεφαλών,τελετουργία.Καμιά φορά πάω στον φίλο μου τον Δημήτρη (τεχνικού ήχου)τον ξέρω χρόοοονια, πάμε στο με ηχομόνωση υπόγειο και λέμε τι να βάλουμε;
Έχει όλα τα προγράμματα από κασέτες του τότε που τα πέρασε πια σε cd από <Barbarella> <Ειρηνικό>την θρυλική <Αυτοκίνηση><San Lorentzo><Μερτσέντες>και και και στο διαπασών. (Για μένα μια ήταν η μουσική,της <Bora Bora> οι άνθρωποι ήταν μουσικοί!!! )
Ένα τελευταίο,όλη η κλασική Δισκοθήκη μου κάθε βινύλιο της έχει παίξει μόνο μια φορά κατά την εγγραφή του σε κασέτες χρωμίου.
Τώρα ακούω από ένα Μarantz κάθε Κυριακή πρωί με τον πρωινό καφέ,για μένα αυτή είνα η ώρα που γεμίζω μπαταρίες, μόνο για μένα, είναι το ελιξήριο μου
μετά πάτα με!
ρε γμτ ξέχασα τις <9 Μούσες><Αρχιτεκτονική><ABC>και <14>ιεροσυλία.

Τα JVC, τζέϊ βι σι, τα λέγαμε τότε Τζιβισί


Χθές μιλούσα με το γειτονάκι μου (στο διπλανο μαγαζί) και τούλεγα για τα φοιτητικά
μας χρόνια, πηγαίναμε λέω σε ρεμπετάδικα και πίναμε δεμέστιχες και καραβάκια.
Τι είναι πάλι οι δεμέστιχες και τα καραβάκια με ρώτησε. Τον έβαλα και τα έψαξε στο γκούγκλε
μετα τις φωτό των κρασιών βάζω το εργαλείο που είχαμε τον πρώτο φοιτητικό μας χρόνο
και ακούγαμε μουσικούλα. Μετά πήρα εγώ ένα Crown κάπου από την Εγνατία...
Πήρα και ακουστικά Kenwood, και τότε άκουσα για πρώτη φορά στέρεο με ακουστικά.
WOW ...
Βρήκα φωτό αρκετες αλλά δε θυμάμαι ποιό ακριβώς ήταν, το έχω ακόμη στο υπόγειο...
Βάζω μία από αυτές, κάπως έτσι ήταν...

Νωντα, τα δυο που κτυπιόντουσταν ήταν Δεμέστιχα-Santa Elena,(ACHAIA CLAUS)...κάπου εκεί κοντά ήρθε ο ηρωικός Κουρτάκης,
μόνιμος σύντροφος της θητείας.

Όταν ήμουν φοιτητής στην Ασοεε , δούλευα στα εξάρχεια σε jazz&blues μαγαζί στην Τοσίτσα (μετά σε ρεμπετάδικο λίγο παραπάνω) , και μιας και ήμασταν νιάτα (κλείναμε αξημέρωτα και έπρεπε να πάμε κάπου να πιούμε τα κρασάκια μας) . Όχι τίποτε άλλο , μην ξεμείνουμε από ξενύχτι και πάθουμε και καμιά ξαφνική υγεία

Το καλύτερο κρασί σε οικονομική τιμή (σοβαρά μας το είχε προτείνει "έμπειρος αλκοολικός") ήταν το Ανθός . Πρέπει να ήταν τετράλιτρη γυάλινη νταμιτζάνα σε τιμή φτήνια αλλά καλό κρασάκι , όχι ξυδιάς.... στο κάτω κάτω ράφι στο Σκλαβενίτη στην Μπενάκη , θέλαμε 4-5 στην καθισιά μας

Το Ανθός που φαινότανε σαν να γράφει "Άθως" ήταν του Καρρά. Θυμάμαι που το σερβίρανε
σε τουριστες όταν πήγαινε πακέτο με το φαγητό, γιατί ήταν φθηνό. Γεμάτα τα τραπέζια με Ανθός...

Τι να πρώτο-θυμηθεί κανείς, από τις όμορφες εποχές αυτές...

Τις κασέτες; κάπου στο πατρικό έχουν ξεμείνει δύο τεράστια συρτάρια, σε άψογη κατάσταση, καθώς και το μπομπινόφωνο, επίσης και το Fostex, (για τους νεότερους) είναι ένα τετρακάναλο tape recorder, που έγραφε σε κασέτες μετάλλου, για τους τότε μουσικούς, τα πάντα αναλογικά, και μόνο αυτοί που τα βίωσαν τα θυμούνται πλέον, όλα είναι Vintage ποιά και ξεχασμένα, που περιμένουν πεθαίνοντας μάταια.

alexn έγραψε: ↑25 Ιαν 2019, 20:09 Έχει όλα τα προγράμματα από κασέτες του τότε που τα πέρασε πια σε cd από <Barbarella>

Άστα Αλέξανδρε. Άλλοι γερνάνε και άλλοι μεγαλώνουν. Μετά από ώριμη σκέψη αποφάσισα να μην μεγαλώσω φέτος, φέτος αποφάσισα να κλείσω τα 27, (τα ακούς Δημήτρη) μέχρι εκεί μπορώ παιδιά...
Παλιά υπήρχε η Ντίσκο "Μπαρμπαρέλα". Τώρα που γεράσανε αυτοί, που πηγαίνανε εκεί, γιατί δεν ανοίγουν μια ντίσκο "ΜπάρμπαΈλα" να μαζέψουν όλο το χρήμα;

Akist έγραψε: ↑25 Ιαν 2019, 19:12Την άλλη φορά πέρασα από ένα συνεργείο και με τα νέα παιδιά-μηχανικούς που πιάσαμε κουβέντα κατάλαβα πως δεν πρέπει να έχουν ανοίξει ποτέ στη ζωή τους καρμπιρατέρ (Dell' Orto που σας χρειάζεται ... )

Άκη και εγώ χαίρομαι την ηλικία μου, και το διακωμωδώ κιόλας, αλλά η κατηφόρα που έχουμε πάρει, είναι πλέον γκρεμός, εδώ δεν ξέρουν την δραχμή, δεν ξέρουν/δεν γνωρίζουν να μιλούν την Ελληνική γλώσσα, 350+ λέξεις με το ζόρι χρησιμοποιούν στα διάφορα Chat, οπότε το Dell' Orto σίγουρα δεν το έχουν δει, στα "μηχανουργία" του σήμερα βλέπεις γραφεία-pc-laptop και φίσες καλωδίων, με φόρμα λευκή, μπήκα τις προάλλες σε ένα συνεργείο κατάλευκο, είπα τι έγινε; στο οδοντιατρικό μπήκα;

Πάντως σε ερωτήσεις που μου κάνουν, Πόσο χρονών είσαι; τους απαντώ διάφορα όπως:

Είχα γουόκμαν της σόνυ.
40 τσαλαπατηνένα.
Πρόλαβα αμόλυβδη με 150 δραχμές το λίτρο. Και ρωτούν (Τι είναι οι δραχμές;)
Είμαι σε ηλικία που πρόλαβα τους άντρες με τρίχα στο πόδι.
Είμαι σε ηλικία να πάτε και καλά να περάσετε.
Είμαι σε ηλικία που όταν μου λένε καλή επιτυχία στις εξετάσεις, εννοούν να μην είναι ανεβασμένα τα τριγλυκερίδια.

Η ανιψιά μου 12 χρονών μου είπε, και θα πας Ολλανδία θείε; μπορεί της λέω, Wow θα είσαι και πολύ Viral. viral; τις λέω, ναί μου λέει, βρε Viral λέγεται στα Αγγλικά, στα Ελληνικά λέγεται βούκινο, μπα σοβαρά, και τι είναι το βούκινο;
Αυτόκαι αυτό= Σεβασμός.

Τη Dorian Gray δεν την ανέφερε κανείς , μάλλον ήταν μπασκλασαρία (?)

@Tony
Και εγώ ακόμα σε δραχμές με πιάνω πολλές φορές να τα λογίζω (και σε αγγλικές λίρες αλλά αυτό είναι άλλο κουσούρι)

Τις λευκές φόρμες τις είχε πρωτοφορέσει ο ιαπωνικός βιομηχανικός κολοσσός της Honda (αν ψάξεις θα βρεις ασπρόμαυρες φωτό με τον μάστρο-Soichiro να φοράει) στις βαριές βιομηχανίες είναι κοστούμι και προσωπικά τις προτιμώ από τη λιγδιάρα φόρμα του συνεργείου (η ακόμα χειρότερα που έχω δει...και καμαρώνω σα γύφτικο σκεπάρνι που έχω δικό μου λευκό υποκάμισο της Honda όπως και την κατάλευκη φόρμα engineer της Rheinmetall) - Το θέμα δεν είναι τι φοράνε αρκεί να κόβει η γκλάβα τους , το ξέρεις καλύτερα και εσύ ψυλλιάζομαι .


Ελλάδα.
Χρυσός βαφτιστικός σταυρός σε ανοιχτά πουκάμισα με φαρδιά πέτα , φακαντόρο στο χέρι να χουφτώνει γερά το τιμόνι μιας veloce , η το γκάζι ενός boldor με κόντρες στου πράπα .

Ελβιέλα , πανταζώνας ,Λέντζος, τσοντο-σινεμά ομόνοιας (2 τσόντες - 1 καράτε όπως λέμε 2 μαμ@νε και ένας δέρνει ) , θερινό με πασατέμπο , drive-in στο Μαρούσι , άραγμα στο εκκλησάκι στη Γλυφάδα πίσω από το γκόλφ για plane spotting (η ότι προκύψει ανάλογα το συνεπιβάτη) , γήπεδο με κάθισμα αυτοσχέδιο-γκοφρέ χαρτόνι να κόβει το κρύο από το τσιμέντο.

Δύσμοιρες Βουλγάρες και Ρουμάνες με 3 καλαματιανά levis και 2 σωληνάρια Kolynos , Δανεζες και Σουηδές κατάξανθες να μαυρίζουν-ψήνονται στον Ελληνικό ήλιο τον πανδαμάτορα , σπαστά γερμανικά-αγγλικά και γλώσσα σώματος και έβγαινε το αίσθημα και κλαίγανε και αυτές και εμείς στο τέλος του καλοκαιριού σαν την Anne lonnberg και τον Βόγλη...

Δυο σουβλάκια , μια μπύρα , ένας καφές και μια ώρα "αμερικάνικο" και μισακό πακέτο marlboro όλα 2 κατοστάρικα .
Μεροκάματο στο μηχανουργείο - χυτήριο 7.500 την εβδομάδα , μισθός στο μπαράκι (jazz-blues εξάρχεια στα καλά τους) 75.000 , ενοίκιο 35m² ερείπιο στο ισόγειο της Μεθώνης 30 χιλιάρικα.
Φοιτητικό εισιτήριο για τρένο όλη την Ευρώπη 45 χιλιάρικα. Τα καλύτερα χρήματα που έχω ξοδέψει.

Τηλέφωνο στο περίπτερο "μηδενίστε το μετρητή παρακαλώ", η από την ΕΒΓΑ του κυρ-Σπύρου -"Άκη το πρόσωπο σε κάλεσε ..."
Καρπούζι 3 δραχμές το κιλό - με ένα εικοσάρικο το έπαιρνες ολόκληρο και ας ήταν και 10 οκάδες . Μπανάνες ήθελες χρηματοκιβώτιο να τις έχεις κλειδωμένες
Ντισκοτέκ , Mo Better , Decadence ,βινύλια στη Τζίνα , ρεμπετάδικα

Σταμούλος - Κολλάς ιδιωτικοποίηση της ΕΑΣ και ξεβρακώματα, ΡΕΟ στην Αθήνα να ανέβει η γριά - τράβα-σπρώξε-κλάσε , ώρα για μεγάλη μηχανή , Honda XR... 250 χιλιάρικα - εκατό μπροστά και το παπάκι και δέκα γραμμάτια . Η κολλητή-γκόμενα-συμφοιτήτρια συνεπιβάτης και βουρ για Λάρισα στο καταχείμωνο στους δικούς της και μετά γύρα τη μισή Ελλάδα (φέραμε και πίσω ένα ζωντανό αρνάκι που το βρήκαμε παρατημένο μόνο του -καβάλα και αυτό στη μηχανή )

Δε γερνάμε. Σαν το κρασί ένα πράγμα.

Ανάγωγη ενζενί -"Πόσο είστε ; "
-"Γύρω στο ένα ογδόντα εφτά και περίπου 85 κιλά"
Ανάγωγη ενζενί που ξαναπροσπαθεί -"Και τι δουλειά κάνετε ; "
-"Σχοινοβάτης σε τσίρκο"

Και μερικές φωτογραφίες που σημάδεψαν την παιδική - εφηβική μας ηλικία












Κι εδώ μερικές ακόμη φωτο.