Men's Only

Θα ηθελα να σας πω ενα αστειο γεγονος σχετικα με την trash tv.

Εδω και 3 μηνες περναω ενα προβλημα υγειας, επεσα κι εγω θυμα του "προβληματος" που μαστιζει τις ηλικες 18-40 στις μερες μας. Φανταζομαι ολοι θα εχετε ακουσει για την διαταραχη ή κρισεις πανικου .

Περαν των επιστημονικων οδων που ακολουθω (φαρμακευτικη αγωγη, ψυχοθεραπεια) και εχω δει δραματικη βελτιωση ο γιατρος μου εδωσε μια συμβουλη "Σταματα να βλεπεις ειδησεις-πολιτικες εκπομπες και ξεκινα να βλεπεις trash tv" . Πραγματικα παιδια εχει αποτελεσματα, βλεπω το τι κοσμος κυκλοφορει εκει εξω και μου φευγει ολο το στρες, αδειαζει το κεφαλι μου . Οτι αποριες εχετε για power of love, game of love και survivor σε μενα

Αληθεια εχουμε κανενα αλλο μελος που να εχει πεσει θυμα του στρες της εποχης μας και των κρισεων πανικου; Θα ηταν ενδιαφερον να συζητησουμε το στιγμα που υπαρχει σε τετοιες πολυ ελαφριες ψυχικες ασθενειες.


Υ.Γ. Υπαρχει ενα γκραφιτι πιο κατω απο σπιτι μου "Η τηλεοραση εχει και off"

[mention]Iasonas[/mention]

Ιάσονα μου έχω διαγνωσθεί με κατάθλιψη και αντίστοιχες κρίσεις πανικού.Βασικό να βρεις πως ξεκινάει και τη την προκαλεί (έχει και κληρονομικά αίτια)
Όταν έχεις κατάθλιψη είναι πραγματικά σαν να σε πάτησε τρένο και θέλει μάχη καθημερινή με την πάθηση για να φορέσεις την πανοπλία και τη μάσκα και να βγεις έξω. Ένας πολύ καλός μου φίλος έκανε να βγει από το σπίτι του μήνες - και ξεκίνησε με baby steps σιγά σιγά και με προσοχή.

Ο γιατρός καλά στα είπε - αν και με την trash tv δεν συμφωνώ - σε εμένα δουλεύει η άσκηση (όχι βαριά πχ κάνε περπάτημα σε δάσος είναι το καλύτερο), μια ενασχόληση που να σου αρέσει (εγώ με μοτοσυκλέτες την έχω ψωνίσει και είμαι και μηχανολόγος) , το παιδί μου επίσης με βοηθάει πάρα πολύ , και βασικό να μην μένεις μόνος σου στο πρόβλημα αυτό , το να το συζητάς με την οικογένεια και κάποιους στενούς φίλους είναι καλό.

Επίσης και για να είμαι on-topic το ΠΞ είναι ΖΕΝ και βοηθάει

[mention]Iasonas[/mention]

Κι εγώ στο Πανεπιστήμιο πάθαινα κάτι ισχυρά COCOBLOKO σε συνδυασμό με οικονομικές ανωμαλίες και ορισμένες φορές πέρναγα τρισάθλια και έβλεπα κύκλους. Η μάνα ρέηβερ μου έφτιαχνε χυμούς αλλά τίποτα. ΜΟΝΟ οι ενζενίδες ήταν πραγματικό βάλσαμο! Φυσικά το διάβασμα (από Όσκαρ Ουάιλντ μέχρι ΣΩΦΕΡΑΚΙ) ήταν και είναι καταλυτικό για να συνειδητοποιείς τακτικά ότι Η ΚΟΛΑΣΗ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ.
Έχω να δω τηλεόραση πάνω από 4 χρόνια (μόνο ταινίες, νεφτλιξ και άλλα πράγματα του σατανά) και έχω κόψει επαφές με στεναχωριολάγνους και πολιτικανζτήδες ξερόλες καθώς και με αντιπροσώπους των πάσης φύσεως θεών στη γη. Ξέρεις, αυτούς που είναι ενημερωμένοι για όλα, βρωμάνε μασχαλίλα, με ειδίκευση στην παγκόσμια οικονομία αλλά δεν ξέρουν τι θα πει συνάρτηση και κατέχουν την υπέρτατη αλήθεια.
Μάθε να ζεις για σένα και αν έχεις λίγο χρόνο διάβασε το βιβλίο του ξακουστού φυσικού (και μεγάλου σταρχιδιστή και μπ_χτη) Ρ. Φέυνμαν "Τι σε νοιάζει εσένα τι σκέφτονται οι άλλοι;". Θα μάθεις πολλά!

Πρώτα απ'όλα,μπράβο στον Ιάσονα και τον Άκη που μιλούν για την κατάστασή τους και δεν την θάβουν βαθύτερα μέσα τους.
Και κάτι σχετικό που διάβασα κάποια στιγμή,δεν θυμάμαι πού (ίσως στον Πιντέρη).
Λέει λοιπόν πως αντί να επιλέγουμε τον όρο κατάθλιψη/καταθλιπτικός,είναι καλύτερα να λέμε πως καταθλιβόμαστε.
Στην πρώτη περίπτωση,χρησιμοποιώντας το ουσιαστικό,έχουμε ΄εγκαταστήσει' την ασθένεια πάνω μας.
Μοιάζει μόνιμη και αναπόδραστη για το άτομο που τη φέρει.
Χρησιμοποιώντας το ρήμα όμως είναι σαν μια κατάσταση που έρχεται και φεύγει,σαν να λέμε χαίρομαι/λυπάμαι/αγχώνομαι κτλ.
Όταν είμαστε χαρούμενοι ή αγχωμένοι ξέρουμε πως αυτή η διάθεσή μας θα περάσει,αργά ή γρήγορα.
Δεν γίνεται να είμαστε μόνιμα ούτε έτσι ούτε αλλιώς.
Το ίδιο λοιπόν και με την κατάθλιψη.Καταθλιβόμαστε,αλλά για σύντομο χρονικό διάστημα.Έπειτα χαιρόμαστε,έπειτα θυμώνουμε,
έπειτα ενθουσιαζόμαστε,έπειτα πάλι ίσως καταθλιβόμαστε και πάλι απ'την αρχή.
Μπορεί να φαίνεται στους πάσχοντες ότι δεν θα βγουν ποτέ από την μαύρη τρύπα,αλλά αν αλλάξουν την προοπτική τους,σύμφωνα
με τα ανωτέρω,θα αρχίσει σιγά σιγά να φεύγει από πάνω τους η μονιμότητα της κατάστασής τους.
Μπορεί να μην μοιάζει σημαντικό,όμως στους ασθενείς κάνει μεγάλη διαφορά.
Ελπίζω να μπορεί να βοηθήσει και όποιον άλλον το αντιμετωπίσει έτσι.
Καλή σας ημέρα!

Ακη [mention]Akist[/mention] στη "ΣΟύπα" είμαστε πάντα on topic

Επίσης και για να είμαι on-topic

Κι εγώ εδώ και χρόνια μόνο σειρούλες όπως αυτή την εποχή, Counterpart, Lost in Space, Crossing, Once Upon A Time...
Όταν κάθομαι όμως και κάνω παρέα με τα "μωρά" μου (πατέρας και μητέρα, και οι δυό μαζί 174 χρονών σύνολο ),
και ειδήσεις βλέπουμε, και το Μυλωνάκη το φωνακλά, και "Πακέτο"
Ότι θέλουν τα "μωρά" μου. Και 4Ε και "Αντε στην υγειά μας"


Και προσπαθήστε όσο μπορείτε να αποκτήσετε Συναισθηματική Ανθεκτικότητα, Resilience που λένε.
Ή αλλιώς "Σκληροπετσίαση" όπως τη λέω εγώ

Δεν υπαρχει λογος να το κραταμε μεσα μας παιδια. Το να το λεμε δημοσια δεν βοηθαει μονο εμας αλλα και τους γυρω μας.

Εγω το επαθα για τρεις λογους.

1) Πασχω απο δυσλεξια, ΔΕΠΥ συγκεκριμενα η οποια απο την φυση της προκαλει αγχος
2) Ειχα βαλει στοχο μεσα σε 2 χρονια να τελειωσω με το πτυχιο, να κανω πρακτικη, να τελειωσω με τον στρατο και να ξεκινησω μεταπτυχιακο. Καταλαβαινετε οτι εινια λογικο να γινει το μπουμ.
3) Κληρονομικοτητα

Οι διαταραχη πανικου δεν ειναι τοσο ασθενεια οσο ειναι συμπτωμα, μας ειδοποιει ο οργανισμος οτι κατι δεν παει καλα κι οτι πιεζομαστε υπερβολικα. Μεσα στην ατυχια μου νιωθω τυχερος γιατι μου δωθηκε η ευκαιρια να αρχισω απο το μηδεν. Πλεον εχω γινει μελος του κινηματος του σταρχιδισμου οπως κι εχω ξεκαθαρισει αρκετα τους ανθρωπους γυρω μου. Ολοι στα ευκολα θελουν να ειμαστε φιλοι, στα δυσκολα ομως μονο το 1/3 αυτων νοιαστηκε πραγματικα για μενα.

Επισης εμαθα ενα περιστατικο για εναν οικογενειακο φιλο που ξεκινησε απο κρισεις πανικου του το γυρισε σε καταθλιψη και εκανε 2 χρονια να βγει απο το σπιτι. Ο λογος ειναι το ταμπου του να παω στον ψυχιατρο και να παρω αγωγη. Καλο θα ειναι να ξεκαθαρισουμε οτι καποιος που παει σε ψυχιατρο δεν ειναι ουτε σχιζοφρενης ουτε διπολικος. Οσες φορες εχω πει σε κοσμο οτι παω σε ψυχιατρο και παιρνω αγωγη (ενα ελαφρυ αντικαταθλιπτικο + αγχολυτικα) με κοιτανε με μισο ματι, δηλαδη αν καποιος εχει αρρυθμιες δεν θα παει στον καρδιολογο να παρει την αγωγη που πρεπει;

Ο ψυχιατρος μου ειπε οτι ο λογος που δεν το "παντρευτηκα" αυτο κι οτι σιγουρα θα μου περασει ειναι γιατι αναζητησα θεραπεια απο την πρωτη στιγμη που εκδηλωθηκε και δεν το αφησα να γιγαντωθει. Δεν εινια ντροπη παιδια να πασχει καποιος απο καποια ψυχικη ασθενεια ειτε ειναι ελαφριας μορφης οπως οι κρισεις πανικου ειτε ειναι πιο σοβαρη.



Ακη αυτη η καθημερινη μαχη που λες με δυσκολεψε πολυ. Στην αρχη ημουν πολυ στεναχωρημενος κι ελεγα το κλασικο "γιατι σε μενα;" . Πλεον στην θεση της στεναχωριας υπαρχει θυμος γιατι πολυ απλα δεν προκειται να το αφησω να με σταματησει απο την ζωη μου και απο τα θελω μου.

-Πως ειναι να πασχεις απο κρισεις πανικου;
-Ειναι σαν να νιωθεις οτι πνιγεσαι και να αγωνιας για μια ανασα την ωρα που βλεπεις ολους γυρω σου να αναπνεουν κανονικα.

Συνοπτικα... Φυσικα κ δεν τρεχει τιποτα! Δεν το κατανοησα ποτε το στιγμα! Δηλαδη αν καποιος σπασει το ποδι του τον κοιτας στραβα? Οκ δε ειναι το ιδιο! Μα δε σ ενοχλει και δεν το επελεξε αυτος που νοσησε!

Προσωπικα δεν συμφωνω με την trash tv ουτε γω. Φαντάζομαι πως δε θελεις να περάσεις στο αλλο ακρο απ αυτο που εισαι! Αλλα αν μιλαμε για tv, υπαρχουν ωραιοτατες χαλαρες, αστειες εκπομπες, ντοκιμαντερ, ο Βεγγος, ο Χατζηχρηστος, Κωνστανταρας κλπ.

"Χιλιαδες κουτια αναμμενα, κρατανε χιλιαδες ανθρωπους σβηστους! " Προσωπικα δεν εχω τηλεοραση! Οτι θελω το ψαχνω!

Τον ψυχιατρο απ την αλλη σαν λυση, ασχετως που την κριτικαρουν πολλοι...συνηθως αυτοι τη χρειαζονται κ σε ζηλευουν! Ειναι σαν το αλλο: "Το πρωι τα κατακρινω ολα και το βραδυ τα κανω ολα! "

Θεωρω πως η σειρα ειναι: ψυχολογος και μετα ψυχιατρος. Αν κρινει οτι θες φαρμακα, σε παραπεμπει σε ψυχιατρο. Και αρκετοι απ τους ψυχιατρους δε σε στελνουν σε ψυχαναλυτη! Κουμπωσου με τα χαπακια σου και θα σαι οκ! Δεν ειναι λογικη αυτη! Ναι, αν η ψυχολογια σου εξαρταται απ την χημεια του σωματος σου, οκ! Αν ομως εξαρταται απο σκεψεις και τη σταση ζωης σου?


Και κατι τελευταιο. Οι μεγαλύτεροι Ανθρωποι, Καλιτεχνες, Επιστημονες κλπ ηταν "τρελοι"! ("διπολικοι", "σχιζοφρενής" κ.α.) και αφου αναφεραμε τα ατομα που πασχουν απο σχιζοφρενεια...ξερουμε που παει το μυαλο των περισσότερων! Αυτοι που διεπραξαν εγκληματα που δε τα πιανει ο νους μας, μονο απο σχιζοφρενεια δεν νοσουσαν!

Το ζητουμενο κατα τη γνωμη μου παντα, οταν μας χτυπησει την πορτα μια ασθενεια σαν τις παραπανω, ειναι να μαθουμε να ζουμε μ αυτην κ να τα "βρουμε" μ αυτην! Ειναι ο καινουριος εαυτος μας!

Και κατι τελευταιο, τελευταιο! Ας μαθουν οι υγιεις και αυτοι που παριστανουν τους υγιεις, να ζουνε με τον εαυτο τους και ας αφησουν, ησυχο, τον τρελο στην τρελα του!

Ερωτηση, "κρισεως"... Γιατι εναν ανθρωπο που εχει γριπη, ουλιτιδα, καρκινο, κοιλοπονο, σκπ, κλπ δεν τον αποκαλουμε με τον ιδιο τροπο οπως εναν που πασχει απο ψυχικη νοσο?!? Σχιζοφρενη, καταθλιπτικο, τρελο κτλ. Στην υγεια ολονων!

Φίλε Στέργιο θα μου επιτρέψεις να διαφωνήσω: την διάγνωση κάνει ο ψυχίατρος και όχι ο ψυχολόγος. Ο ψυχολόγος είναι μέρος της θεραπείας.
Ένας καλός μου φίλος είχε κρίσεις πανικού που προερχόταν από έλλειψη σεροτονίνης στον εγκέφαλο (οργανικό πρόβλημα). Ενώ έψαχνε από πολύ νωρίς για ψυχίατρο, του δίνανε ραντεβού όλοι μετά από 6-8 εβδομάδες (γεμάτοι όλοι εδώ στη Γερμανία)! Το αποτέλεσμα ήταν ότι χειροτέρεψε τόσο, που έφτασε στα πρόθυρα ψύχωσης ( είχε αρχίσει να ακούει φωνές)! Οι κρίσεις πανικού είχαν φτάσει να κρατάνε πάνω από 20 λεπτά, από 1-2 λεπτά που ήταν στην αρχή. Όταν επιτέλους κατάφερε να επισκεφθεί τον γιατρό μετά από 6 εβδομάδες, έπρεπε να ξεκινήσει θεραπεία με φάρμακα (εκτός της σεροτονίνης) που είχαν σοβαρές παρενέργειες. Ευτυχώς κατάφερε να θεραπευθεί εντελώς, αλλά τα πράγματα θα ήταν σαφώς καλύτερα και ανώδυνα, αν τον είχε πάρει κατευθείαν ο γιατρός.

Αυτο ακριβως που λεει ο Καβειρος. Εμενα πχ το προβλημα μου ηταν συνδυασμος τροπου ζωης και χαμηλα επιπεδα σερετονινης. Η ψυχολογος η ιδια μου ειπε οτι πρωτα πηγαινε στον γιατρο και μετα ελα απο μενα.
Επισης μεγαλο κεφαλαιο ειναι η εγκαιρη θεραπεια. Στην αρχη εχεις κρισεις πανικου, αυτες δημιουργουν φοβιες οι οποιες με την σειρα τους οδηγουν σε πιο δυσκολα μονοπατια. Αν δηλαδη καποιος ξυπνησει ενα πρωι και βηχει αιμα ή ανεβασει χωρις λογο πυρετο θα το αφησει και μετα θα απορει γιατι του βγηκε καρκινος τελικου σταδιου; Το κακο με αυτες τις ασθενειες ειναι το κοινωνικο στιγμα κι οτι καμια ψυχικη ασθενεια δεν οδηγει απευθειαν στον θανατο ωστε να την επαιρνε ο κοσμος πιο σοβαρα.

Σε μια κουβεντα που ειχα με τον γιατρο (ο οποιος ειναι εξαιρετικο τυπακι) τον ρωτησα για ολους αυτους που κανουν εγκληματα και μου ειπε οτι επειδη ειχε κανει μια θητεια στις φυλακες Κορυδαλλου τα περιστατικα που συναντησε δεν μπορουσαν να εξηγηθουν με την ψυχιατρικη αλλα με την εγκληματολογια. Συχνος φταιχτης δεν ειναι η σχιζο οπως μας πλασαρει το χολυγουντ αλλα οι ψυχωσεις και οι διαταραχες προσωπικοτητας που αποτελουν τα πιο σοβαρα περιστατικα στον τομεα της ψυχιατρικης.

Τελος οταν μιλαω για τρας γιατι παρεξηγηθηκε δεν εννοω οτι οταν παιζει Βεγγος ή 50/50 θα δω Αννιτα αλλα οταν οι επιλογες μου ειναι Μπογδανος, Σροιτερ και survivor τοτε θα επιλεξω το τελευταιο.

Υ.Γ. Τα αντικαθλιπτικα κακως για μενα εχουν αυτη την ονομασια, πιο πρεπον θα ηταν ρυθμιστες σερετονινης.

Ιδέα κατά της κατάθλιψης

Εγώ σκέφτομαι να φτιάξω ένα "κουτί για το ΠΞ του άλλου" - πως είχε ο Javier Bardem τις παστίλιες - ε εγώ θα έχω ξυριστικά .

100% Αντικαταθλιπτικό και αν έχει και ωραία Aftershave και αρώματα που τραβάνε τα ενζενί (πως είναι η κλίση στα Γαλλικά ρε γ@μώτο ; ) ακόμη καλύτερα.

Θα βάλω μέσα ξυριστικά (σαπούνια, κρέμες, καμιά DE, λεπίδες, As) και άλλα παρφουμαριστικά και θα το στείλω στη γύρα για όποιον ενδιαφέρεται.

Το ρίχνω σαν ιδέα .... θα φτιάξουμε και κάποιους κανόνες απαράβατους και όπως πάει .

Υπάρχει ενδιαφέρον ;
Εγώ δεν έχω πρόβλημα να φτιάξω το κουτί και να τρέξω όλο το θέμα ,οι mods , admins [mention]Antonis[/mention] [mention]Stefanos[/mention] [mention]Vavous[/mention] τι λένε;