Σκέψεις για κοινωνική συμπεριφορά
Δημοσιεύτηκε: 07 Δεκ 2016, 08:43
Λέμε του ξένους (Ευρωπαίους, δανειστές, κλπ) βλάκες, ηλίθιους και ότι άλλο χαρακτηρισμό θέλει ο καθένας.
Κακώς! Είναι πολύ έξυπνοι!
Θα μας πάρουν λεφτά, σπίτια, χωράφια, περιουσίες, εν δυνάμει ζωές...αλλά δε θα μας πάρουν ποτέ το χούι (γιατί πρώτα βγαίνει η ψυχή και μετά το χούι) και τη μ@λ@κί@ που μας δέρνει, δυστυχώς!!!
Θα σας εξηγήσω αμέσως το γιατί.
Το Δημοτικό σχολείο της κόρης μου είναι σε εσωτερικούς και όχι κεντρικούς, δρόμους μιας γειτονιάς οι οποίοι σχηματίζουν ένα Τ. Ο Δήμος τοποθέτησε στους δύο δρόμους απαγορευτικά σήματα με πινακίδα ωραρίου 07.30-08.30 και 12.30-14.30, τις ώρες προσέλευσης και αποχώρησης του κύριου όγκου των μαθητών. Ο τρίτος δρόμος είναι ούτως η άλλως με μόνιμο απαγορευτικό. Καθημερινά οι γονείς δίνουν το σωστό παράδειγμα ως γνήσιοι έλληνες (sic) παραβιάζοντας τα απαγορευτικά και περνώντας ανάμεσα στα παιδιά, για να αφήσουν τα δικά τους τα οποία οι ίδιοι δυστυχώς δεν μπορούν να παρκάρουν μακρύτερα γιατί "βιάζονται", φαντάζομαι. Φέρνουν με μηχανάκια κάποια απ' τα παιδιά τους χωρίς κράνος, γιατί φαντάζομαι έχουν πάρα πολλά, αφού και να σκοτωθούν θα έχουν καμιά ντουζίνα οπότε δεν πειράζει, τί να κάνουμε;;; Μάλλον οι μεθυσμένοι που έχω συναντήσει ως οδηγός σε διάφορες ώρες τις ημέρας και οι χρήστες ναρκωτικών δεν διασταυρώνονται μαζί τους και απλά εγώ ήμουν άτυχος!
Περνάει λοιπόν μία μαμά να αφήσει την κόρη της, η οποία εύχομαι να μην ακολουθήσει τα χνάρια της μαμάς της που την έφερε (ακόμα και αν δεν είμαστε γονείς του παιδιού, έχουμε την υποχρέωση να το διδάσκουμε τουλάχιστον τρόπους και σωστή συμπεριφορά) και δεν "ρόλαρε" με το αυτοκίνητο αλλά και δεν έτρεχε κιόλας. Περνάει ένα κοριτσάκι το δρόμο, ακούει την κυρία που δίνει λίίίγο γκάζι με την πρώτη κάνει ένα βιαστικό βήμα και γλιστράει στην άκρη του δρόμου. Εντάξει το παιδάκι μπορεί να έπεφτε και μόνο του. Όμως η κυρία δεν ρώτησε ούτε αν έπαθε κάτι, συγνώμη να ζητήσει ίσως... Ποια να νιώσει ενοχές όμως, γιατί το παιδί έκλαψε εκείνη τη στιγμή, αλλά το ράγισμα του καρπού το ανακαλύπτεις μετά από 1 ώρα που θα "κρυώσει". Συνέχισε την πορεία της σε μία μέρα που όλα ξεκίνησαν καλά δίχως το παραμικρό...
Θα κλείσω με μία φράση του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ που με στοιχειώνει για το αν θα πρέπει να γίνω ο τρελός του χωριού:
"Η γενιά μας, θα πρέπει να απολογηθεί όχι τόσο για τις σκληρές και άδικες πράξεις των κακών ανθρώπων, όσο για την απαράδεκτη σιωπή των καλών ανθρώπων".
Ναι στη συγκεκριμένη κυρία όπως και σε τόσους άλλους, κανείς μας δεν είπε τίποτα.
Τέλος πριν από 2,5 μήνες φίλος που ήταν με την κόρη του σε παπί για να την πάει σε φυσιοθεραπεία για τραυματισμό στο πόδι κατέληξε στο νοσοκομείο μαζί με την κόρη του με σπασμένα πόδια και ράμματα αμφότεροι και όταν το κορίτσι της φώναζε μη φεύγεις, τους άφησε αβοήθητους χωρίς να καλέσει ΕΚΑΒ.
Για την ιστορία την κυρία την βρήκαν και συνέχισε βλακωδώς να αρνείται το ατύχημα για κάποιες ώρες!
Ο κακός μας ο καιρός και ο εαυτός φταίει για όλα.-
Κακώς! Είναι πολύ έξυπνοι!
Θα μας πάρουν λεφτά, σπίτια, χωράφια, περιουσίες, εν δυνάμει ζωές...αλλά δε θα μας πάρουν ποτέ το χούι (γιατί πρώτα βγαίνει η ψυχή και μετά το χούι) και τη μ@λ@κί@ που μας δέρνει, δυστυχώς!!!
Θα σας εξηγήσω αμέσως το γιατί.
Το Δημοτικό σχολείο της κόρης μου είναι σε εσωτερικούς και όχι κεντρικούς, δρόμους μιας γειτονιάς οι οποίοι σχηματίζουν ένα Τ. Ο Δήμος τοποθέτησε στους δύο δρόμους απαγορευτικά σήματα με πινακίδα ωραρίου 07.30-08.30 και 12.30-14.30, τις ώρες προσέλευσης και αποχώρησης του κύριου όγκου των μαθητών. Ο τρίτος δρόμος είναι ούτως η άλλως με μόνιμο απαγορευτικό. Καθημερινά οι γονείς δίνουν το σωστό παράδειγμα ως γνήσιοι έλληνες (sic) παραβιάζοντας τα απαγορευτικά και περνώντας ανάμεσα στα παιδιά, για να αφήσουν τα δικά τους τα οποία οι ίδιοι δυστυχώς δεν μπορούν να παρκάρουν μακρύτερα γιατί "βιάζονται", φαντάζομαι. Φέρνουν με μηχανάκια κάποια απ' τα παιδιά τους χωρίς κράνος, γιατί φαντάζομαι έχουν πάρα πολλά, αφού και να σκοτωθούν θα έχουν καμιά ντουζίνα οπότε δεν πειράζει, τί να κάνουμε;;; Μάλλον οι μεθυσμένοι που έχω συναντήσει ως οδηγός σε διάφορες ώρες τις ημέρας και οι χρήστες ναρκωτικών δεν διασταυρώνονται μαζί τους και απλά εγώ ήμουν άτυχος!
Περνάει λοιπόν μία μαμά να αφήσει την κόρη της, η οποία εύχομαι να μην ακολουθήσει τα χνάρια της μαμάς της που την έφερε (ακόμα και αν δεν είμαστε γονείς του παιδιού, έχουμε την υποχρέωση να το διδάσκουμε τουλάχιστον τρόπους και σωστή συμπεριφορά) και δεν "ρόλαρε" με το αυτοκίνητο αλλά και δεν έτρεχε κιόλας. Περνάει ένα κοριτσάκι το δρόμο, ακούει την κυρία που δίνει λίίίγο γκάζι με την πρώτη κάνει ένα βιαστικό βήμα και γλιστράει στην άκρη του δρόμου. Εντάξει το παιδάκι μπορεί να έπεφτε και μόνο του. Όμως η κυρία δεν ρώτησε ούτε αν έπαθε κάτι, συγνώμη να ζητήσει ίσως... Ποια να νιώσει ενοχές όμως, γιατί το παιδί έκλαψε εκείνη τη στιγμή, αλλά το ράγισμα του καρπού το ανακαλύπτεις μετά από 1 ώρα που θα "κρυώσει". Συνέχισε την πορεία της σε μία μέρα που όλα ξεκίνησαν καλά δίχως το παραμικρό...
Θα κλείσω με μία φράση του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ που με στοιχειώνει για το αν θα πρέπει να γίνω ο τρελός του χωριού:
"Η γενιά μας, θα πρέπει να απολογηθεί όχι τόσο για τις σκληρές και άδικες πράξεις των κακών ανθρώπων, όσο για την απαράδεκτη σιωπή των καλών ανθρώπων".
Ναι στη συγκεκριμένη κυρία όπως και σε τόσους άλλους, κανείς μας δεν είπε τίποτα.
Τέλος πριν από 2,5 μήνες φίλος που ήταν με την κόρη του σε παπί για να την πάει σε φυσιοθεραπεία για τραυματισμό στο πόδι κατέληξε στο νοσοκομείο μαζί με την κόρη του με σπασμένα πόδια και ράμματα αμφότεροι και όταν το κορίτσι της φώναζε μη φεύγεις, τους άφησε αβοήθητους χωρίς να καλέσει ΕΚΑΒ.
Για την ιστορία την κυρία την βρήκαν και συνέχισε βλακωδώς να αρνείται το ατύχημα για κάποιες ώρες!
Ο κακός μας ο καιρός και ο εαυτός φταίει για όλα.-