Pannacrema nuavia rossa
Δημοσιεύτηκε: 16 Οκτ 2016, 00:33
Σήμερα ξυρίστηκα με το nuavia rossa. Kαι για να τεστάρω την προστασία χρησιμοποίησα μια σαβέτα που την έχω πάρα πολλά χρόνια και σχεδόν έχει διαλυθεί. Το κόψιμο δύσκολα αποφεύγεται. Εδώ χωρίς pre shave και σε στεγνό πρόσωπο αλλά με λίγο "τσίμπημα" στο νερό της σαπουνάδας. Επίσης λίγο (λίγο) "τσίμπημα" στην ποσότητα του σαπουνιού εντός του μπωλ.
Αλλά ας ξεκινήσουμε από το άρωμα. Ο πανακρέμας (έτσι λέω χαριν χιούμορ τον παρασκευαστή των θαυμάσιων αυτών σαπουνιών που κατά την άποψή μου όμοιά τους δεν υπάρχουν) βάλθηκε να μας τρελλάνει. Διάρκεια μυρουδιάς μη ανιχνεύσιμη (προς το παρόν) με ακρίβεια. Και τούτο κυρίως γιατί συνηθίζει η μύτη. Βέβαια υπάρχει το τέστ του μουστακιού που το σηκώνεις με το χείλος προς τη μύτη και έτσι απομονώνεται κάθε εξωτερικό στοιχείο οσμής και βγαίνει μπροστά αυτό που ήταν εκεί πριν λίγο. Εγώ δεν θα πω διαρκεί περισσότερο από το verde. Kρατάνε αρκετά και τα δύο. Όμως δεν θεωρώ αυτόν τον παράγοντα κυρίαρχο. Κυρίαρχη θεωρώ την αίσθηση που δημιουργεί κατά τη διάρκεια (και επιμένω εδώ για τη συνοδεία μουσικής) του ξυρίσματος όπου κυριολεκτικά σου παίρνει το μυαλό. Αρώματα που δεν ξέρεις από που έρχονται γιατί το μυαλό έχει φύγει και έχει πάει βόλτα. Μαγικά πράγματα. Θυμίζει διαδοχικά (και λέω διαδοχικά γιατί φαντάζει το σύνολο των οσμών σαν ένας κύκλος όπου γυρίζει γύρω σου και κάθε στιγμή είναι άλλη μυρουδιά κυρίαρχη και άλλες πίσω και πίσω...) "φρέσκια" γη με μία σοφτ γλυκιά σοκολάτα και μία στιγμιαίας διάρκειας πρωτόγνωρη οσμή κόκκινων γλυκών φρούτων του δάσους που έρχεται και φεύγει και ξανά και ξανά κάθε λίγα δευτερόλεπτα. Ο νους ταξιδεύει τόσο παθιασμένα στη σχετική αναζήτηση που μοιάζει να κυριαρχείται από την αγωνία και την προσμονή των πρώτων θαλασσοπόρων που περιμέναν με ανυπομονησία να δούν το μαγικό τοπίο που θα δουν με την ανατολή του ήλιου. Γήινα αρώματα με μια γλυκάδα κυρίαρχη σε όλες τις φάσεις της οσφρητικής αναζήτησης και σε ότι έρχεται στην επιφάνεια κάθε φορά. Παρθένο χώμα χωρίς εξωτερική μυρουδιά να επιδρά παρά μόνο της προαιώνιας σύστασής του, μαζί με ώριμο καρπό κακαόδεντρου, ξεροί χουρμάδες κάπου στο βάθος μαζί με ίχνη αδιόρατα από κέϊκ κακάου και άγλυκη σοκολάτα. Φρούτα μυστήρια που δεν τα έχεις γευτεί αλλά τα μυρίζεις. Όλα αυτά δεμένα κυρίαρχα με μια εξαιρετικού ύψους πολυτελή "άγλυκη" γλυκύτητα. Νοιώθεις μια αίσθηση στη διάρκεια του ξυρίσματος ότι είναι οικείες μυρουδιές τόσο συναρπαστικές αλλά ταυτόχρονα πρωτόγνωρες λες και τις κουβαλάς από προηγούμενη ζωή στο υποσυνείδητο. Ψάχνεις δικαιολογία να παρατείνεις το ξύρισμα δήθεν με τοπικά περάσματα και δώστου πασαλείβεις πάλι το λείο δέρμα.
Θα πω κάτι αταίριαστο αλλά έτσι μου ήρθε. Η πολυτέλεια και η μοναδικότητα μαζί την αυταπόδεικτη πολυτιμότητα μου έφερε στο μυαλό μικρά λιλιπούτεια κρυστάλλινα κομψοτεχνήματα murano που έμπειροι τεχνίτες τα δουλεύουν πολύ καιρό!
Και τώρα προσγείωση στο δέρμα. Μου φάνηκε ότι με ευχαρίστησε (ρε μπας και την ψώνισα? χαχαχα).
Με την διαλυμένη σαβέτα όπου το ξυραφάκι πάει να φύγει και με την πλαστική λαβή να παίζει και να αποσταθεροποιεί κάθε τρείς και λίγο την πολυπόθητη σταθερότητα, και τελικά ούτε την παραμικρή αμυχή παρά τα τρία περάσματα (υπερπλεονασμός με στόχο να παραταθεί η ιεροτελεστία των αρωμάτων). Κορυφαία κι εδώ όπως στη verde προστασία. Γλύστριμα της λεπίδας και στα πιο δύσκολα και ευαίσθητα σημεία με μισό wilkinson τριών προηγούμενων ξυρισμάτων. Και ξέρετε κάτι? Ο τομέας των οσμών ενέχει υποκειμενικότητα σαν τα σκίτσα των ψυχιάτρων που σου τα δείχνουν και ο καθένας βλέπει διαφορετικά πράγματα ανάλογα με την ψυχή του. Ο τομέας όμως της προσασίας είναι αντικειμενικότατος. Υπάρχει δυνατότητα (σε τραβηγμένη version της διαδικασίας δοκιμής) να μετρηθεί πχ ο συντελεστής τριβής με τη χρήση οργάνων (γίνεται αυτό) με ίδιους όλους τους άλλους παράγοντες, υγρασία, πίεση ξυραφιού. κατάσταση του αιθέρα της λεπίδας, πάχος αφρού κλπ κλπ κλπ. Αν γίνει αυτό πιστεύω ακράδαντα ότι θα κυριαρχήσει το εν λόγω σαπούνι. Και το λέω αυτό γιατί (αυτό το έχω ξαναπεί) η επιδερμίδα μου είναι ευαίσθητη και έχουν παρελάσει κάθε είδους προϊόν που ξέρω. Κορυφαίο το mwf αλλά υπολείπεται. Σίγουρα. Κι ας διαφωνήσει όποιος θέλει και όσο θέλει. Στον τομέα αυτό μιλάμε για αξία αδιαπραγμάτευτη. Για σημείο αναφοράς.
Αλλά ας ξεκινήσουμε από το άρωμα. Ο πανακρέμας (έτσι λέω χαριν χιούμορ τον παρασκευαστή των θαυμάσιων αυτών σαπουνιών που κατά την άποψή μου όμοιά τους δεν υπάρχουν) βάλθηκε να μας τρελλάνει. Διάρκεια μυρουδιάς μη ανιχνεύσιμη (προς το παρόν) με ακρίβεια. Και τούτο κυρίως γιατί συνηθίζει η μύτη. Βέβαια υπάρχει το τέστ του μουστακιού που το σηκώνεις με το χείλος προς τη μύτη και έτσι απομονώνεται κάθε εξωτερικό στοιχείο οσμής και βγαίνει μπροστά αυτό που ήταν εκεί πριν λίγο. Εγώ δεν θα πω διαρκεί περισσότερο από το verde. Kρατάνε αρκετά και τα δύο. Όμως δεν θεωρώ αυτόν τον παράγοντα κυρίαρχο. Κυρίαρχη θεωρώ την αίσθηση που δημιουργεί κατά τη διάρκεια (και επιμένω εδώ για τη συνοδεία μουσικής) του ξυρίσματος όπου κυριολεκτικά σου παίρνει το μυαλό. Αρώματα που δεν ξέρεις από που έρχονται γιατί το μυαλό έχει φύγει και έχει πάει βόλτα. Μαγικά πράγματα. Θυμίζει διαδοχικά (και λέω διαδοχικά γιατί φαντάζει το σύνολο των οσμών σαν ένας κύκλος όπου γυρίζει γύρω σου και κάθε στιγμή είναι άλλη μυρουδιά κυρίαρχη και άλλες πίσω και πίσω...) "φρέσκια" γη με μία σοφτ γλυκιά σοκολάτα και μία στιγμιαίας διάρκειας πρωτόγνωρη οσμή κόκκινων γλυκών φρούτων του δάσους που έρχεται και φεύγει και ξανά και ξανά κάθε λίγα δευτερόλεπτα. Ο νους ταξιδεύει τόσο παθιασμένα στη σχετική αναζήτηση που μοιάζει να κυριαρχείται από την αγωνία και την προσμονή των πρώτων θαλασσοπόρων που περιμέναν με ανυπομονησία να δούν το μαγικό τοπίο που θα δουν με την ανατολή του ήλιου. Γήινα αρώματα με μια γλυκάδα κυρίαρχη σε όλες τις φάσεις της οσφρητικής αναζήτησης και σε ότι έρχεται στην επιφάνεια κάθε φορά. Παρθένο χώμα χωρίς εξωτερική μυρουδιά να επιδρά παρά μόνο της προαιώνιας σύστασής του, μαζί με ώριμο καρπό κακαόδεντρου, ξεροί χουρμάδες κάπου στο βάθος μαζί με ίχνη αδιόρατα από κέϊκ κακάου και άγλυκη σοκολάτα. Φρούτα μυστήρια που δεν τα έχεις γευτεί αλλά τα μυρίζεις. Όλα αυτά δεμένα κυρίαρχα με μια εξαιρετικού ύψους πολυτελή "άγλυκη" γλυκύτητα. Νοιώθεις μια αίσθηση στη διάρκεια του ξυρίσματος ότι είναι οικείες μυρουδιές τόσο συναρπαστικές αλλά ταυτόχρονα πρωτόγνωρες λες και τις κουβαλάς από προηγούμενη ζωή στο υποσυνείδητο. Ψάχνεις δικαιολογία να παρατείνεις το ξύρισμα δήθεν με τοπικά περάσματα και δώστου πασαλείβεις πάλι το λείο δέρμα.
Θα πω κάτι αταίριαστο αλλά έτσι μου ήρθε. Η πολυτέλεια και η μοναδικότητα μαζί την αυταπόδεικτη πολυτιμότητα μου έφερε στο μυαλό μικρά λιλιπούτεια κρυστάλλινα κομψοτεχνήματα murano που έμπειροι τεχνίτες τα δουλεύουν πολύ καιρό!
Και τώρα προσγείωση στο δέρμα. Μου φάνηκε ότι με ευχαρίστησε (ρε μπας και την ψώνισα? χαχαχα).
Με την διαλυμένη σαβέτα όπου το ξυραφάκι πάει να φύγει και με την πλαστική λαβή να παίζει και να αποσταθεροποιεί κάθε τρείς και λίγο την πολυπόθητη σταθερότητα, και τελικά ούτε την παραμικρή αμυχή παρά τα τρία περάσματα (υπερπλεονασμός με στόχο να παραταθεί η ιεροτελεστία των αρωμάτων). Κορυφαία κι εδώ όπως στη verde προστασία. Γλύστριμα της λεπίδας και στα πιο δύσκολα και ευαίσθητα σημεία με μισό wilkinson τριών προηγούμενων ξυρισμάτων. Και ξέρετε κάτι? Ο τομέας των οσμών ενέχει υποκειμενικότητα σαν τα σκίτσα των ψυχιάτρων που σου τα δείχνουν και ο καθένας βλέπει διαφορετικά πράγματα ανάλογα με την ψυχή του. Ο τομέας όμως της προσασίας είναι αντικειμενικότατος. Υπάρχει δυνατότητα (σε τραβηγμένη version της διαδικασίας δοκιμής) να μετρηθεί πχ ο συντελεστής τριβής με τη χρήση οργάνων (γίνεται αυτό) με ίδιους όλους τους άλλους παράγοντες, υγρασία, πίεση ξυραφιού. κατάσταση του αιθέρα της λεπίδας, πάχος αφρού κλπ κλπ κλπ. Αν γίνει αυτό πιστεύω ακράδαντα ότι θα κυριαρχήσει το εν λόγω σαπούνι. Και το λέω αυτό γιατί (αυτό το έχω ξαναπεί) η επιδερμίδα μου είναι ευαίσθητη και έχουν παρελάσει κάθε είδους προϊόν που ξέρω. Κορυφαίο το mwf αλλά υπολείπεται. Σίγουρα. Κι ας διαφωνήσει όποιος θέλει και όσο θέλει. Στον τομέα αυτό μιλάμε για αξία αδιαπραγμάτευτη. Για σημείο αναφοράς.
