Σκέψεις
Δημοσιεύτηκε: 18 Φεβ 2016, 23:08
Σήμερα άφησε την πνοή του στην άσφαλτο ακόμη ένας νέος άνθρωπος...
Ο Παντελής Παντελίδης έφυγε με τον ίδιο εκκωφαντικό τρόπο με αυτόν που ήρθε στις ζωές μας.
Στην πορεία αυτών των χρόνων δημιούργησε πιστούς οπαδούς αλλά και “εχθρούς”.
Το σίγουρο είναι ότι άφησε το Στίγμα του.
Θα είχε συμβεί αυτό εαν δεν αποφάσιζε ξαφνικά να αφήσει την καριέρα του στο πολεμικό ναυτικό και να ασχοληθεί με το τραγούδι? Μάλλον ΟΧΙ.
Αφησε λοιπόν το Στίγμα του. Αφησε μουσική και στίχους. Τα τραγούδια ξέρουμε όλοι οτι είναι Αθάνατα. Αρα στο διηνεκές η φωνή και η ψυχή του θα υπάρχουν .
Θα είναι εκεί για να μας θυμίζουν την παρουσία του. Την παρουσία ενός ανθρώπου που αγαπήθηκε και κατακρίθηκε. Την παρουσία ενός ανθρώπου που έζησε το όνειρο του.
Πόσο κράτησε? Δεν έχει σημασία. Σημασία έχει οτι άφησε το Στίγμα του.
Στο πρόσωπο του Ανθρωποι βρήκαν τον αποδιοπομπαίο τραγο, βρήκαν την ευκαιρία να βγάλουν την χολή τους, βρήκαν τον εκφραστή των ‘’σκυλάδων”, βρήκαν όμως και αυτόν που μόνος του παρέα με μια κιθάρα κατάφερε να γίνει ίδαλμα, βρήκαν το καλό παιδί, βρήκαν αυτόν που με τους στίχους του μιλούσε στην καρδιά τους, βρήκαν, βρήκαν , βρήκαν.
Εγώ θα ήθελα να καλέσω όλους μας, και αυτούς που σήμερα συγκινήθηκαν και έκλαψαν , αλλά και αυτους που θελημένα ή άθελα σκέφτηκαν – ξεστόμισαν κάτι αρνητικό για τον Παντελίδη, να σκεφτούν το εξής:
Εαν στο επόμενο λεπτό κόβονταν ξαφνικά το νήμα της ζωής τους, αφήνουν ενα Στίγμα πίσω τους? Αφήνουν πίσω τους ανθρώπους εκτος απο τον οικογενειακό τους περίγυρο που θα τους θυμούνται με νοσταλγία?
Αφήνουν κάτι που να δείχνει οτι άξιζε που έζησαν?
Γιατί εαν έρθεις και φύγεις χωρίς να αφήσεις το Στίγμα σου τότε δεν άξιζε που έζησες.
Καληνύχτα Παντελή!
Ο Παντελής Παντελίδης έφυγε με τον ίδιο εκκωφαντικό τρόπο με αυτόν που ήρθε στις ζωές μας.
Στην πορεία αυτών των χρόνων δημιούργησε πιστούς οπαδούς αλλά και “εχθρούς”.
Το σίγουρο είναι ότι άφησε το Στίγμα του.
Θα είχε συμβεί αυτό εαν δεν αποφάσιζε ξαφνικά να αφήσει την καριέρα του στο πολεμικό ναυτικό και να ασχοληθεί με το τραγούδι? Μάλλον ΟΧΙ.
Αφησε λοιπόν το Στίγμα του. Αφησε μουσική και στίχους. Τα τραγούδια ξέρουμε όλοι οτι είναι Αθάνατα. Αρα στο διηνεκές η φωνή και η ψυχή του θα υπάρχουν .
Θα είναι εκεί για να μας θυμίζουν την παρουσία του. Την παρουσία ενός ανθρώπου που αγαπήθηκε και κατακρίθηκε. Την παρουσία ενός ανθρώπου που έζησε το όνειρο του.
Πόσο κράτησε? Δεν έχει σημασία. Σημασία έχει οτι άφησε το Στίγμα του.
Στο πρόσωπο του Ανθρωποι βρήκαν τον αποδιοπομπαίο τραγο, βρήκαν την ευκαιρία να βγάλουν την χολή τους, βρήκαν τον εκφραστή των ‘’σκυλάδων”, βρήκαν όμως και αυτόν που μόνος του παρέα με μια κιθάρα κατάφερε να γίνει ίδαλμα, βρήκαν το καλό παιδί, βρήκαν αυτόν που με τους στίχους του μιλούσε στην καρδιά τους, βρήκαν, βρήκαν , βρήκαν.
Εγώ θα ήθελα να καλέσω όλους μας, και αυτούς που σήμερα συγκινήθηκαν και έκλαψαν , αλλά και αυτους που θελημένα ή άθελα σκέφτηκαν – ξεστόμισαν κάτι αρνητικό για τον Παντελίδη, να σκεφτούν το εξής:
Εαν στο επόμενο λεπτό κόβονταν ξαφνικά το νήμα της ζωής τους, αφήνουν ενα Στίγμα πίσω τους? Αφήνουν πίσω τους ανθρώπους εκτος απο τον οικογενειακό τους περίγυρο που θα τους θυμούνται με νοσταλγία?
Αφήνουν κάτι που να δείχνει οτι άξιζε που έζησαν?
Γιατί εαν έρθεις και φύγεις χωρίς να αφήσεις το Στίγμα σου τότε δεν άξιζε που έζησες.
Καληνύχτα Παντελή!