Μόλις τελείωσα

[Γρηγόριος]

Μας άφησε κάποιες καλές εντυπώσεις!

[andreas]

Επιτέλους το τελείωσα.
Κάπως βαρετό το συγκεκριμένο καθώς ασχολείται περισσότερο με την πολιτική μεταξύ των "κρατών" εντός της ιστορίας.
Οπότε και άργησα πολύ (πολύ) να το τελειώσω. Τα καλύτερα έγιναν ουσιαστικά στις τελευταίες 50(;) σελίδες, ίσως και λιγότερες.
Όχι ότι δεν είχε και άλλες στιγμές πιο πριν, απλά ήταν μικρές και όχι τόσο συναρπαστικές.



Για το επόμενο βιβλίο θα διαλέξω κάτι μικρό, καθώς θέλω να επανέλθω στην σειρά το συντομότερο!

[andreas]

Πριν 3 μέρες τελείωσα* την σειρά βιβλίων The Witcher.
Βάζω αστερίσκο γιατί υπάρχει άλλο ένα βιβλίο στην σειρά το οποίο όμως αν και γράφτηκε αργότερα ουσιαστικά μπαίνει σφήνα ανάμεσα σε κάποια από τα βιβλία της σειράς. Πράγμα που με κάνει να θέλω αλλά και να μην θέλω να το διαβάσω.

Δυο φορές διάβασα τέτοιες "ιστορίες" και τις 2 φορές το τέλος με "απογοήτευσε".
(Εδώ να σημειώσω ότι μου πήρε ~3 χρόνια να τελειώσω την σειρά. Βέβαια μέσα σε αυτά τα 3 χρόνια δεν ήταν τα μόνα βιβλία που διάβασα.)
Όλος ο χρόνος που αφιερώνεις, το δέσιμο* με τους ήρωες αυτών των ιστοριών και το άδικο* τέλος αυτών, με έκανε να αποφασίσω ότι
δεν θέλω να καταπιαστώ ξανά με άλλη σειρά βιβλίων.
Όταν διαβάζω ένα βιβλίο πολλές φορές είναι σαν να βρίσκομαι εκεί μαζί με τους ανθρώπους, μέσα στα γεγονότα. Παρακολουθώ ότι συμβαίνει όχι παθητικά σαν ταινία, αλλά σαν όνειρο. Οπότε με χαλάει απίστευτα να βλέπω "φίλους" να πεθαίνουν άσκοπα. Ή το τέλος του βιβλίου να είναι τόσο αόριστο ή άκομψο, τσαπατσούλικο. Αλλά τι να κάνεις; Αυτή είναι η κατάληξη του βιβλίου είτε σου αρέσει είτε όχι.
Αφού τα έγραψα και ξεθύμανα...

Χθες τελείωσα το "Η Φάρμα Των Ζώων"...
https://www.goodreads.com/book/show/7797724
Δεν θα μπορούσα προσωπικά να πω πολλά για αυτό το βιβλίο, λίγο πολύ όλοι το ξέρουν...
Αν θα έπρεπε να πω κάτι, τότε αυτό θα ήταν: Πολύ εύστοχη η "μεταμόρφωση"...

Και εις άλλα με υγεία

[mbakurin]

Ωραία είναι η φάρμα των ζώων, αν είσαι edgy μαθητής λυκείου για να τη μπεις στους "αριστερούς" συμμαθητές σου.
Σε μεταγενέστερες αναγνώσεις, πάσχει από υπερβολική απλοϊκότητα και φτηνό αντικομμουνισμό, οπότε επανατοποθετείται εκεί που της αξίζει: Μία εύπεπτη, μυθιστορηματική αλληγορία που κοσμεί τη βιβλιοθήκη όποι@ έχει ένα σχετικά καλλιεργημένο ενδιαφέρον για την πολιτική.

[Vavous]

Γραμμένο το '44, θα έλεγα ότι στηλιτεύει το σταλινισμό, το σοβιετικό ολοκληρωτισμό, όχι ότι πάσχει ενγένει από φτηνό αντικομμουνισμό. Ο Όργουελ κατά τον Ισπανικό εμφύλιο πολέμησε με τους δημοκρατικούς ενταγμένος σε μονάδες των Τροτσκιστών. Λογικό να έχει κάποια θεματάκια με την NKVD και να βγάζει και λίγο άχτι μέσα απ' τα βιβλία του.

Άλλο η απλότητα του κειμένου άλλο η απλοϊκότητα. Δεν απευθύνεται σε πολιτικούς επιστήμονες αλλά είναι βιβλίο σταθμός, όπως και το 1984 που επηρέασε τη σκέψη του 20 αιώνα.

Λόγω διαφορετικών ερμηνευτικών προσεγγίσεων από τα μέλη μας, το ζήτημα μπορεί να επιφέρει επικές κόντρες στο φόρουμ, οπότε η κουβέντα σταματά εδώ. Έτσι, απλά και δημοκρατικά.

[mbakurin]

Kαλά, δεν πήγαινε και για κόντρα, άλλωστε δεν είμαστε μαθητές λυκείου (τουλ. εγώ :p ). Φυσικά κι έβγαζε χολίτσα ο Όργουελ που δεν πήρε η δική του φράξια την εξουσία. Το ότι είναι βιβλίο σταθμός βέβαια, δε σημαίνει ότι είναι ένα καλογραμμένο βιβλίο πάντως - κι αυτό δεν έχει να κάνει με το αν απευθύνεται σε πολιτικούς επιστήμονες ή στο ευρύ κοινό. Και οι χαζομαρίτσες που γράφει ο Κοέλιο και ο προγενέστρος Έλληνας αντίστοιχός του, Νίκος Καζαντζάκης, θεωρούνται βιβλία - μικρότεροι - σταθμοί.

Τελοσπάντων, για να μην είμαι μόνο βιβλιοκριτής, προχθές τέλειωσα την επιθεώρηση του Θανάση Πολλάτου πάνω στο έργο του Π. Κονδύλη για την Ελληνική κοινωνία και οικονομία. Το "Παρασιτισμός κι επίπλαστη ευημερία". Κάτι προσπαθεί να πει, αλλά νομίζω γέρνει το επιχείρημα περισσότερο στις ρίζες του συγγραφέα στο ανταγωνιστικό κίνημα και την αυτονομία, εκτρέποντάς το από τον αιρετικό εθνικισμό του Κονδύλη. Διαβάζεται όμως ευχάριστα και στην Πολιτεία το δίνουν κυριολεκτικά αντί τριών εσπρέσσων. https://www.politeianet.gr/books/978960 ... ria-241470

[mbakurin]

Μου θύμισε το θέμα το λαηκ του ασιδβερν, και δε θα μπορούσα να μη γράψω για το εκπληκτικό βιβλίο του οποίου τη σταχυολόγηση τελειώνω τώρα. Πρόκειται για μία απίθανα καλογραμμένη γεωπολιτική προσέγγιση των Διεθνών Σχέσεων, τόσο καλογραμμένη που κάνει κλικ και σε μετα-υλιστές σαν και του λόγου μου. Υπάρχει και ένα τίμιο ποσοστό πιο ανάλαφρων, ταξιδιωτικού τύπου, σημειολογικών αναλύσεων.

Για να μην πολυλογώ, είναι ένα μπούκι που εξηγεί πώς όλο το σημερινό ιδεολογικό οικοδόμημα περί Δύσης, Ατλαντισμού και Ανατολής, θα ανατραπεί - ανατρέπεται ήδη από τις ίδιες τις πραγματικότητες που θα αναδείξει η Γεωγραφία και η Πολιτική Οικονομία της Κίνας (πρωτίστως) και της Ευρώπης-Ρωσίας (δευτερευόντως). Ουσιαστικά είναι ένα παράθυρο στο εγγύς μέλλον, στον επόμενο μονοψήφιο αριθμό δεκαετιών.

Προσφέρεται έναντι 5 εσπρέσσων στο γαλλικό άμαζον.

[Razor]

Μόλις τελείωσα ένα πολύ καλό βιβλίο, το "Ευτυχώς ηττηθήκαμε σύντροφοι" του Τάκη Λαζαρίδη. Ο συγγραφέας λέει πολλές αλήθειες και κάνει την αυτοκριτική του. Αξίζει να το διαβάσετε!

[andreas]

https://www.goodreads.com/book/show/708 ... et_History
Ενδιαφέρον μυθιστόρημα, Αν και μου πήρε δύο εβδομάδες να το διαβάσω (πάνω-κάτω). ~650 σελίδες.
Δεν μπορώ να πω πως ήταν υπέροχο όπως πολλά από τα βίντεο reviews που είδα να λένε. Αναφέροντας αυτό το "dark academia" στυλ. Αυτό ήταν που μου τσίγκλησε το ενδιαφέρον για να το διαβάσω.
Μία μικρή ομάδα "ελίτ/πλουσιόπαιδων" φοιτητών δολοφονούν έναν από την ομάδα τους. Ο πρωταγωνιστής μας που αν και μέσα στην ομάδα, δεν είναι πλούσιος. Με τα δικά του προβλήματα ο κάθε φοιτητής η ιστορία διαδραματίζεται πριν και μετά την δολοφονία. Αν και ενδιαφέρον και όχι βαρετό ανάγνωσμα δεν μπορώ να πω ότι το απόλαυσα ή ότι μου άρεσε ιδιαίτερα.

Πριν από αυτό διάβασα άλλα 2 βιβλία.

Το αμέσως προηγούμενο ήταν αυτό...
https://www.goodreads.com/book/show/489 ... br-s-cubas
Οι μεταθανάτιες αναμνήσεις του Μπρας Κουμπάς.
Στο youtube που παρακολουθώ μία κοπέλα να λέει ότι ήταν πολύ αστείο και ευχάριστο βιβλίο.
Θα συμφωνήσω με το ευχάριστο. Ήταν πραγματικά πολύ ωραίο ανάγνωσμα. Με πήρε 3 ή 4 μέρες να το διαβάσω αν θυμάμαι καλά.
Αλλά δεν μπορώ να πω πως ήταν αστείο, άσχετα με τον τρόπο της εξιστόρησης του "μακαρίτη", η ιστορία από μόνη της δεν είναι "αστεία".
Πολλές φορές διαβάζοντας κάποιο κεφάλαιο, σταμάταγα για λίγη ώρα να μπορέσω να περισυλλέξω τις σκέψεις μου γιατί αυτό που είχα διαβάσει με είχε συγκινήσει, "ευχάριστα" ή "δυσάρεστα". Μπορεί βέβαια να φταίει και το ότι το επίπεδο μου στην αγγλική γλώσσα να μην είναι αρκετό για να αντιληφθώ τα αστεία.
Πάντως το απόλαυσα, μάλιστα σκέφτομαι στο μέλλον να το ξαναδιαβάσω.

Το πιο προηγούμενο ήταν αυτό...
https://www.goodreads.com/book/show/897 ... Hill_House
Κλασική "τρομαχτική" ιστορία.
Όχι απλά όχι. Δεν ήταν αυτό που περίμενα καθόλου. Η κοπελιά από το youtube αν και γλυκιά, με απογοήτευσε για άλλη μία φορά.
Δεν περίμενα να τρομάξω από βιβλίο, είναι κάπως δύσκολο αυτό το κατανοώ, αλλά αυτό το βιβλίο δεν προσπάθησε καν.

[andreas]

https://www.goodreads.com/book/show/244 ... apologises

Εντάξει δεν το τελείωσα τώρα αλλά ήταν το βιβλίο που τελείωσα πριν τελειώσω αυτό...

https://www.goodreads.com/book/show/209 ... a-di-libri

Υπέροχα και τα δύο!
Με έκαναν να γελάσω και να δακρύσω. Γι αυτό τον λόγο και τα λάτρεψα και τα δύο.
Δεν λέω πως είναι φοβερά, αλλά σίγουρα δεν είναι απλά βιβλία. Είναι από τα βιβλία που σου σκαλιζουν βαθιά στην ψυχούλα σου με το κουταλάκι του γλυκού και αφήνουν τα συναισθήματα σου να βγαίνουν λίγο λίγο κάθε τόσο.

Στο ενδιάμεσο δοκίμασα να διαβάσω Έντγκαρ Άλαν Πόε...
Δεν πήγε και πολύ καλά.

Ανυπομονώ για το επόμενο που ακόμα δεν ξέρω ποιο θα είναι.