Men's Only

Θα αναφέρω εδώ τον τρόπο που ώς εφηβος διδάχθηκα από τον παππού μου και ακολούθησα για να μαθω τους γυιούς μου, ώστε εάν καποιος νέος σε αυτό το είδος ξυρίσματος, τον κρίνει χρήσιμο να τον δοκιμάσει.

Εχετε αγοράσει ένα όμορφο και καλά ακονισμένο κλασσικό ξυράφι.
Καταννοώ απολύτως το δέος που νοιώθει κάποιος όταν το πρωτοκρατάει στα χέρια του.
Εχει άγχος να το ακουμπήσει στον δερμάτινο ιμάντα μην καταστρεψει την κόψη του όπως επίσης να μην, στην καλύτερη περίπτωση, αφαιρέσει κάποια φέτα από αυτόν.
Ξεπλενοντας τον αφρό να μην το κοπανίσει στην βρύση.
Πόσο δε μάλλον, να το ακουμπίσει και να το κινήσει στο πρόσωπό του.

Αφήστε το στην άκρη προς το παρόν και αγοράστε από το ebay ένα καινούριο από τις χείριστες μάρκες που πωλούνται σε εξευτελιστική τιμή.
Βρέξτε ένα 400 ντουκόχαρτο και κρατώντας την λεπίδα του κάθετα πανω σε αυτό, κουνήστε το σαν να κόβετε, μεχρι να μην κόβει καθόλου και να μετατρεψετε την κόψη του, σε κόψη χαρτοκόπτη.
Χρησιμοποιόντας τον πιό φθηνό πεπιεσμενο αφρό καλύψτε το προσωπό σας και αρχίστε να κανετε ότι ξυρίζεστε, χρησιμοποιόντας πίεση τόση, όση θα βάζατε στο δάκτυλό σας για να αφαιρέσετε με αυτό τον αφρό από το μαγουλο.
Το ιδανικό είναι να υπαρχει κάποιος έμπειρος να σας καθοδηγεί συνεχώς.
Αλλιώς προσπαθήστε μόνοι σας βλέποντας το είδωλό σας στον καθρέπτη.
Φροντιστε να τεντώνετε σωστα το δέρμα και να διατηρείτε πάντα μία απόσταση μεταξύ δερματος και ραχης του ξυραφιου τόση όσο να χωράει στο άνοιγμα μία ακόμα ράχη ή το πολύ μία και μισή.
Κρατώντας αυτήν την κλίση, καντε τις διάφορες κινήσεις ξυρίσματος, κάθετες πλάγιες, κόντρα, περιστροφική στο πάνω χείλος κλπ κλπ
Συνεχίστε την εντατική και προσεκτική εξάσκηση για μία, δύο ή και τρείς εβδομάδες, μέχρι να αποκτησετε άνεση και σταθερό χέρι σε όλες τις κινήσεις
Οταν νοιώσετε εκπαιδευμενοι αντικαταστήστε το με το αληθινό ξυράφι.
Μετα την πρώτη διστακτική κίνηση, θα εκπλαγείτε ποσο εύκολο θα σας φανεί.

Με τον ίδιο τρόπο δοκιμαστε να φρεσκαρετε το ξυράφι στον καλό σας ιμάντα φροντίζοντας , καθ ΟΛΗ την διάρκεια να έχετε μόνιμα την ράχη του ξυραφιού σε επαφη με το δέρμα χωρίς να υπάρξει ποτε διάκοπή της επαφής μέχρι να ολοκληρώσετε όλο τον αριθμό των κινήσεων

Πολύ καλό!

Ωραίος!
Έξυπνες συμβουλές. Όχι σαν και εμένα που για να αρχίσω αγόρασα μια σαβέτα και χρειαζόμουνα μετάγγιση αίματος μετά από κάθε ξύρισμα.

Με αυτό τον τρόπο θα μάθει κάποιος της χοντρές κινήσεις και λαβές που πρέπει να κάνει.
Βέβαια δεν σε εκπαιδεύει καθόλου για το θέμα πρέπει-να-κοπούν-τα-γένια- αλλά-δεν-πρέπει-να-κοπεί-το-μάγουλο, διατήρηση σωστής γωνίας, σωστή πίεση με το χέρι.
Αυτά θα τα μάθει σε δεύτερο χρόνο με το πραγματικό ξυράφι.

Ωραίες συμβουλές!!Κάτι παρόμοιο είχα πει εγω , δηλαδή να πάρουνε μια σαβέτα και να μη βάλουνε λεπίδα καθόλου μέσα.Έχοντας ξυριστεί απο πριν να δοκιμάσουν να πάρουν τον αφρό απο το πρόσωπο κάνοντας τις κατάλληλες κινήσεις!
Αυτό που είπε ο y.v είναι πιο καλό και πιο κοντά στο straight razor!

Πολύ ενδιαφέρον.

Ενδιαφέρουσα η προσέγγιση Γιάννη, ευχαριστούμε!

Ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια, αλλά δεν είναι δική μου η προσέγγιση, ούτε καν του παππού μου υποθετω.
Τα παλια χρόνια η τεχνική του σωστού ξυρίσματος διδασκόταν από τον πατερα στον γυιό, οπότε υποθετω ότι αυτός ήταν ένας από τους τρόπους γιά να το πράττουν.
Η βοήθεια καποιου έμπειρου δίπλα σου να σε διορθώνει λεκτικά συνεχώς (κυρίως ως προς την γωνία κοπής και την κατευθυνση) είναι πολύ μεγαλή, αλλα με λίγη προσπάθεια μπορει να επιτευχθεί και κατα μόνας, παρατηρώντας τον καθρέπτη αν και θα αυξηθεί αρκετα ο χρόνος εκπαίδευσης.

Κατα την γνώμη μου η σαβέττα δεν είναι το ευκολώτερο μέσο για ξεκίνημα.
Θεωρώ ότι με το κλασσικό είναι πολύ πιό δύσκολο να κοπείς, όπως επίσης και ότι μαθαίνει κανείς πιό εύκολα.
Ως αίσθηση δε, δεν έχει καμμία σχέση.

Επειδή αναφερθηκα στον παππού μου, θεωρώ ότι έχω χρέος προς αυτόν που με δίδαξε και με έμαθε να απολαμβάνω το ξύρισμα και όχι μόνο, να βαλω μια φωτογραφία του, στον χώρο της εργασίας του.



Διατηρούσε το κουρείο του, εντός του ξενοδοχείου «Ακταίον» στο Φάληρο.
Η φωτογραφία είναι του 1924. (Στο βάθος διακρίνεται η τσαντα που χρησιμοποιούσε όταν αναλάμβανε να κουρεψει ή να ξυρίσει στην σουίτα, τούς υψηλούς πελατες του ξενοδοχείου)

Και για όσουν δεν έχουν την ηλικία μου, επομένως και την τύχη να έχουν θαυμάσει, πρίν κατεδαφιστεί, αυτό το αριστούργημα των αρχιτεκτόνων Τσίλλερ και Καραθανασόπουλου παραθετω μία φωτογραφία του, που βρήκα από καρτ ποσταλ της εποχής

Δεν τολμω να φανταστω τι χτιστηκε εκει μετα...πολυ ωραιες οι φωτογραφιες Γιαννη!

Στη πένα ο παππούς!Όλα τότε ήτανε στη πένα!Μπραβο y.v!