Καλό ταξίδι σε όλους τους. Ο καθένας στο είδος του μας άφησε κάτι για να τους θυμόμαστε.
Προστέθηκε μετά από 16 ώρες 47 λεπτά 36 δευτερόλεπτα: Πέθανε ο Κώστας Φυσσούν. Αδερφός του Πέτρου Φυσσούν και όχι τόσο διάσημος, αλλά γνωστό πρόσωπο στις παλιές Ελληνικές ταινίες.
Καλό δρόμο.
Ο Κώστας Φυσσούν αν και στον κινηματογράφο έπαιζε σε δεύτερους κυρίως ρόλους ήταν αρκετά γνωστός (τουλάχιστον σε μας που μεγαλώσαμε με τον παλιό ελληνικό κινηματογράφο).
Ευγενής και καλλιεργημένος άνθρωπος (όπως και ο αδερφός του) ήταν από τους ηθοποιούς που περνούσε απαρατήρητος αν και το μέγεθος του ήταν πολύ μεγάλο(το καλλιτεχνικό).
Την Παρασκευή 19 Ιουνίου 2020 απεβίωσε στην Αθήνα, από καλπάζοντα καρκίνο του πνεύμονα, σε ηλικία 63 ετών ο κιθαρίστας Νίκος Σπυρόπουλος,
ο οποίος μαζί με τον αδελφό του, Βασίλη, είχαν ιδρύσει το 1977 ένα από τα σπουδαιότερα ροκ συγκροτήματα στην Ελλάδα, τους «Σπυριδούλα».
Συνεργάστηκαν με τον Παύλο Σιδηρόπουλο, με τον οποίο κυκλοφόρησαν το άλμπουμ «Φλου», έναν δίσκο που θεωρείται από τους
σημαντικότερους στην ιστορία του ελληνόφωνου ροκ.
Την είδηση του θανάτου του Νίκου Σπυρόπουλου έκανε γνωστή, με ανάρτησή του στο Facebook ο επίσης μουσικός και ηθοποιός, Δημήτρης Πουλικάκος.
Και δύο λόγια για ένα τελευταίο αντίο.!
Πέρυσι ήρθαν στην πόλη μου και έπαιξαν και οι δύο, πήγα και τους άκουσα, ο Πουλικάκος που είχαμε συνεργαστεί κάποτε, μου γνώρισε τον Νίκο,
και ο Νίκος μου είπε πως έψαχνε έναν μουσικό (κιθαρίστα) που να παίζει όλα τα κομμάτια του Παύλου Σιδηρόπουλου, εγώ αρνήθηκα, και εκείνος μου είπε,
Μα εσύ όταν ήσουν στα ντουζένια σου, μου είπες πως μελέταγες τα παιξίματα μου, άρα μου το χρωστάς αυτό, έλα πάμε και το 1ο κομμάτι που θα παίξουμε θα είναι το,
«Μού 'πες θα φύγω» ... κάπως έτσι ήρθαν τα πράγματα, κι έφυγε ο Νίκος Σπυρόπουλος, καλό σου ταξίδι Νίκο, ανάπαυση και ειρήνη να βρεις.
Όχι ρε π@στη μου. Πέθανε ο Νίκος Σπυρόπουλος.
Το Σιδηρόπουλο δεν είχα την τύχη να τον δω ζωντανά. Αλλά οι αδερφοί Σπυρόπουλοι ήταν οι αγαπημένοι μου και τους είχα ευχαριστηθεί. Για κάποια χρόνια (1993-2000) τους ακολουθούσα στις συναυλίες τους στην Αθήνα. Φοβερό δίδυμο, ωραίοι καλλιτέχνες. Τους συναντούσα στα Εξάρχεια. Τους θεωρούσα "δικούς μου".
Κάπως έτσι είχα και την τύχη να ακούσω το Λευκές Οροσειρές ένα βράδυ στο Λυκαβηττό, όταν αυτοί οι δύο αποφάσισαν ότι το τραγούδι αξίζει ένα 10λεπτο (ή έτσι μου φάνηκε) ΔΙΠΛΟ σόλο - σολάριζαν και οι δύο κιθάρες. Ήμουν κάτω από τη σκηνή, όταν σταμάτησα να χτυπιέμαι και στάθηκα με ανοιχτό το στόμα και άκουγα. Ήταν η στιγμή που νομίζεις ότι ο άνθρωπος ψηλώνει και γίνεται τεράστιος και φτάνει τα αστέρια. Κάπως έτσι τους είδα αυτούς τους δύο κιθαρίστες, αλλά και τα άλλα μέλη των Σπυριδούλα. Δεν θυμάμαι από τότε να έχω ξαναζήσει κάτι τέτοιο.
Καλό ταξίδι Νίκο.