Men's Only

Ανδρέα, δοκίμασε με ιδεογράμματα...

Το ημερολόγιο ενός τρελού μέρα δεύτερη.
Σήμερα μάλλον έχουν κάποια αργία στη Κίνα γιατί η πένα τους αποφάσισε να μην γράφει στο 100% των δυνατοτήτων της.
Παίζει όμως και να παρεξηγήθηκε με το χθεσινό μου σχόλιο.
Έστω και υπολειτουργώντας καταφέραμε και σήμερα το Γ και το Δ.

@qsplan δηλαδή πως;

κ. Διαχειριστά, έχω καταλάβει πως όσο πιο πολύ γράφω, τόσο πιο πολύ βελτιώνετε ο γραφικός μου χαρακτήρας. Αλλά προσπαθώ να κάθομαι σε μια άνετη και "σωστή" στάση και να γράφω αργά και συνειδητά. Επίσης, πολύ βοηθάει ένα στυλό που είναι "μαλακό" και "γλυστράει" στο χαρτί χωρίς προσπάθεια. Επίσης θέλω επίπεδη επιφάνεια γραφής και να μην εμποδίζεται το χέρι μου. Ένα κλασσικό τετράδιο, ανοιγμένο, δεν θα με βοηθήσει και πολύ. Ακόμα και ένα σπιράλ τετράδιο θα μου φέρει εμπόδια
Για να το πω λίγο διαφορετικά: Όταν γράφω βιαστικά και "όπως όπως" τότε κάνω ορνιθοσκαλίσματα που κάποιες φορές δυσκολεύομαι να τα διαβάσω και εγώ ο ίδιος.
Αυτά εκ πείρας. Αλλά αφιερώνω ελάχιστο χρόνο σε αυτή την όμορφη ασχολία και κάποιες φορές δεν ξέρω το να γράψω και έτσι γράφω στίχους από τραγούδια που θυμάμαι.
Εσείς τι γράφετε;;;

Από όταν μπήκα στο χόμπυ και εγώ, αποφάσισα ότι ήθελα πλέον να γράφω όλο και περισσότερο. Το ερώτημα ήταν, τί; Έμοιαζε σαν να μην είχα κάποιον προφανή λόγο να γράψω.
Το οποίο είναι τελείως πλασματικό - η σκέψη ότι για να γράψει κανείς με πένα χρειάζεται ένα σημαντικό/συγκεκριμένο θέμα και ταυτόχρονα ο γραφικός του χαρακτήρας να είναι πρακτικά καλλιγραφικός είναι θεωρώ οι ισχυρότεροι παράγοντες αποθάρρυνσης.

Ξεκίνησα να γράφω σκέψεις μου, λίγο ερευνητικά στην αρχή, μέχρι που συνειδητοποίησα ότι μετά από κάποια ώρα ξεπέρασα ένα κατώφλι απορρόφησης και χάθηκα μέσα στην διαδικασία: πλέον οι σκέψεις μου έτρεχαν με την μορφή του μελανιού, και είχα έναν ξεκάθαρο, προφανή λόγο να γράψω.
Από τότε, απλά κάθομαι στο γραφείο μου με ησυχία, και γράφω σκέψεις πάνω σε διάφορα θέματα, ασχέτως σημασίας: μπορεί να καταπιαστώ με ζητήματα που μου κέντρισαν το ενδιαφέρον και αξίζουν ανάλυσης, μέχρι και καταγραφή του εξοπλισμού μου σε πένες, μελάνια και χαρτί. Οτιδήποτε απασχολεί το μυαλό μου.

Και επιβεβαιώνω την παρατήρηση του @stratri1: όσο περισσότερο γράφει κανένας με ηρεμία και προσοχή, τόσο θα δει να βελτιώνεται και, επίσης, να εξελίσσεται ο γραφικός του χαρακτήρας. Η κάθε πένα που πιάνω έχει συμβάλει στο να αλλάξω κάποια γράμματά μου και στο πώς στήνω συνολικά το κείμενό μου, ανάλογα με την συμπεριοφορά της στο γράψιμο.

Απόψε ακολούθησα τις συμβουλές σας κύριοι...
Όσο μπορώ δηλαδή γιατί δεν έχω ξέχωρα φύλα χαρτιού (ακόμα). Αλλά ούτε και γραφείο, το τραπέζι της "τραπεζαρίας" will do.
Όλα του γάμου δύσκολα και η νύφη ανεμογκάστρι δυστυχώς. Χώρα που με ενοχλούσαν όλα,
Τα πράγματα στο τραπέζι, το τραπέζι από μόνο του, μιας που έχει γυαλί στην μέση οπότε και είναι άνισο. Ο δεξιός όμως μου που με πονάει ελαφρός, είχα και το μελάνι που έγραφα να γυαλίζει και να "τυφλώνει".
Γέρασα νομίζω.

Tribute to Καββαδία...
Μικρή προειδοποίηση... "Όποιος το δει, ίσως χάσει πάσα ιδέα".
Επίσης έμαθα πως το μελάνι που έβαλα στην κινέζικη πένα δεν είναι καλό για αυτή την δουλειά. Είναι για τις "βουτηχτές" τις πένες.
Το έβγαλα και περιμένω τώρα νέο μελανάκι για αυτήν.
Ελπίζω να μην της έκανα ζημιά, δεν έχω ιδέα τι είναι αλλά μου αρέσει πολύ περισσότερο όταν γράφω με αυτήν παρά με την Lamy.

Καββαδία είδα και χάρηκα...

Προστέθηκε μετά από 53 δευτερόλεπτα:
η προσπαθεια είναι καλή

επελεξε πρωτα συγκεκριμενα γραμματα να βελτιώσεις και σιγα σιγα μεσα σε λέξεις

Αντρέα κι εγώ στην τραπεζαρία γράφω (ή τουλάχιστον όταν το πάρω απόφαση να γράψω). Το γραφείο το καβάντζωσε η γυναίκα, λόγω δουλειάς!
Τα τραγούδια είναι το πιο καλό, για να γράψεις από μνήμης. Και τα γράμματά σου μια χαρά μου φαίνονται.

@Midak τώρα με πας χρόνια πίσω, τότε που κράταγα σκέψεις στο χαρτί, κάτι σαν ημερολόγιο. Και είναι αλήθεια πως δεν ήταν δύσκολο, τουλάχιστον για εμένα. Αν αρχίσω οι σκέψεις έρχονται σαν ποταμός. Ο,τιδήποτε. Ίσως να το ξαναρχίσω. Ευχαριστώ για την ιδέα.