Η πάλη είναι από τα αρχαιότητα αθλήματα στον κόσμο. Οι αρχαίοι Ελληνες θεωρούσαν ως εφευρέτες της τον Απόλλωνα, τον Ερμή, τον Ηρακλή, τον Θησέα που νίκησε στην πάλη τον Μινώταυρο, ή την κόρη του Ερμή, την Παλαίστρα που δίδαξε στους ανθρώπους το άθλημα. Με την ουσιαστική έννοια της λέξης, η πάλη είναι συνυφασμένη με την ύπαρξη του ανθρώπου.
Ο άνθρωπος ουδέποτε σταμάτησε να παλεύει με τα στοιχεία της φύσης. Από την άποψη αυτή η πάλη ήταν μέσον επιβίωσης. Αργότερα χρησιμοποιήθηκε για την αρμονική ανάπτυξη του σώματος, αλλά και τη φυσική προετοιμασία των πολεμιστών. Αυτός είναι προφανώς και ο λόγος, για τον οποίο Κινέζοι, Ιάπωνες, Βαβυλώνιοι, Ινδοί, δηλαδή λαοί οι οποίοι ανέπτυξαν πολιτισμό πριν από τον αρχαίο ελληνικό, πιστεύουν ότι αυτοί ανακάλυψαν την πάλη. Ακόμα και οι Φινλανδοί ισχυρίζονται ότι πρώτοι αυτοί έμαθαν να παλεύουν, από την αρκούδα.
Εάν δεχθούμε ότι η πάλη δεν πρωτοεμφανίσθηκε στη χώρα μας, είναι επιστημονικά εξακριβωμένο πως για πρώτη φορά στην ιστορία της ανθρωπότητας, η πάλη ως άθλημα αναπτύχθηκε, απέκτησε κανόνες και πήρε καθολική διάδοση στην Αρχαία Ελλάδα. Τα κατορθώματα των παλαιστών εξυμνήθηκαν από τους λογοτέχνες και τους ιστορικούς της εποχής.
Οι Ρωμαίοι με την κατάκτηση της Ελλάδας ασπάστηκαν και τον πολιτισμό της. Αναπόφευκτα η πάλη έγινε από τα αγαπημένα τους θεάματα. Με τη διάδοση του χριστιανισμού και την κατάργηση των Ολυμπιακών Αγώνων τον 4ο αιώνα μ.Χ. η πάλη έχασε την αίγλη της. Στο Μεσαίωνα παρέμεινε πάντως το πιο δημοφιλές λαϊκό άθλημα και στο Βυζάντιο χρησιμοποιούνταν για την προετοιμασία των ακριτών.
Στα τέλη του 18ου, αρχές του 19ου αιώνα, στην Ευρώπη και με επίκεντρο τη Γαλλία αρχίζει να διαμορφώνεται το στυλ της ονομαζόμενης σήμερα ελληνορωμαϊκής πάλης. Το 1848 στο Παρίσι κατασκευάστηκαν οι πρώτες αρένες, στις οποίες αγωνίζονταν επαγγελματίες παλαιστές. Στη Γαλλία αρχίζουν τότε να καταφθάνουν παλαιστές από τη Γερμανία, την Ιταλία, την Τουρκία, τη Ρωσία και άλλες χώρες, για να συμμετάσχουν στους αγώνες και κυρίως για να γνωριστούν με τους κανονισμούς. Η γαλλική πάλη απέκτησε διεθνή αναγνώριση. Στη Βρετανία, αλλά και τις χώρες της Ασίας και της Αμερικής κυριαρχεί η ελευθέρα πάλη. Φυσικά σε κάθε χώρα η πάλη συνέχιζε να έχει τα δικά της εθνικά χαρακτηριστικά και παράδοση.
Αγώνες πάλης άρχισαν να διεξάγονται στην Ελλάδα μετά την ανακήρυξη του ελληνικού κράτους το 1927. Οργανωμένη διάδοση υπήρξε μετά το 1890 και την ίδρυση των πρώτων αθλητικών συλλόγων. Η πάλη όμως ως άθλημα περιλαμβάνεται στο πρόγραμμα των Ζάππειων Ολυμπιάδων οι οποίες άρχισαν να διοργανώνονται στην Αθήνα από το 1859.
Το 1896 η πάλη περιελήφθη στο πρόγραμμα των 1ων Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας. Οι κανόνες στους οποίους στηρίχθηκε ήταν οι γαλλικοί προκειμένου το άθλημα να αποκτήσει διεθνή αναγνώριση ονομάστηκε ελληνορωμαϊκή, προς τιμήν του ελληνικού και του ρωμαϊκού πολιτισμού οι οποίοι καλλιέργησαν επί μακρόν στην αρχαιότητα το συγκεκριμένο στυλ πάλης με παραπλήσιους κανονισμούς. Η έλλειψη ιστορικών καταβολών στη γαλλική πάλη, εκφράστηκε το 1900 στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού. Οι Γάλλοι συμπεριέλαβαν στο πρόγραμμα "αγωνίσματα" όπως το ψάρεμα, όχι όμως και την πάλη.
Η ελληνορωμαϊκή πάλη ήταν απούσα και τέσσερα χρόνια αργότερα από το πρόγραμμα των Ολυμπιακών Αγώνων του Σεντ Λούις. Οι Αμερικανοί συμπεριέλαβαν για πρώτη φορά στην ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων την ελευθέρα πάλη και οι αθλητές τους κατέκτησαν όλα τα μετάλλια. Το 1908 στο Λονδίνο, ελληνορωμαϊκή και ελευθέρα πάλη περιλαμβάνονται για πρώτη φορά μαζί στο πρόγραμμα των Ολυμπιακών Αγώνων, ενώ τέσσερα χρόνια αργότερα στη Στοκχόλμη οι διοργανωτές επέλεξαν μόνο την ελληνορωμαϊκή...........
ΠΗΓΗ
ΕΟΦΠ