Men's Only

Αυτή τη βδομάδα από γνωστό γνωστού βρέθηκα σε ένα συνεργείο για μεγάλο σέρβις στο κουπέ μου. Μουσική ροκ, κάπως ασυνήθιστη για συνεργείο. Σε έναν τοίχο μια μεγάλη φώτο του Ανεστόπουλου, που δε δίνω βάση. Πιάνουμε συζήτηση με τον μηχανικό ξεκινώντας από τα προβλήματα του αμαξιών, περνώντας στα πραγματικά δράματα της ζωής και καταλήγοντας εγώ στην ματαιότητα και αυτός σε κάτι πιο ροκ από όσο κατάλαβα. Σε μια από τις στάσεις του δράματος μου λέει ξέρεις πως με λένε; Βασίλη;;; Ανεστόπουλο, ήταν αδερφός μου ο Θάνος. Τιμής ένεκεν λοιπόν το παρακάτω.

...κατά καιρούς...επανέρχομαι και ακούω τον δίσκο του Νιόνιου μας..επιδραστικό άλμπουμ με ενορχήστρωση μιας κιθάρας, ως επί το πλείστον...magnifique...