Men's Only

Χαζεύοντας την θέα από την σπηλιά μου...

Ποσο σεμνος ανθρωπος !!!
Μια φορα πηγαμε με τον Γιωργο Μαρινο στην ΕΡΤ να παιξουμε μερικα κομματια απο την παρασταση, ενω καναμε προβες ακομα πριν την πρεμιερα.
Ηταν η πρωτη χρονιά που συναργαστηκα μαζι του κι ενα δεος το ενιωθα. (Οχι πως το εχασα αργοτερα)
Οταν παιξαμε κιθαρα φωνη, το τραγουδι που του εγραψε ο Μανος Χατζηδακις "Οδος Ονειρων", ετρεμα μεσα μου απο συγκίνηση.
Κι ομως μολις το τελειωσαμε και εγινε διαλειμμα, ηρθε και με ρωτησε αν το τραγουδησε καλα.
Ο Γιωργος Μαρινος, εμενα. Χα.
Εμενα που οταν το πρωτοακουσα ημουν νηπιο κι επαιζα με τις λασπες στη γειτονια.
Τι να του απαντησω?
Οτι παραλιγο να κλαψω on camera?
"Τελεια Γιωργο μου" του απαντησα, "δεν το εχεις ξαναπει καλυτερα. Τουλαχιστον για μενα".
"Αγαπη μοοοο", απαντησε με το γνωστο του τροπο, "το λες ψεμματα για να με κανεις να νιωσω σιγουρια".
Του πηρα το χερι και το ακουμπησα στην καρδια μου να νιωσει τον δυνατο χτυπο και παραλληλα ειδε τα ματια μου να λαμπουν υγρα.
Με αγκαλιασε και μου ειπε "Ευχαριστω".

Τώρα που με το θυμίσανε

Γιατί το άκουσα ζωντανά χτες και δεν βγαίνει από το κεφάλι μου....