Δεν είμαι βέβαιος αν το σημερινό σπουδαίο ξύρισμα οφείλεται στον συνδυασμό Weber / Kai ή στο σαπούνι. Η πρώτη μου εντύπωση για το Route 66, εκτός απο την απόλυτη ονομασία του, είναι πως πρόκειται για ένα 'σοβαρό' σαπούνι που τα προσφέρει όλα: ωραία αρώματα (αν και κανένα πρωτότυπο), αξιοσημείωτες ιδιότητες χωρίς να διαθέτει κάποια σε υπερθετικό βαθμό, εν ολίγοις ένα ισορροπημένο εργαλείο ξυρίσματος.
Έχω βαρεθεί τους άρτιζαν/ημιεπαγγελματίες/χομπίστες (όπως θέλετε πείτε τους) σαπουνοποιούς που στην απέλπιδα προσπάθεια να ξεχωρίσουν τονίζουν υπερβολικά είτε τα αρώματά τους, είτε τη λασπουριά (slickness είναι ο πολιτικώς ορθός όρος), είτε τις συσκευασίες. Βέβαια -ας μην είμαι αχάριστος και προπετής- τα λέω αυτά εκ του ασφαλούς, αφού πρόλαβα για λίγο την εποχή των ισχνών αγελάδων όπου μονομαχούσαν μεταξύ τους κυρίως μόνο τα Tabac - Mitchell's με τις 3Τ κρεμούλες και τα απηρχαιωμένα sticks*. Σαφώς προτιμώ την σημερινή χρυσή εποχή του ΠΞ που διάγουμε όπου μπορούμε να διαλέξουμε μεταξύ εκατοντάδων το ένα καλύτερο απ' τ'άλλο ξυριστικών καλουδίων.
Το tip της ημέρας
: συστήνω Wickham 1912. Είναι διαμάντια που περνάνε κάτω απ'τα ραντάρ. Αντιλήφθηκα την αξία τους μετά απο 5-6 δοκιμές. Λογικές τιμές και εύκολα αποκτήσιμα. * ντάξει ντάξει κι αυτά την δουλειά τους κάνουν
...ααχ γυναικες..εξουσια
