Ας σας δείξω και τα δικά μου, αν και ο κίνδυνος να υποκύψω και να παραγγείλω έναν ασβό από την Κίνα εξακολουθεί να υπάρχει...
Από αριστερά:
1) Πινέλο no name-προσφορά με δύο κρέμες Prosar: Η ιδέα της επιστροφής στο δίδυμο "κρέμα-πινέλο" είχε μπει, αλλά χρόνος για επισκέψεις σε εξειδικευμένα μαγαζιά δεν υπήρχε -έτσι νόμιζα. Επρεπε να πάει το βουνό στον Μωάμεθ. Σε τυχαία βόλτα στον Γαλαξία της γειτονιάς πέτυχα το εν λόγω πακετάκι: Αυτό ήταν! Το πινέλο είναι συνθετικό και απάλευτο, το χρησιμοποίησα μόλις δύο φορές και το κρατάω πλέον για συναισθηματικούς λόγους. Αυτό με έβαλε στο Π.Ξ., αλλά γρήγορα αντικαταστάθηκε από το...
2) Omega 10015: Θα το έχετε δει πολλές φορές στις φωτογραφίες μου στο "Ξύρισμα της ημέρας". Μικρό πινέλο των 5 ευρώ, αγορασμένο βιαστικά στα μέσα Οκτωβρίου από τον Ξένο (ο οποίος δυσανασχετούσε για την επιλογή μου και με προέτρεπε να πάρω κάτι πιο καλό). Από κάποιο σημείο και μετά δεν με βόλεψε η λαβή του, αλλά ο θύσανος είναι στιβαρός και ιδανικός για face lathering. Συμφωνώ, επίσης, με την άποψη που είχα διαβάσει κάπου στο φόρουμ ότι τα μικρά και φτηνά πινέλα της Omega σου προσφέρουν πολύ περισσότερα απ' όσο κοστίζουν.
3) Omega 10005: Τη γνώμη μου την έχω γράψει αναλυτικά
εδώ. Αυτό που δεν έγραψα στην παρουσίαση είναι ότι ουσιαστικά πρόκειται για την ξύλινη εκδοχή του Omega 10049, με κοντύτερο θύσανο. Με απαλή γουρουνότριχα και μέτριο backbone, το αγόρασα με στόχο να γίνει το βασικό μου πινέλο για χρόνια. Ελπίζω να τα καταφέρει, αν και έτσι όπως έμπλεξα...
Last, but not least:
Το μοναδικό πινέλο του πατέρα μου, με το οποίο έκανα κι εγώ τα παρθενικά μου ξύρισματα σε ηλικία 16-17 ετών. Μόλις μου κόλλησε η λόξα με το Π.Ξ. είχα σκεφτεί να το πάρω, αλλά δεν το έκανα. Άλλωστε, ο κοντούλης θύσανός του έχει αποκτήσει κρατήρα από τη χρήση δεκαετιών, ενώ όταν το φωτογράφιζα, διαπίστωσα ότι έχει ξεκολλήσει κιόλας από τη βάση. Δεν πειράζει, θα μείνει για πάντα εκεί, στον καθρέφτη του μπάνιου του πατρικού μου σπιτιού, όπως το έβλεπα από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Ο μπαμπάς δεν το άλλαξε ποτέ. Μια φορά του είχαν φέρει ένα καινούριο για δώρο, αλλά γρήγορα το έβαλε στην άκρη. Επτάμισι χρόνια έχουν περάσει από τότε που έφυγε, αλλά κανείς δεν έχει τολμήσει να το πειράξει από τη θέση του. Πραγματικό οικογενειακό κειμήλιο.
