Από την εμπειρία μου εδώ σαν πατέρας αλλά και στην Ελλάδα σαν μαθητής:
Θυμάμαι από 1-2 δημοτικού τσάντα με βιβλία, τετράδια, μολύβια, χάρακες... τις Παναγιάς τα μάτια μαζί σου κάθε μέρα.
Εδώ τώρα ο γιος μου πάει στο σχολείο (4η δημοτικού με τα ελληνικά δεδομένα), με άδεια τσάντα, το μόνο που ζητάνε είναι να βάζει την φόρμα του μαζί του τις μέρες που έχει γυμναστική και το δεκατιανό του (φρούτο, λαχανικό κτλ).
Μας ζητάνε μόνο να πληρώσουμε τον χρόνο για το κάθε παιδί ~30 ευρώ για την καλοκαιρινή τους εξόρμηση σε κάποιο πάρκο αναψυχής. Να αναφέρω εδώ πως οι καλοκαιρινές διακοπές εδώ των παιδιών είναι μόλις 1 μήνα (και εξαρτάται αν έχει λίγες μέρες παραπάνω). Η παρουσία είναι υποχρεωτική (δεν υπάρχουν αδικαιολόγητες απουσίες) αν το παιδί λείψει από το σχολείο περισσότερο από κάποιο διάστημα χωρίς σοβαρό λόγο η οικογένεια πληρώνει πρόστιμο.
Τα παιδιά ξεκινάνε το σχολείο τους μόλις κλείσουν τα 5, έστω και στα μέσα της "σεζόν".
Στο σχολείο τα παιδιά καθαρίζουν και προσέχουν την τάξη τους.
Από το "γυμνάσιο" ξεκινάει ο διαχωρισμός (με την καθοδήγηση των καθηγητών του) του μαθητή ανάλογα με την κλίση (τα μυαλά που κουβαλάει) που έχει.
Και στο λύκειο πια ξέρει με σιγουριά τι θέλει να ακολουθήσει.
Πράγματα δηλαδή αυτονόητα δηλαδή αλλά όχι δεδομένα στην Ελλάδα...
Συγνώμη για την έκφραση άλλα έχω μείνει μαλάκας με τα πόσα έχω ζήσει και ζω ακόμα καθημερινά.