Men's Only

Προσωπικά μου φάνηκε ένα κλικ καλύτερη από το σαπούνι. Αν δεν σε χαλάει το θέμα "σιλικόνη" κινήσου άφοβα.

Το tabac stick που παρέλαβα είναι το νέας συσκευασίας.
Το άρωμα σκοτώνει. Αλλά το συνήθισα ήδη.
Παρότι δεν τρελαίνομαι πολύ για το άρωμα, για τα 15 λεπτά που διαρκεί το ξύρισμα μου, θέλω ένταση αρώματος που να ξυπνάει τις αισθήσεις.

Το φόρτωμα εύκολο ακόμα και με πλαδαρό ασβό.
Έκανα face lather και απλά δεν υπάρχει έκρηξη αφρού. Απαιτεί γενικά αρκετό νερό.
Θα το παλέψω παραπάνω και με άλλα πινέλα.
Γλυστράει? Πολύ αλλά όπως έχει αναφερθεί ξανά πρέπει να απλώνεις πάλι αφρό με το πινέλο, πριν βιαστείς να ξαναπεράσεις το ξυράφι από ένα σημείο.

Το ξύρισμα μου με την EJ 89 Barley και Polsilver Super Iridium δεν ήταν απροβλημάτιστο. Ήταν όμως πολύ βαθύ.
Γενικά έκανα λάθος να το δοκιμάσω με μια από τις πιο αταίριαχτες σε μένα λεπίδες.
Την άλλη φορά με futur και personna platinum.

Στεναχωρήθηκα αρκετά με τα συστατικά.
Πολύ χημεία βρε παιδί μου.
Το irisch moos είναι σαφώς καλύτερο στο σημείο αυτό.










2015-09-25-3527 by bavelisp, on Flickr

Να πω και πάλι καλή χρονιά σε όλους και χρόνια πολλά στους Βασίληδες, μια και είναι το πρώτο μου ποστ για το '16. Και τι ποστ...

Ο αυθόρμητος ενθουσιασμός μου για το ντεμπούτο μου με το σαπούνι, καταγράφηκε ήδη στο "Πρωτοχρονιάτικο Ξύρισμα", πριν λίγες ώρες.

Το περίμενα, βέβαια, ότι θα υποστώ πολιτισμικό σοκ με το Tabac. Ως ολιγαρκής άνθρωπος που είμαι, δεν είχα κανένα παράπονο από εγνωσμένης αξίας σαπούνια όπως το La Toja, το Proraso, το Cella και τα Φαένα, με είχαν ενθουσιάσει κάποια πιο "ψαγμένα" όπως το Hercules ή η Λεβάντα του Δημήτρη, ενώ ευχαριστιόμουν το ξύρισμα και με κρέμες που βρίσκεις πανεύκολα στο εμπόριο όπως είναι οι δύο Palmolive, οι Arko, ακόμα και οι δικές μας Prosar και Kolynos.

Ε, το Tabac είναι άλλο πράγμα.

Έχοντας διαβάσει από καιρό πολλά για το σαπούνι, ήξερα ότι αφρίζει εύκολα κι έτσι έκανα μόλις 15 στροφές με το Liojuny Finest που έχω. Από βιασύνη δεν είχα τινάξει καλά το πινέλο και οι ασβότριχες είχαν κρατήσει περισσότερο νερό απ' ό,τι έπρεπε, με αποτέλεσμα ο αφρός στο ξεκίνημα του facelathering να είναι λίγο νερουλός. Με λίγο δούλεμα, ωστόσο, έσφιξε και μέσα σε δευτερόλεπτα είχα ένα πλούσιο στρώμα αφρού που μου επέτρεπε να αρχίσω το ξύρισμα.

Φόρτωσα την Edwin Jagger με νέο ξυραφάκι Rapira Swedish Supersteel και άρχισα. Δεν ήταν μόνο το πατινάζ που έκανε το ξυράφι, αλλά και η αίσθηση προστασίας που σου προσφέρει ο αφρός του Tabac. Σε κάποια φάση πρέπει να έβαλα λίγη παραπάνω πίεση με τη μηχανή, αλλά δεν ένιωσα κάτι. Με την Prosar, π.χ., μπορεί να είχα κοπεί κάνοντας το ίδιο.

Τελείωσε το πρώτο πέρασμα (που είναι πάντα WTG) και στο ξέπλυμα του προσώπου ένιωθα το πρόσωπο καθαρό και μαλακό, με ελάχιστα μερεμέτια να 'χουν απομείνει. Θα μπορούσα απλά να πάρω πιο προσεκτικά τα σημεία αυτά, αλλά ήθελα να ξαναφορτώσω όλο το πρόσωπο με τον πλούσιο αφρό για τουλάχιστον άλλα τέσσερα περάσματα που είχε απομείνει στο πινέλο. Εκανα κανονικά και το XTG, λοιπόν, και δεν είχε απομείνει ίχνος τρίχας.

Εντύπωση μου έκανε και το άρωμα. Δεν είναι κάτι ευχάριστο, ομολογώ, και καταλαβαίνω γιατί ενοχλεί πολλούς. Δεν μπορώ και πάλι να προσδιορίσω τι μύρισα, ενώ μου έκανε εντύπωση ότι για πρώτη φορά ένιωθα το άρωμα σαπουνιού στο δέρμα μου μέχρι και δύο ώρες μετά το ξύρισμα, παρότι είχα βάλει φυσικά άφτερ σέιβ (το σχετικά ουδέτερο άσπρο μπαλμ της Proraso). Βαρύ άρωμα, που όπως έγραψα και προχθές έχω ξαναμυρίσει σίγουρα σε σαπούνι σώματος, αλλά δεν μπορώ να πω με βεβαιότητα τι είναι. Μου βγάζει κάτι αντρικό, αριστοκρατικό και επίσημο, πάντως. Οχι μπαρμπέρικο, όπως διάβασα κυρίως σε ξένα φόρουμ ούτε γεροντίστικο. Και σίγουρα χειμωνιάτικο. Μ' αρέσει, χωρίς να με ξετρελαίνει, διότι είναι κάτι διαφορετικό. Και σίγουρα θα το συνηθίσω με τον καιρό.

Θα αγοράσω οπωσδήποτε και το στικ για να υπάρχει, αλλά και την κρέμα. Ισως και κανά δυο refill για να αισθάνομαι ασφαλής ότι δεν θα μου λείψει ποτέ. Ψήνομαι και για το άφτερ σέιβ, που απ' ό,τι διαβάζω, μυρίζει το ίδιο. Σίγουρα τέτοιο άρωμα δεν είναι για κάθε μέρα, αλλά δύσκολα θα αντισταθώ να μην κάνω τα επόμενα ξυρίσματα με το Tabac. H διαφορά από τα υπόλοιπα σαπούνια που έχω είναι μεγάλη.

Σκέφτομαι από τη μιά "μα πόσο βλάκας ήμουν που έχανα τόσους μήνες μια σαπουνάρα από το Tabac", από την άλλη όμως χαιρομαι γιατί είχε νόημα το "ταξίδι" στον κόσμο των σαπουνιών, μέχρι να βρω κάτι πραγματικά σπουδαίο. Και έχω ακόμα αρκετά "κλασικά" να δοκιμάσω: Mitcell's Wool Fat πρώτα απ' όλα και μετά τρία-τέσσερα άλλα. Αλλά πρώτα να ευχαριστηθώ το Tabac και να τελειώσω μερικά βαζάκια ή σωληνάρια από αυτά που ήδη έχω στο ντουλαπι μου!

Υ.Γ. Δύο λόγια και τη συσκευασία και την τιμή: Πραγματικά υπέροχο το κεραμεικό μπολ και με το σαπούνι να είναι τόσο σκληρό, πιστεύω ότι θα κρατήσει για πολύ καιρό και η επένδυση θα πιάσει τόπο. Φαίνεται ακριβό στα 19 ευρώ, αλλά στην πραγματικότητα η σχέση τιμής/απόδοσης πρέπει να είναι από τις καλύτερες που υπάρχουν.

Το Τabac είναι εκπληκτικό σαπούνι αλλά σου σπιρουνιάζει τα ρουθούνια βρε παιδάκι μου

εχω το tabac σε σαπουνι after shave και κολονια και μου αρεσει το αρωμα του. το βρισκω αρκετα πρωτοτυπο.
σε αυτους που δεν αρεσει τι τους χαλαει;; μηπως δεν το θεωρουν αντρικο αρρενωπο η κατι τετοιο;;

Σαφώς και είναι αρρενωπό. Με χαλάει όμως η αρωματική του ένταση, αυτό :

Ηλίας έγραψε: ..Όπως το αντιλαμβάνομαι εγώ, ξεκινά ωραία αλλά καταλήγει να μυρίζει κάπως σαν φυτοφάρμακο-εντομοκτόνο. ..

και το αποπάνω σου

πρεπει να ψαξω και σε ξενα φορουμ να δω τι λενε οι περισσοτεροι....

Δεν εμπιστευεσαι την δικη σου γνωμη ?

οχι....τα αρωματα τα φοραω για να τα μυριζουν οι αλλοι κυριως γυναικες. εγω ζω αρκετα καλα και χωρις κολωνιες,
ξερω δεν συμβαινει ετσι με τους περισσοτερους του φορουμ αλλα με εμενα ναι

Δεύτερο ξύρισμα με το Tabac σήμερα, με πινέλο χοίρου (Omega 10005) αυτήν τη φορά.

Το λάθος που λέω στο προηγούμενό μου ποστ για το πολύ νερό που είχα αφήσει στο ασβοπινέλο, αποδείχθηκε ότι δεν ήταν λάθος. Σήμερα, με το γουρουνοπινέλο αντιλήφθηκα αυτό που έλεγαν οι παλιότεροι για το πολύ νερό που ζητάει το σαπούνι, αλλά στο τέλος έφτιαξα ωραία, πηχτή σαπουνάδα και το ξύρισμα κύλησε ευχάριστα.

Η ένταση του αρώματος μου φάνηκε λιγότερο έντονη (αν και μάλλον αρχίζει κιόλας να το συνηθίζει η μύτη μου) και σαφώς πιο ευχάριστη. Από την άλλη, ο ενθουσιασμός που καταγράφηκε στο από πάνω ποστ είναι σίγουρα υπερβολικός και επίσης θα κοπάσει με τον καιρό. Προφανώς και δεν είναι τόοοοσο μεγάλη η διαφορά από τα άλλα σαπούνια -ειδικά του Δημήτρη, αλλά και το Hercules ή το La Toja- και ίσως χρειάζονται back to back ξυρίσματα (ένα με το Tabac, ένα με κάποιο άλλο καλό) για να βγάλω πιο ασφαλή συμπεράσματα.