Θεατρικές Παραστάσεις

[macho]

και εγω απο το σχολειο εχω να παω(πανω απο 30+χρονια).περα απο καποιες κωμωδιες και επιθεωρηση ολα τα υπολοιπα(τραγωδιες,κατι ρωσικα και γρεμανικα+το υποχρεωτικο του πραγματος )με εκαναν να σιχαθω το θεατρο.τωρα που μεγαλωσα καταλαβαινω οτι εφταιγε το νεαρο της ηλικιας αλλα η αντιπαθεια εξακολουθει να υπαρχει.
σημ.και εμενα απ'οτι ειχε να κανει με θεατρο,ο καραγκιοζης με ευχαριστουσε πιο πολυ.τον ενοιωθα πολυ κοντα στην παιδικη ψυχη μου.και φυσικα αρεσει και στα παιδια μου.

[Harry]

Χαρη εδω θα διαφωνησω καθετως και οριζοντιος. Παρακολουθω 15 με 20 παραστασεις τον χρονο μπορω να σου πω οτι εχουμε παρα πολυ καλους και ψαγμενους (απο πλευρας επιλογης εργου) ηθοποιους. προσωπικα ακολουθω ηθοποιους και σπανια απογοητευομαι απο την επιλογη τους. Παραδειγμα Καταλειφος. Αναιβαζει εργα ποιοτητας και ειναι μεσα στους τρεις καλλιτερους ηθοποιους που διαθετουμε. Παιζει τωρα τον Χορο του Θανατου και το Μαρτιο θα ανεβασει τον γυαλινο κοσμο . Τα εχω δει και τα δυο και ιδιατερα το δευτερο ειναι must. Φερτης τον παρακολουθω οκτω χρονια τωρα και ολα ηταν αψογα. Απο την νεα γενια εχω παθει πλακα με τον Τασο Ιορδανιδη. Τον ειδα πρωτη φορα στο Καθε Πεμτη Mr Green με τον Μιχαλακοπουλο και εξεπλαγην ευχαριστα. Απο τοτε εχω δει οτι ανεβαζει και φετος παιζει το Εγκλημα και τιμωρια το οποιο ειδα και συστηνω. Ευτυχια Παπαγιανοπουλου με την Μεντη. Το ειδα φετος δευτερη φορα. Μια παρασατση που θα πρεπει να δει καποιος ακομη και εαν δεν παρακολουθησει τιποτα αλλο. ΣΥγκλονιστικη. Θα την δω ξανα. Οταν την ειδα πριν τρια χρονια πρωτη φορα μου αλλαξε τον τροπο σκεψης. Το ιδιο ενιωσα και φετος δευτερη φορα. Μυρτω Αλικακη λιγο πιο μοντερνες σκηνοθεσειες αλλα επιλογη εργων για τα δικα μου γουστα φοβερη. Παραδειγμα το Μεγκελε. Ελενη Ραντου, Στελιο Μαινας.
Για μενα υπαρχουν δυο ειδη ηθοποιων. Οι τηλεοπτικοι που μενουν τηλεοπτικοι και επιφανιακοι και της κονομας (Φιλιπιδης Μπεζος ,Κοκλας, Αυθεριδης τρομαρα του γραφει και ολας τα εργα ημαρτον κλπ) και οι αλλοι λιγοτερο τηλεοπτικοι που βλεπουν την τηελοραση ως μεσον να εξασφαλισουν τα προς το ζειν και να "εξαγνιζονται" στο θεατρο με την επιλογη εργων σημασιας και βαρυτητας τα οποια υποστηριζουν απιστευτα.
Ολα τα παραπανω συμφωνα με την δικη μου αποψη και σκεψη και επιλογη. Και δεν αναφερω καθολου καποια διαμαντακια που παιζουν Δευτεροτριτα και πηγαινω παιρνοντας εξαιρετικα. Δεν μου αρεσουν ιδιατερα οι κομωδιες διοτι νομιζω οτι το θεατρο πρεπει να προσφερει τροφη (οχι μασημενη ομως προσθεου) για σκεψη. Ξεχωριζω ενα καλο εργο και καλη ηθοιποιηα απο το ποση ωρα κανω να μιλησω μετα. Μεχρι τωρα πρωτα ειναι Γυαλινος κοσμος, Ευτυχια Παπαγιανοπουλου και Το αμαρτημα της μητρος μου για τα τελευταια πεντε χρονια.

Νίκο νομίζω ότι πρέπει να πηγαίνω μαζί σου θέατρο αντί για τη γυναίκα μου (που επιλέγει τις παραστάσεις)!

[ch2700]

Χαρα μου ,αλλα κανε την εκπληξη στη συζυγο και βγαλε εισητηρεια για την Παπαγιανοπουλου. Ξεχασα να επισημανω οτι εχει και πολυ καλες παιδικιες παραστασεις τις οποιες μαλλον θα ξερεις.

[nik16v]

+1 για την Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου

[christostz03]

Συνέχεια θεατρικών παραστάσεων...
Το Σάββατο παρακολουθήσαμε την παράσταση Το αμάρτημα της μητρός μου, η οποία είναι μία αυτοβιογραφία του Γεωργίου Βιζυηνού. Στο έργο χρησιμοποιούσαν την καθαρεύουσα την οποία το αυτί συνηθίζει στο πρώτο 10λεπτο. Το έργο είναι λίγο "βαρύ" για τον μη μυημένο, αλλά όχι απαγορευτικό. Ο Η. Λογοθέτης σε ένα ρόλο διαφορετικό απ' ότι τον είχα στο μυαλό μου (80's, βιντεοκασέτες κλπ). Βλέποντας το δράμα κάποιου άλλου σε άλλη εποχή πολύ πιο σκληρή αντιλαμβάνεσαι ότι δε ζούμε το μεγαλύτερο δράμα και δε ζούμε τις πιο δύσκολες και σκληρές καταστάσεις όπως ίσως πιστεύουμε.
Χθες παρακολουθήσαμε την παράσταση Πέντε σιωπές. Πολύ σκληρό έργο που πραγματεύεται την ενδοοικογενειακή σεξουαλική βία. Εμένα με καθήλωσε. Την υπόλοιπη παρέα δε θα έλεγα ότι τους ενθουσίασε. Αυτό που μου αρέσει στα μικρά θέατρα είναι που είσαι (σχεδόν) πάνω στη σκηνή.

Πράγματι το "αμάρτημα της μητρός μου" ήταν πάρα πολύ καλό.
Σε προβληματίζει σχετικά με τις συνθήκες ζωής του τότε και του τώρα. Πως οι άνθρωποι τότε υπολόγιζαν την ζωή και πως τώρα.
Ότι και να συμβαίνει στην σύγχρονη ζωή όποιες δυσκολίες και αν υπάρχουν, τι να λέμε εμείς όταν τότε οι άνθρωποι όταν κάνανε παιδιά πάντα υπολόγιζαν ότι μπορεί να χάσουν κάποιο ή κάποια από τα παιδιά τους λόγω πείνας ή αρρωστιών που εμείς σήμερα ούτε καν γνωρίζουμε ...

Προσωπικά, για εμένα, κυρίως στο θέατρο και έπειτα στον κινηματογράφο, όταν τελειώνει η παράσταση ή η ταινία, πρέπει να φεύγεις από την αίθουσα γεμάτος προβληματισμούς και συναισθήματα (θετικά ή αρνητικά). Η παράσταση παραπάνω σίγουρα το πέτυχε αυτό.

Όσο για τις "πέντε σιωπές", ναι μεν αλλά ... Το θέμα ήταν "τσουχτερό", "σκληρό". Θεωρώ ότι σε κάποια σημεία οι ηθοποιοί παραήταν ... αποκαλυπτικοί !!!

[christostz03]

Δεν ήξερα ότι πολλά από τα τραγούδια όπως Είμαι αητός χωρίς φτερά, Όλα είναι ένα ψέμα, Πετραδάκι πετραδάκι, Περασμένες μου αγάπες, Δυο δρόμους έχει η ζωή κ.α, είχαν γραφτεί από την κ.Παπαγιαννοπούλου και πολύ δε περισσότερο την ιστορία που έκρυβαν. Λαϊκή ποίηση, αυθεντική, βγαλμένη από την ίδια την ζωή, τις χαρές, τις λύπες της.

Η παράσταση είναι ένας μονόλογος της Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου (Νένα Μεντή) η οποία ουσιαστικά μονολογεί συνομιλώντας με τα επτά πρόσωπα που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στη ζωή της και το έργο της σαν στιχουργού: τη Μαρίκα Κοτοπούλη, το Γιώργο τον δεύτερο σύζυγό της, τη Μαίρη την κόρη της, τον Τσιτσάνη, το Χιώτη, τη Ρέα την εγγονή της και τη Μαριόγκα τη μητέρα της.

Μέσα από την ζωή της Παπαγιαννοπούλου ξεδιπλώνεται όλη η νεότερη ιστορία της Ελλάδας, αλλά και η σύγχρονη ιστορία του λαϊκού τραγουδιού.



Προσωπικά, ήταν σίγουρα η κορυφαία παράσταση που έχω ως τώρα παρακολουθήσει, αν εξαιρέσω τον "Οιδίπους Τύρρανος" που είχα δει στην Επίδαυρο.
Μία παράσταση, στην οποία δεν κουραζόσουν, δεν βαριόσουν, η εναλλαγή από την χαρά στην λύπη ήταν τέτοια που σου έδινε να καταλάβεις τι πραγματικά δύσκολη ζωή έζησε αυτός ο άνθρωπος.
Η δε ερμηνεία της κ.Μεντή (που δεν το περίμενα να είναι τόσο καλή για να είμαι ειλικρινής), απλά κορυφαία. Υπήρξαν στιγμές που με έπιασα να βουρκώνω ...

Πολλά μπράβο τόσο στην κ.Μεντή όσο και στον σκηνοθέτη κ.Ζούλια.
"Τίγκα" το θέατρο ... Όλοι όρθιοι στο τέλος να χειροκροτούν ασταμάτητα, με την κ.Μεντή και τον σκηνοθέτη να βουρκώνουν ...

Πέρασα ένα πολύ όμορφο και "γεμάτο" απόγευμα στην παράσταση αυτή.
Ελπίζω να συνεχίσουν οι παραστάσεις και να μπορέσει και άλλος κόσμος να την παρακολουθήσει. Πραγματικά αξίζει !!!

[nik16v]

Έναρξη θεατρικής σεζόν.....
Ξεκινήσαμε με την παράσταση Ο Θεός της Σφαγής. Μαύρη κωμωδία που αφορά δύο αντρόγυνα και τα οποία μετά από ένα τσακωμό των δύο αγοριών τους προσπαθούν να λύσουν την παρεξήγηση και να συμβιβαστούν. Πολύ ωραίο το έργο και ωραιότερες οι ερμηνίες των ηθοποιών. Μόνο αρνητικό που βρίσκω είναι η τιμή, Λαϊκή Σαββάτου μέσω Tickethour 18,5 € (1,5 € χρεώνει το Tickethour) και το θέατρο (Αθηνών) ως χώρος. Το θέατρο δεν έχει την απαιτούμενη κλίση ώστε οι ηθοποιοί να είναι ορατοί σε όλη τη διάρκεια του θεάτρου (κάθονταν και σε καναπέ σε ορισμένες σκηνές). Επίσης τα καθίσματα είχαν μεταξύ περιορισμένο κενό με αποτέλεσμα προς το τέλος της παράστασης να αρχίζει να με πονάει το γόνατό μου.

[christostz03]

Πράγματι, πολύ ενδιαφέρουσα παράσταση, με πολλά σημεία που πρόσφερε γέλιο αλλά και άλλα σοβαρού προβληματισμού αναφορικά με το πόσο "ανήλικα" μπορούν πολλές φορές να φέρονται οι "ενήλικες".

Αξίζει κανείς να την δεί, με πολύ καλές ερμηνείες από τους ηθοποιούς.

Το θέατρο από τα ομορφότερα αλλά όντως οι ψηλοί θα έχουν θέμα με τα γόνατά τους και οι λιγότερο ψηλοί θα ατυχήσουν αν μπροστά τους κάθεται κάποιος ψηλός !!!

(Πρόκειται για το Θέατρο Αθηνών στη Βουκουρεστίου στο κέντρο)

[AlexFocus]

Τον προηγούμενο χειμώνα παρακολούθησα τις παραστάσεις "Έγκλημα και Τιμωρία" και "Φάουστ". Αμφότερες μου άρεσαν αν και δεν έχω διαβάσει τα σχετικά βιβλία.
Είχα να πάω θέατρο πολλά χρόνια - τελευταία φορά πρέπει να ήταν στο Δημοτικό ή Γυμνάσιο. Το γνωρίζω ότι ήταν λάθος μου και θα προσπαθήσω να μην επαναληφθεί.

[Dr.Takero]

Είδα στο Ηρώδειο το ΣΥΡΑΝΟ. Πρώτη φορά βούρκωσα σε έργο... Πραγματικά τεράστιος ο Χαραλαμπόπουλος και αδικεί τον εαυτό του με τις βλακείες που παίζει στην τηλεόραση και στις διαφημίσεις. Μεγάλο μείον της παράστασης η Ματσούκα. Νόμιζα ότι ανά πάσα στιγμή θα πεταχτεί η Μενεγάκη και θα αρχίσουν τα "περνάμε ωραία στις πρόβες" και "δεν χορεύουμε ένα τσιφτετέλι να ανέβουμε?".