Εργασιακές ευκαιρείες στο εξωτερικό

[Lefty]

Προσωπικά κοιτάζω για μέση Ανατολή και όχι τόσο για Ευρώπη. Καποια στιγμη το έψαχνα για Αμερική αλλα είδα οτι ειναι δύσκολο στο θέμα βίζας και οι περισσότεροι εργοδότες ψάχνουν για ντόπιους. Σίγουρα ευκαιρίες υπάρχουν για όποιον το κυνηγάει το θέμα. Για Ασία δεν το εχω ψάξει το θέμα και μετα τα λεγόμενα του Κωνσταντίνου πιστεύω οτι αξίζει μια έρευνα. Αλήθεια Κωνσταντινε αν δεν σου ειναι κόπος μπορείς να γράψεις δυο λόγια σχετικά με τις συνθήκες στην Κορέα.

Αλήθεια η ψέματα το πρώτο πράγμα που κοιτάμε ειναι οι απολαβές και μετα η εξέλιξη. Δεν μπορω να πω οτι εχω παράπονο εδω και με αυτα που άκουω πιστεύω οτι είμαι απο του τυχερούς αλλα απο την άλλη δεν υπάρχει καμία εξέλιξη το οποίο μετα απο χρόνια φαίνεται άσχημο σε σένα βιογραφικό.

[Apostolos]

Ο ψυχολογικός παράγοντας λοιπόν είναι ένα ζήτημα. Αναμένουμε και άλλες απόψεις σε αυτό αφού ασχέτως εμπειρίας έχει νόημα να κατατεθούν όλες οι γνώμες.

Πάμε όμως και σε πιο πρακτικά θέματα όπως "πως το κάνεις;". Φυσικά άλλη αντιμετώπιση χρειάζεται για να βρεις δουλειά σε μια οργανωμένη κοινωνία όπως η Ολλανδία και άλλη η Νιγηρία. Έχω ακούσει ότι χρειάζεται να επενδύσεις σε χρήμα και χρόνο πρώτα. Έχουμε γνώση αν υπάρχει ζήτηση συγκεκριμένων κλάδων σε συγκεκριμένες χώρες;

Να ξεκαθαρίσω ότι αναφέρομαι σε μετανάστευση οργανωμένη, πιο απλά δηλαδή να πάει κανείς σε μια χώρα για να εργαστεί σε κάτι αντίστοιχο με το οποίο θα εργαζόταν στην Ελλάδα. Δεν νομίζω ότι το να πάει κανείς να πλένει πιάτα για παράδειγμα όπως γινόταν το ‘60 έχει εφαρμογή ή ζήτηση ειδικά για Έλληνες πολίτες, ούτε νομίζω ότι κάποιος από εμάς θα άντεχε, τουλάχιστον όχι αν πρώτα δεν έφτανε εδώ σε συνθήκες απόλυτης εξαθλίωσης και θα αφορούσε μόνο πολύ νέους σε ηλικία.

[Πάνος]

Σέβομαι όλες τις γνώμες που ακούστηκαν και θέλω να παραθέσω και την δική μου χωρίς να θέλω να φανώ επικριτικός..

Η Ελλάδα είναι ένα απαράδεκτο κράτος να ζει κανείς.

Να μην ξεχνάμε όμως, πως είναι δημιούργημα όλων μας.
Είτε με τις επιλογές μας είτε με την ανοχή και την αδιαφορία μας ,δημιουργήσαμε ένα κράτος έκτρωμα, μια ζούγκλα, ένα σύστημα που τρώει τα παιδιά του.

Συμφωνώ πως ελέω επιβίωσης ,είναι θεμιτό να ψάχνει κανείς μια ευκαιρία στο εξωτερικό.
Όμως το κράτος αυτό θα το φτιάξουν αυτοί που θα μείνουν πίσω.
Αυτοί είναι οι πραγματικοί ήρωες .

Ίσως θα ήταν προτιμότερο να προσπαθήσουμε να διορθώσουμε αυτόν εδώ τον ρημαδότοπο με τα τόσα και τόσα κακά – αλλά και τόσα καλά, αντί να ψαχνόμαστε να μεταναστέψουμε.

Θα μου πείτε, θα θυσιαστώ εγώ και τα παιδιά μου για τους επόμενους?
Θα κάτσω να αγωνιστώ να αλλάξω τα πράγματα χάνοντας την όποια ποιότητα ζωής μπορώ να απολαύσω σε κάποιο άλλο μέρος του κόσμου?
Γιατί εγώ και όχι κάποιος άλλος?
Καλές ερωτήσεις, οι απαντήσεις κρύβονται μέσα στον καθένα μας.

Στο σημείο αυτό θέλω να παραθέσω μια ιστορία.

Ήταν κάποτε ένας βασιλιάς και σκέφτηκε πόσο ωραίο θα ήταν αν μάζευε όλους τους υπηκόους του σε ένα μέρος και να τους έβαζε όλους μαζί να φωνάξουν.
Σκέφτηκε πόσο καταπληκτικός θα ήταν ο ήχος που θα βγαίνει από τόσους πολλούς ανθρώπους.
Μάζεψε λοιπόν όλον τον κόσμο και ετοιμάστηκε να δώσει το σύνθημα να ξεκινήσουν.
Ανάμεσα στον κόσμο ήταν και κάποιος που σκέφτηκε :αν φωνάξω δεν θα ακούσω και εγώ αυτόν τον υπέροχο ήχο. Ας κάνω λοιπόν που φωνάζω ανοιγοκλείνοντας το στόμα μου - μην με πάρουν χαμπάρι- και θα είμαι και γω αυτός που θα απολαύσει μαζί με τον βασιλιά αυτό το σπάνιο γεγονός.

Όταν λοιπόν ο βασιλιάς έδωσε το σύνθημα.....ακούστηκε.....δεν ακούστηκε τίποτε......

Είχαν κάνει όλοι την ίδια σκέψη !!!!!


Η Ελλάδα πρέπει να αλλάξει , να γίνει αυτό που όλοι θα θέλαμε και ονειρευόμαστε. Ένα κράτος δίκαιο, που θα σέβεται τον άνθρωπο, που θα αναγνωρίζει τον αγώνα του καθενός, που θα σκύβει δίπλα μας και δεν θα είναι εχθρός μας.
Και δεν θα έρθει κάποιος από μηχανής Θεός να το κάνει αυτό.
Δεν θα το κάνει κάποιος ξένος .

Θα το κάνουμε ΕΜΕΙΣ !!!!

Αν δεν το κάνουμε θα πάψει να υπάρχει η πατρίδα μας , και αν φύγουμε ,θα χαθούν όλοι οι άνθρωποι μας που θα αφήσουμε πίσω.
Θα χαθούν μέσα στη δυστυχία και τον καημό.



ΥΓ Προσωπική άποψη τα παραπάνω και σέβομαι και την όποια διαφορετική η αντίθετη άποψη.
Αν νομίζεται πως δεν κολλάει στο θέμα παρακαλώ να πάει στην ανακύκλωση .

[Apostolos]

Θα ήθελα όμως να παραμείνουμε στο θέμα, γιατί το ποιος φταίει και το πως μπορεί να αλλάξει η κατάσταση είναι άλλο ζήτημα,το οποίο μπορούμε να θέλετε να το συζητήσουμε σε άλλο νήμα.

Το ζήτημα σε αυτό το νήμα είναι αρκετά ποιο πρακτικό.Αν και κατα πόσο υπάρχουν εργασιακές ευκαιρείες στο εξωτερικό και πόσο έυκολο είναι για κάποιον όπως και ποιες προυποθέσεις χρειάζονται για να τις ακολουθήσει.

[marinos79]

Στο καθαρά πρακτικό σκέλος των ευκαιριών, υπάρχει η παράμετρος της ειδικότητας που έχει κάποιος. Αν αυτή
έχει έλλειψη στο συγκεκριμένο κράτος και ποιό είναι το βιοτικό επίπεδό του, ώστε να σου προσφέρη αυτά που δεν βρήσκεις εδώ.

[NavalArchitect]

...

Για Ασία δεν το εχω ψάξει το θέμα και μετα τα λεγόμενα του Κωνσταντίνου πιστεύω οτι αξίζει μια έρευνα. Αλήθεια Κωνσταντινε αν δεν σου ειναι κόπος μπορείς να γράψεις δυο λόγια σχετικά με τις συνθήκες στην Κορέα.

...

Ναι, θα γράψω.

...

Έχουμε γνώση αν υπάρχει ζήτηση συγκεκριμένων κλάδων σε συγκεκριμένες χώρες;

...

Μιλώντας πολύ χονδρικά, πού υπάρχουν ευκαιρίες, αν ενδιαφέρεται κανείς? Σε ποιούς τομείς?

- κατασκευές
- ναυτιλία
- ενέργεια
- νοσοκομεία/περίθαλψη
- τουρισμός
- οικονομικά
- τηλεποικινωνίες
- νέες τεχνολογίες/λογισμικό
- διοργανώσεις μεγάλων γεγονότων

Πάμε πιό αναλυτικά:

1. Κατασκευές

Πολλά projects, παντού γίνεται χαμός, ειδικά στην Ασία, Μ. Ανατολή, Νότιο Αμερική κι Αυστραλία. Στην Ασία, υπάρχουν πολλά projects σε Ινδία, Ινδονησία, Μπανγκλαντές, (φυσικά) Κίνα, Μαλαισία, κλπ. Aυτά είναι projects στα οποία έχουν μπει μεγάλες εταιρίες από Ανατολή και Δύση (Samsung, Schneider, GE, κ.ο.κ.) και ξεκινούν από κατασκευή εγκαταστάσεων σε λιμάνι για εκφόρτωση πετρελαίου (India Gujarat Jamnagar new liquid jetty) ως και κατασκευή εκ νέου ή επέκταση υπαρχόντων γραμμών μετρό (Bombay, India αν δεν απατώμαι).

Στο Ιράν υπάρχει μεγάλη κινητικότητα, διάφορα projects (από water purification/supply μέχρι ενεργειακά, δηλαδή oil & gas). Εκεί φυσικά υπάρχουν οι περιορισμοί της Ε.Ε. για συμμετοχή εταιριών. Στη Μέση Ανατολή ο ανταγωνισμός μεταξύ Κατάρ και Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων τους έχει να συνεχίζουν τις επενδύσεις στις κατασκευές. Η επέκταση της γραμμής του μετρό στο Ντουμπάι έχει ήδη προκηρυχθεί (τα ξέρω γιατί θυγατρικές μας κάνουν bidding). Εκτός αυτού, υπάρχουν πολλά μικρότερα projects στα οποία έχουν το πάνω χέρι συμφέροντα εκτός της εκάστοτε χώρας. Να αναφέρω ένα παράδειγμα.

Όταν ήμουν στη Λετονία, γνώρισα δύο Έλληνες. Εργαζόντουσαν σε ένα project τριετίας. Το όλο θέμα ήταν η αναβάθμιση και κατασκευή εκ νέου ενός (του κυρίως) κτιρίου της Αμερικάνικης Πρεσβείας στη Ρίγα της Λετονίας. Το έργο το έχει πάρει μία κατασκευαστική εταιρία, στην οποία αν θυμάμαι καλά μεγάλο ποσοστό έχουν Έλληνες. Ο υπεύθυνος των οικονομικών του project ήταν Έλληνας, όπως Έλληνας ήταν κι ο project manager της όλης κατασκευής. Το έργο αυτό τελείωσε το 2012, και ο ένας εκ των δύο Ελλήνων (ο οικονομικός) πήγε στο νέο και αντίστοιχο παρόμοιο έργο στο Κατάρ (Ντόχα) ενώ ο άλλος πήγε στο νέο και αντίστοιχο παρόμοιο έργο στο Όσλο, αν δεν απατώμαι.

Οι Ασιάτες έχουν πιάσει το χρήμα στα χέρια τους (μιλάμε για Κορεάτες, Ιαπωνέζους και Κινέζους) και τώρα πιά μερικοί από αυτούς επιλεκτικά επενδύουν μόνο στο εξωτερικό. Δεν υπάρχει project κατασκευαστικό στην Ασία ή κι ακόμη σε Ευρώπη αλλά και Αμερική (ως ήπειρος) στο οποίο να μη συμμετάσχουν. Πριν 1 μήνα μιλούσα με τον πρόεδρο μίας εταιρίας O&G (Oil & Gas) εδώ στην Κορέα, Κορεάτικη εταιρία μικρού μεγέθους στον τομέα της (500 άτομα προσωπικό αυτή τη στιγμή, του χρόνου 800-1000), και μου έλεγε ότι κυνηγάνε δουλειές οι οποίες εκτείνονται από την σχεδίαση και κατασκευή τερματικών σταθμών υγροποιημένου φυσικού αερίου σε λιμάνια μέχρι την σχεδίαση και κατασκευή ειδικού εξοπλισμού για projects αφαλάτωσης.

Πέρυσι το Νοέμβριο μιλούσα με τον πρόεδρο του Seoul Metro, κυνηγούσαμε να τους πάρουμε για πιστοποίηση ISO 50001. Αυτός τώρα αντικαταστάθηκε, τον έφαγε το συνδικάτο, αλλά σε κάποια φάση μας πέταξε το εξής: το μετρό του Χονγκ Κονγκ (το γνωστό κι ως MTR) χτυπάει ένα έργο στο London Underground. Στο Λονδίνο επεκτείνουν μία γραμμή από όσο κατάλαβα και (άκουσον κύριε) μπήκε μέσα κατόπιν της πρόσκλησης ενδιαφέροντος και το μετρό του Χονγκ Κονγκ ως υποψήφιος κατασκευαστής. Το είδαν οι Κορεάτες του Seoul Metro και είπαν "...εμείς γιατί να μην είμαστε μέσα?..." Οπότε ζήτησαν τη βοήθειά μας, μιας και μία θυγατρική του γκρουπ εταιριών μας είναι σε τέτοια projects.

Για ευκαιρίες δείτε κι εδώ: faststream.com όπως και matchtech.com (recruitment consultants).

2. Ναυτιλία

Η αγορά μπορεί να είναι πεσμένη, αλλά όποιος αποφασίσει να χτίσει πλοίο μόνο εδώ θα έρθει να το χτίσει. Το αν θα είναι Κίνα ή Κορέα ή Ιαπωνία δεν κάνει τόσο μεγάλη διαφορά. Οπωσδήποτε κανείς για να μπει σε αυτό το κύκλωμα θέλει έστω μία μικρή σχέση με το αντικείμενο, ή ένα πολύ δυνατό γνωστό που θα τον βάλει να ξεκινήσει.

Η ναυτιλία επίσης έχει πολλές εταιρίες διαχείρησης πλοίων ή διαχείρησης πληρωμάτων πλοίων. Αυτές εδρεύουν σε Σιγκαπούρη, Χονγκ Κονγ, Μανίλα, κλπ. Οι μεγάλες ναυτιλιακές εταιρίες (οι οποίες σαν μέγεθος προσωπικού δεν είναι καθόλου μεγάλες όπως άλλες εταιρίες) έχουν τα βασικά τους στελέχη όλα από Ευρώπη, π.χ. η BW που είναι Νορβηγική ναυτιλιακή εταιρία έχει το management με Δυτικούς (CFO, κλπ.) στη Σιγκαπούρη.

3. Ενέργεια

Τα ίδια με παραπάνω. Πολλά projects σε Ασία, Μ. Ανατολή, Κεντρική Αμερική (το Μεξικό ετοιμάζεται να ανοιχτεί στην εξόρυξη πετρελαίου / φυσικού αερίου και τα κεφάλαια έχουν ήδη εξασφαλιστεί, θα μπουν φυσικά οι Αμερικανοί μέσα και επίσης άλλες μικρότερες εταιρίες από λ.χ. Κορέα). Η αγορά εκεί είναι νέα, όποιος μπει πρώτος θα πάρει όλη την πίτα, ενώ λ.χ. στις ακτές της Βραζιλίας με όλες τις εργασίες που ήδη έχουν ξεκινήσει εκεί η πίτα έχει μοιραστεί - από Κορέα οι γίγαντες Samsung και Daewoo είναι εκεί μέσα και πλέον δεν υπάρχει χώρος για πιό μικρούς παίκτες.

Στην Ινδονησία η κρατική εταιρία φυσικού αερίου (PGN) έχει ήδη ξεκινήσει τις επενδύσεις, θα περάσει γραμμή η οποία θα τροφοδοτεί όλα τα νησιά αλλά λόγω καιρού και μορφολογίας της χώρας εκεί, μέχρι να στηθεί η γραμμή θα τροφοδοτούν με παροχή γκαζιού μέσω πλοίων. Άντε λοιπόν να σχεδιάσουμε, να χτίσουμε και να λειτουργήσουμε μερικά βαποράκια αυτού του είδους, και πάει λέγοντας. Ο δικός μας μόνο κύκλος εργασιών έχει ανεβεί 1000% τα τελευταία δύο χρόνια στην Ινδονησία.

Στην Κίνα τα projects για CDM (Kyoto protocol, 2007) είναι χιλιάδες. Στο CDM εδώ στην περιοχή οι επενδυτές είναι κυρίως Ιάπωνες. Συν το κυρίως σώμα επενδυτών CDM φυσικά που βρίσκεται στη βόρειο Ευρώπη. Στις αρχές Δεκεμβρίου πήγα κι έκανα παρουσίαση της εταιρίας μας σε μία μεγάλη έκθεση για ενέργεια και φωτοβολταϊκά, στο Τόκυο. Κι εκεί μεγάλη κινητικότητα.

4. Ιατρικά & Τουρισμός

Δεν έχω μεγάλη σχέση και με τα δύο, οπότε δεν υπάρχουν πολλά να αναφέρω.

5. Οικονομικά

Η Shanghai θέλει να γίνει το οικονομικό κέντρο της Ασίας. Όλο το στήσιμό τους και τα πλάνα τους εκεί αποβλέπουν. Από την άλλη, στο Κατάρ έχουν κάνει το ίδιο, προσπαθούν να κάνουν την πόλη διεθνές οικονομικό κέντρο. Θα πάρει χρόνο όμως, έχουν το Ντουμπάι δίπλα που είναι από πιό παλιά σε ίδια ρότα. Η Σιγκαπούρη τώρα, θέλει να γίνει το Μονακό της Ασίας - την ίδια στιγμή που το Χονγκ Κονγκ αργά και σταδιακά βλέπει τις παλιές του δόξες ως international finance center και κλασικό expat destination να σβήνουν.

Αν κάποιος είναι στο finance industry, δεν το βλέπω καθόλου δύσκολο να ψάξει για μιά δουλειά στο εξωτερικό. Τα πάντα είναι ανοικτά, κι από τη στιγμή που κανείς μιλά Αγγλικά τότε μπορεί σχεδόν οπουδήποτε εκτός Ευρώπης να πάει και να δουλέψει, ειδικά στην Ασία και Μέση Ανατολή.

6. ΙΤ (software) & telecoms

Το IT industry είναι σε Ινδία και Αμερική. Κυρίως στο δεύτερο, κι ειδικά στην Καλιφόρνια. Οπότε αν είναι κανείς προγραμματιστής και θέλει να παίξει εδώ, λίγο δύσκολα τα πράγματα. Δεν είμαι ειδικός αλλά σε πάρα πολύ γενικές γραμμές έτσι νομίζω κινούνται τα πράγματα. Στην Κίνα όλοι οι ΙΤ περιζήτητοι, αλλά εκεί αν δε μιλάς Κινέζικα άστα να πάνε. Αφήνοντας το λογισμικό, στην Ασία υπάρχουν οι γίγαντες των τηλεπικοινωνιών, Samsung, LG, κλπ. με τους οποίους φυσικά δεν είναι εύκολο να συνεργαστεί κανείς. Πολύ απαιτητικά ωράρια, δύσκολοι και πάρα πολύ πιεστικοί εν γένει στη συνεργασία, κλπ.

Στην Ιαπωνία όλα τα παιδάκια αφήνουν την επαρχία και τρέχουν στο Τόκυο να γίνουν μέρος του IT industry, dot-com κλπ. Ως συνέπεια, οι υπόλοιπες βιομηχανίες (π.χ. ναυπηγεία) μαραζώνουν, δεν τις προτιμά η νέα γενιά. Μας έφαγε αυτή η Αμερικάνικη επιρροή. Τί να περιμένει κανείς, έχουν κάνει εθνικό τους σπορ το baseball, κι εδώ στην Κορέα τα ίδια, baseball από το πρωί ως το βράδυ ειδικά τα σαββατοκύριακα - συγνώμη, το ήξεραν και πριν 20 χρόνια το άθλημα? Έχουν τόσα ωραία αθλήματα, το ταεκ-γουον-ντο, οι άλλοι δίπλα το τζούντο και το αΪκίντο (αμάν με αυτά τα διαλυτικά στο πληκτρολόγιο).

7. Μεγάλα γεγονότα

Έχω ένα φίλο στην Ελλάδα του οποίου ο εξάδελφος πήγε στο Κατάρ (Ντόχα) πριν μερικά χρόνια, επί τη ευκαιρία των Πανασιατικών αγώνων (αν δεν κάνω λάθος) που διοργάνωσαν τότε εκεί. Ο τύπος ήταν με expat μισθό, 3-4 χρόνια project, έστηναν την οργάνωση των αγώνων, κλπ. Νομίζω πως πριν από αυτό είχε εμπειρία από τους Ολυμπιακούς στην Αθήνα, αλλά μη φανταστείτε τίποτε σπουδαίο.

Συμπερασματικά:

Το θέμα είναι να βγεις έξω. Αυτό είναι το κλειδί. Αν τρουπώσεις (που λέμε και στην Ελλάδα) τότε μετά ανοίγεται ένας ολοκαίνουργιος κόσμος. Κάνεις γνωριμίες, και μαθαίνεις πού και πότε ανοίγονται νέα projects. Εδώ η κινητικότητα δεν σταματά. Εδώ είσαι στην καρδιά των εξελίξεων, αναλόγως με τον τομέα του καθενός φυσικά. Στην Ελλάδα παραμένεις θαμένος, δε σε βλέπει και δε σε ακούει κανείς. Κι εσύ ο ίδιος δεν βλέπεις και δεν ακούς κανέναν. Πώς να ξεκολλήσει κανείς από αυτό? Το ξεκίνημα λοιπόν είναι δύσκολο, να βρεθεί η πρώτη ευκαιρία.

[NavalArchitect]

Και μία συμπλήρωση, γιατί δεν με αφήνει πιά να κάνω edit.

Προσθέστε στο "5. Οικονομικά"

Το 2009 (Ιανουάριος) ήμουν στο Ντουμπάι και μας μίλησε ο πρόεδρος (τότε) του International Finance Center, πρώην υπουργός Οικονομικών του Λιβάνου. Είχαν μεγαλεπίβολα σχέδια να κάνουν το ενιαίο νόμισμα εκεί στη Μ. Ανατολή, αλλά η πορεία της οικονομίας τους πήγε τα πλάνα πίσω. Λίγο καιρό μετά με τη φούσκα (την οποία μας έστησαν όλοι αυτοί οι μεγαλοκαρχαρίες από την Αμερική, αυτοί οι άπληστοι Harvard MBAs που διευθύνουν τις Morgan Stanley, Bear Sterns κλπ.), οι expats στο Ντουμπάι εγκατέλειπαν τα Εμιράτα φορώντας σαγιονάρες και ένα t-shirt...

Οι τιμές σπιτιών στο Ντουμπάι διπλασιαζόντουσαν πολύ συχνά και το σύστημα είναι τέτοιο που το είχαν ρίξει όλοι σε αυτού του τύπου την επένδυση. Ε, έσκασε η φούσκα και πολλοί expats βρέθηκαν με φουλ τις πιστωτικές κάρτες, με 4-5 σπίτια αλλά με το να μην μπορούν να πληρώσουν πλέον καν τη δόση του δανείου για το ένα (πρώτο) σπίτι. Εκεί όμως είναι Εμιράτα, δεν είναι Ελλάδα, κι αν σε πιάσουν και σε χώσουν μέσα δεν προβλέπεται να βγεις ζωντανός. Οπότε πολλοί expats είτε έχασαν τη δουλειά τους (και μετά δεν είχαν να πληρώσουν τα δάνεια) είτε το σκάσιμο της φούσκας τους επέφερε τέτοια ζημιά που πάλι έπρεπε να το σκάσουν (στην κυριολεξία). Πήγαιναν στο αεροδρόμιο, εγκατέλειπαν το αυτοκίνητο και μην τον είδατε ξανά...

[vanm66]

... Εκεί όμως είναι Εμιράτα, δεν είναι Ελλάδα, κι αν σε πιάσουν και σε χώσουν μέσα δεν προβλέπεται να βγεις ζωντανός...

Κι αν βγεις ζωντανός, δε θα μπορείς ούτε να περπατήσεις ούτε να καθίσεις...

[Apostolos]

Συμπερασματικά:

Το θέμα είναι να βγεις έξω. Αυτό είναι το κλειδί. Αν τρουπώσεις (που λέμε και στην Ελλάδα) τότε μετά ανοίγεται ένας ολοκαίνουργιος κόσμος. Κάνεις γνωριμίες, και μαθαίνεις πού και πότε ανοίγονται νέα projects. Εδώ η κινητικότητα δεν σταματά. Εδώ είσαι στην καρδιά των εξελίξεων, αναλόγως με τον τομέα του καθενός φυσικά. Στην Ελλάδα παραμένεις θαμένος, δε σε βλέπει και δε σε ακούει κανείς. Κι εσύ ο ίδιος δεν βλέπεις και δεν ακούς κανέναν. Πώς να ξεκολλήσει κανείς από αυτό? Το ξεκίνημα λοιπόν είναι δύσκολο, να βρεθεί η πρώτη ευκαιρία.

Τα είπες όλα...

[Lefty]

Κωνσταντινε σε ευχαριστώ για τον χρόνο σου. Οταν βλέπω μεγάλα άρθρα απο σένα πρώτα φτιαχνω καφεδάκι για να τα απολαυσω.

Στο θέμα μας τώρα, μου ελυσες πολλές απορίες. Πρέπει τώρα να τα βάλω κάτω και να σκεφτώ τα επόμενα βήματα μου και το τι ακριβώς θέλω πραγματικά.