Πανδημία κορωνοϊού. Γράψτε σκέψεις, δικές σας ή άλλων.

[Vavous]

της Francesca Melandri (*) στη Libération

Σας γράφω από την Ιταλία, σας γράφω λοιπόν από το μέλλον σας. Βρισκόμαστε εκεί που θα βρίσκεστε εσείς σε λίγες ημέρες. Οι καμπύλες της επιδημίας μάς δείχνουν αγκαλιασμένους σε έναν παράλληλο χορό όπου βρισκόμαστε μερικά βήματα μπροστά από σας, όπως το Ουχάν ήταν σε σχέση με μας πριν από μερικές εβδομάδες. Βλέπουμε ότι συμπεριφέρεστε όπως συμπεριφερόμασταν εμείς. Κάνετε τις ίδιες συζητήσεις που κάναμε πριν από λίγο καιρό, ανάμεσα σ’αυτούς που έλεγαν ότι έχουμε να κάνουμε με κάτι σαν γρίπη και σ’εκείνους που είχαν καταλάβει. Από εδώ, από το μέλλον σας, ξέρουμε για παράδειγμα ότι όταν σας πουν να μείνετε κλεισμένοι στα σπίτια σας , άλλοι θα επικαλεστούν τον Φουκό κι άλλοι τον Χομπς. Πολύ γρήγορα, όμως, θα αρχίσετε να κάνετε άλλα πράγματα. Πρώτα απ’όλα, θα φάτε. Κι όχι μόνο επειδή το να μαγειρεύετε θα είναι ένα από τα λίγα πράγματα που θα μπορείτε να κάνετε. Στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης θα ξεπηδήσουν ομάδες που θα διατυπώνουν προτάσεις για το πώς να περάσετε εποικοδομητικά τον χρόνο σας. Θα γραφτείτε σε όλες, και ύστερα από λίγες ημέρες δεν θα μπορείτε άλλο. Θα βγάλετε από τα ράφια σας την Πανούκλα του Καμί, αλλά θα ανακαλύψετε ότι δεν έχετε όρεξη να το διαβάσετε.

Θα φάτε ξανά.

Θα κοιμηθείτε άσχημα.

Θα αναρωτηθείτε για το μέλλον της δημοκρατίας.

Θα κάνετε μια ακατανίκητη κοινωνική ζωή, ανάμεσα σε απεριτίφ στα chat, ραντεβού στο Zoom και βραδινό στο Skype.

Θα σας λείπουν όσο ποτέ άλλοτε τα ενήλικα παιδιά σας και θα δεχθείτε σαν γροθιά στο στομάχι τη σκέψη ότι, για πρώτη φορά από τότε που έφυγαν από το σπίτι, δεν έχετε ιδέα πότε θα τα ξαναδείτε.

Παλιές διαφορές, παλιές αντιπάθειες, θα πάψουν να έχουν σημασία. Θα τηλεφωνήσετε σε κόσμο που είχατε υποσχεθεί να μην ξαναδείτε ποτέ.

Πολλές γυναίκες θα κακοποιηθούν στο σπίτι τους.

Θα αναρωτηθείτε τι θα κάνουν αυτοί που δεν μπορούν να μείνουν στο σπίτι γιατί, πολύ απλά, δεν έχουν σπίτι. Θα αισθανθείτε ευάλωτοι όταν βγείτε για ψώνια στους άδειους δρόμους, ιδίως αν είστε γυναίκα. Θα αναρωτηθείτε αν έτσι καταρρέουν οι κοινωνίες, αν γίνεται πράγματι έτσι γρήγορα, θα απαγορεύσετε στον εαυτό σας να κάνει τέτοιες σκέψεις.

Θα γυρίσετε σπίτι, θα φάτε ξανά. Θα παχύνετε.

Θα αναζητήσετε στο Internet βίντεο για γυμναστική.

Θα γελάσετε, θα γελάσετε πολύ. Θα σας βγει ένα χιούμορ μαύρο, σαρκαστικό, να κόβεις φλέβες. Ακόμη κι αυτοί που τα παίρνουν όλα σοβαρά θα συνειδητοποιήσουν το παράλογο της ανθρώπινης ύπαρξης.

Θα δώσετε ραντεβού στους φίλους σας στις οργανωμένες ουρές έξω από τα καταστήματα – αλλά από απόσταση ασφαλείας.

Θα δείτε καθαρά μπροστά σας όλα όσα δεν χρειάζεστε. Θα σας αποκαλυφθεί καθαρά ο αληθινός χαρακτήρας των ανθρώπων που βρίσκονται γύρω σας. Σε άλλα θα επιβεβαιωθείτε, σε άλλα θα εκπλαγείτε. Μεγάλοι διανοούμενοι που μέχρι χθες αγόρευαν για τα πάντα θα εξαφανιστούν από τα μέσα ενημέρωσης, άλλοι θα καταφύγουν σε έξυπνες γενικότητες που θα στερούνται όμως ενσυναίσθησης, και γρήγορα θα σταματήσετε να τους ακούτε. Ανθρωποι που είχατε υποτιμήσει θα αποδειχθούν, αντιθέτως, γενναιόδωροι, διαυγείς και καθησυχαστικοί.

Αυτοί που θεωρούν όσα συμβαίνουν μια ευκαιρία αναγέννησης του πλανήτη θα σας βοηθήσουν να διευρύνετε τους ορίζοντές σας, αλλά ταυτόχρονα θα σας εκνευρίσουν: ο πλανήτης αναπνέει χάρις στη μείωση των εκπομπών CO2, αλλά εσείς πώς θα πληρώσετε στο τέλος του μήνα τους λογαριασμούς; Δεν θα ξέρετε αν το ότι είστε μάρτυρες της γέννησης του αυριανού κόσμου είναι κάτι μεγαλειώδες ή μίζερο.

Θα παίξετε μουσική στα μπαλκόνια. Όταν θα τραγουδάτε έξω φωνή το “I Will Survive”, θα σας κοιτάζουμε, όπως κοίταζαν εμάς όταν τραγουδούσαμε από το Ουχάν, όπου τραγουδούσαν στα μπαλκόνια τον Φεβρουάριο.

Πολλοί θα κοιμηθούν με τη σκέψη ότι το πρώτο πράγμα που θα κάνουν όταν όλα τελειώσουν είναι να πάρουν διαζύγιο. Θα δρομολογηθεί η γέννηση πολλών παιδιών.

Τα παιδιά σας θα ακολουθήσουν διαλέξεις online, θα σας φανούν αφόρητα, θα σας δώσουν χαρά. Θα δείξουν ανυπακοή κι εσείς θα τους πείτε ότι αν βγουν έξω θα αρπάξουν τον ιό και θα πεθάνουν. Θα προσπαθήσετε να μη σκέφτεστε αυτούς που πεθαίνουν μόνοι στα νοσοκομεία. Θα θελήσετε να πετάξετε ροδοπέταλα στο ιατρικό προσωπικό.

Θα σας πουν πόσο ενωμένη είναι η κοινωνία μπροστά στον κοινό σκοπό και ότι είστε όλοι στην ίδια βάρκα. Θα είναι αλήθεια. Αυτή η εμπειρία θα αλλάξει για πάντα την ατομική σας προσέγγιση. Όμως οι ταξικές διαφορές μετράνε. Το να είσαι κλεισμένος σε ένα σπίτι με κήπο δεν είναι το ίδιο με το να ζεις σε μια εργατική πολυκατοικία γεμάτη κόσμο. Και το να δουλεύεις από το σπίτι δεν θα είναι το ίδιο με το να χάσεις τη δουλειά σου. Η βάρκα στην οποία θα βρεθείτε μπροστά στον ιό θα αποδειχθεί ότι δεν είναι το ίδιο γερή για όλους, όπως δεν ήταν ποτέ.

Κάποια στιγμή θα καταλάβετε ότι είναι πράγματι δύσκολο.

Θα φοβηθείτε. Θα μιλήσετε στα αγαπημένα σας πρόσωπα ή θα το κρατήσετε μέσα σας για να μην τους ανησυχήσετε. Θα φάτε ξανά.

Αυτά έχουμε να σας πούμε από την Ιταλία για το μέλλον σας. Είναι όμως μια βραχυπρόθεσμη προφητεία, λίγων μόλις ημερών. Αν στρέψουμε το βλέμμα προς το μακρινό μέλλον, στο μέλλον που σας είναι και μας είναι άγνωστο, δεν μπορούμε να σας πούμε παρά ένα πράγμα: όταν όλα τελειώσουν, ο κόσμος δεν θα είναι πια ο ίδιος.

(*) Η Φραντσέσκα Μελάντρι είναι ιταλίδα συγγραφέας, αποκλεισμένη στη Ρώμη από τις 9 Μαρτίου

ΠΗΓΗ: ΑΠΕ ΜΠΕ / Πηγή: Libération

Read more at: https://parallaximag.gr/life/kosmos/fra ... mellon-sas

[Ηλίας]

" Λες έχω αμπέλια και χωράφια και σπίτια και γης. Κουράδες έχεις. Κανένας άνθρωπος δεν έχει γη. Η γης έχει εμάς και σπάει κέφι μαζί μας, άσε που την ενοχλάμε κάθε λίγο σαν κοτόψειρες.
Δύναμη; Μπούρδες. Ίδρωσες να κάνεις μια πολυκατοικία 46 διαμερίσματα και πλακώνει ένας σεισμός και στην κάνει λιάδα.
Πήρες παρασήματα και χειροκροτήματα και ζήτω και έρχεται αδερφάκι μου ένα τόσο δα μικρόβιο από συνάχι και σε κάνει μια πτωματάρα χωρίς να το καταλάβεις.
Έβαλες παρά στην μπάντα και διέταξες κόσμο κάντε έτσι ρε μερμήγκια ασήμαντα, και σε πιάνει ένα κόψιμο και είσαι ρεζίλης στη λεκάνη του καμπινέ.
Κάνεις το δυνατό κι έτσι και πιάσει μια παγωνιά τρέμεις σαν παλιόσκυλο και από την άλλη μεριά, μια μολόχα, ένα χορταράκι ασήμαντο, κάθεται όλη νύχτα και τρώει τους αέρηδες και το χιονιά και το πρωί είναι φρέσκο και δεν τού γινε τίποτα.
Πούν’ η δύναμή σου ρε φιόγκο κάτου από τούτο εδώ το Σύμπαν που μας πλακώνει με το βάρος του; Πούναι τα μεγαλεία σου και το τουπέ σου; Μια ανάποδη να πάρουνε τα πράματα, στα λεφτά, στα πολιτικά, στην υγεία, στα όλα που την βασίζεις, πας, ξεγράφτηκες και μήτε που θέλουνε να σε θυμούνται οι άλλοι.
Πέθανες και περάσανε πενήντα χρόνια και μήτε κανένας ξέρει αν υπήρξες και αν έκανες και σε φοβηθήκανε και σε λογαριάσανε."

Νίκος Τσιφόρος.

Ήθελα να γράψω τις σκέψεις μου όμως διάβασα το παραπάνω.. και είπα ασ’το.

[rhtoras]

Λοιπόν εμένα οι σκέψεις μου είναι αρκετά απλές.
1. Αποδείχτηκε ότι σε όλο το δήθεν προηγμένο κόσμο δεν είχε υπολογιστεί ένα τέτοιο σενάριο πανδημίας.

2. Αισχροκέρδια, μαύρη αγορά, μισαλοδοξίες και άλλα αλωνίζουν

3. Ολο το βάρος το έχουν επωμιστεί τα δημόσια νοσοκομεία. Καμία βοήθεια από τα ιδιωτικά θεραπευτήρια εκτός από τα 400€ που ζητάνε.

4. Με προσέλαβαν σε μια δουλειά μόλις. Στην ίδια εταιρεία με είχαν ζητήσει παλιότερα με καθαρές απολαβές 950€. Τώρα βρήκαν ευκαιρία να μου δώσουν λιγότερα και φυσικά με μικρότερη σύμβαση.

5. Όταν τελειώσει ο ιός θα συναντήσουμε ένα χάος. Χάος από όλες τις απόψεις. Θα δημιουργηθεί μια ασύλληπτα πρωτόγνωρη κατάσταση. Προ ιού έλεγαν για να κρίση σε 1-2 χρόνια. Τώρα με τον ιό θα βρουν αφορμή για πολλά και όλα θα χειροτερέψουν.

[alexn]

Εγώ πάντως ήθελα να εκφράσω τα θερμά μου συγχαρητήρια σε όλους και όλες που ξεχύθηκαν σε βουνά βράχια και παραλίες
να διασκεδάσουν την μονοτονία τους,και τώρα εμείς οι υποδέλοιποι θα φάμε φυστικοβούτυρο από αύριο.
Πάντα οι άλλοι φταίνε ναι ναι ναι!

[macho]

Γενική απαγόρευση κυκλοφορίας.ΤΩΡΑ*.

*Έξοδος αυστηρά για τροφή, φαρμακείο, εργασία.
Όλοι οι άλλοι σπίτι.ΑΜΑΝ ΠΙΑ!
Ανεύθυνοι και ωχαδερφιστες.

Added in 39 minutes 39 seconds:
Ζητώ συγνώμη αν κάποιοι παρεξηγούνται αλλά επειδή το θέμα είναι πολύ σοβαρό και επειδή γνωρίζω κάποια πράγματα αυτός είναι και ο λόγος που αγανακτώ.

[AfterGR]

Είναι κρίμα να την πληρώσει όλο το κράτος επειδή υπάρχουν μερικοί ανεύθυνοι που τους αρέσει το μπουλούκι

[Ηλίας]

Nα πούμε σ’αυτό το σημείο ή μάλλον να θυμηθούμε πόσο εύκολα τα ΜΜΕ και η εικόνα διαμορφώνουν και κατευθύνουν τη κοινή γνώμη. Παράδειγμα άσχετο και τυχαίο : έχουν φυτέψει διόδια γύρω γύρω και η διέλευση σημαίνει χωριό, διακοπές, Δεκαπενταύγουστος κι άλλα ωραία.

[herco]

Μα υπηρξαν αυξημενες διελευσεις στα διοδια της Αττικης - μπορει να μην ειδαμε ουρες χιλιομετρων οπως γραφτηκε αρχικα - αλλα εφυγε πολυ κοσμος φορτωμενος μπαγκαζια. Και στον Πειραια στο λιμανι τα ιδια. Και απο χτες ανοιξαν τα εξοχικα στη Χαλκιδικη.

Ο συνδιασμος χαζοπανικου και ηλιθιοτητας θα φερει τελικα πραγματικο πανικο. Αν πρεπει να υπαρξει απαγορευση κυκλοφοριας - οσο απανθρωπο και αν ειναι (που ειναι) - ας υπαρξει.

[macho]

Λίγη τροφή για σκέψη...

[akis_peiraias]

Η απαγόρευση κυκλοφορίας από αύριο στις 6:00 είναι γεγονός.
Κάποιοι πέρασαν την αναγκαιότητα των γεγονότων σαν μια έξτρα άδεια... Θυμάμαι τις πρώτες μέρες που έκλεισαν τα σχολεία με έπαιρναν γνωστοί να πάμε τα παιδιά σε παιδότοπο... Όταν τους έλεγα όχι ένιωθα ότι δεν τους καθόταν καλά.. Προφανώς και θα σχολίαζαν μετά... Αλλά και το να φτάσουμε στο σημείο να βγάζουμε τους πιο μεγάλους, τους πιο αδύναμους και όσους δεν έχουν ελπίδα ανάκαμψης από την εντατική για να μπει να σωθεί κάποιος νεότερος (ο οποίος μπορεί να κυκλοφορούσε και να το "έσπερνε" κιόλας) τη στιγμη αυτή είναι αναγκαίο. Όπως και το δικαίωμα μας τουλάχιστον στη κηδεία των δικών μας να είμαστε εκεί... Γιατί όσοι πεθαίνουν από κορονοϊο δεν τους αποχαιρετά κάνεις, ούτε και στην τελευταία τους κατοικία...