Μικρά πράγματα της μέρας που μας κάνανε να χαμογελάσουμε!

[macho]

[andreas]

Κάθομαι τώρα μπροστά της και την χαζεύω...

► Εμφάνιση spoiler

Γαρδένια μυρωδάτη μοσχοβολιστή!

[Tony]

Περίμενα μία ομάδα Ολλανδών να συζητήσουμε για δουλειά, το λες και "meetings for groups" αλλά κάπου λέει έμπλεξαν, συνειδητοποίησα πως,
όλα πήγαινουν χάλια, και ήμουν και αξύριστος, και-και-και-πόσα ακόμα; πόσα; είπα, και ξαφνικά ουπς ήρθε και κάθισε ο φίλος μου ο σπούργος.

Έκατσε λίγο μαζί μου για να με συντροφεύσει, χτυπάει το τηλέφωνο, φεύγει ο σπούργος και η ηρεμία, ήταν κάποιοι φίλοι μου.

Μου λένε: φέρε ένα μπουκάλι ούζο κι έλα... μεζέ έχουμε... Βρε 'σεις ούζο μες τον καύσωνα;

Πήγα... και ήταν χάλια, μα ξέρετε τι έχω τραβήξει από μικρός για να μάθω να τα τρώω όλα αυτά;

[Βασίλης Τ]

Θαλασσινά και ούζο καλοκαιριάτικα; Κινέζικα βασανιστήρια.

[Γιώργος Λ]

Απ'όλα αυτά, τον μπαγλσμαδάκο τον ζήλεψα....
Όχι ότι τα άλλα θα μου κακόπεφταν.

[akis_peiraias]

Βασανιστήρια πραγματικά @Βασίλης Τ ! Ειδικά αυτή τη στιγμή κάποιος στη γειτονιά ψήνει ψάρια και πιάνω και καλαμάρια τηγανητά στον αέρα!
Ο μπαγλαμάς σκαφτός είναι @Tony ?

[Tony]

Ναι ακριβώς Άκη, εσύ που τα ξέρεις αυτά;

Έτσι τους έφτιαχναν εκείνα τα χρόνια, είναι από την σχολή του Μάρκου Βαμβακάρη, που δεν είχαν φράγκο, κάθε μπαγλαμά που έφτιαχναν είχε και διαφορετικό ηχόχρωμα, αφού δεν υπήρχαν χρήματα για εξωτική ξυλεία, η μόνη πολυτέλεια που υπήρχε τότε, ήταν η προσωπική σφραγίδα που έβαζε ο οργανοποιός, τον σκάλιζε, τον άκουγε και ξανά σκάλιζε, μέχρι να πετύχει τον ήχο που ακριβώς ήθελε εκείνος, τώρα δυστυχώς έχει χαθεί αυτή η τέχνη, τους φτιάχνουν με σύγχρονα εργαλεία, αλλά δεν λαλούν το ίδιο.

Προσωπικά τον προτιμώ αυτόν τον ήχο, είναι πιό μεστός-μπάσος, και συνολικά πιο ακατέργαστος, με αποτέλεσμα ο ήχος που παράγει να περνάει εξαιρετικά δίπλα στο μπουζούκι και την κιθάρα, και να μην χάνεται ο ήχος του, όπως οι περισσότεροι σημερινοί μπαγλαμάδες.

[Γιώργος Λ]

Ακόμη και σήμερα φτιάχνονται σκαφτοι μπαγλαμαδες.
Και ίσως περισσότεροι απ'ότι με δούγες. Ο λόγος είναι βασικά οικονομικός, τοσο σε χρόνο οσο και σε χρήμα.
Σαφώς πιο "παραδοσιακοί" οι σκαφτοί, αλλά σε ήχο δεν νομίζω ότι έχουν και τρομερές διαφορές. Κι αυτό θα μπορούσαμε να το καταλάβουμε αν βάλουμε το ίδιο καπάκι σε έναν σκαφτο και σε έναν δουγάτο.
Ακόμη και σήμερα, όταν μιλάμε για παραδοσιακούς οργανοποιους (όχι μαζική παραγωγή), ο καθένας βάζει την δική του πινελιά και μαστοριά.
Δεν είναι εύκολο να βγουν δύο "ίδια" όργανα. Γι' αυτό και το κάθε όργανο είναι μοναδικό.
Τώρα αν λαλούν το ίδιο, δεν ξέρω. Αυτό που πιστεύω είναι πως αν ο Μάρκος πχ έπιανε το δικό μου όργανο (συγγνώμη για την ιεροσυλία), θα του έδινε το δικό του παλιακο και μουρμούρικο ηχόχρωμα.

[NYC1920]

Για λίγα δευτερόλεπτα το κέντρο της τετράγωνης λογικής ανέβασε θερμοκρασία ,ενώ παρουσιάστηκε βραχυκύκλωμα στο κέντρο μαθηματικών υπολογισμών .Το κέντρο της όρασης απέδωσε ευθύνες στο κέντρο της αντίληψης ,ενώ το τελευταίο ανταπέδωσε με όμοιες κατηγορίες.Αν χαμογέλασα ,λέει !

[andreas]

Το Σάββατο κάναμε μια μικρή βόλτα εδώ εε ένα εμπορικό "χωριό"...
Κόσμος παντού με ή χωρίς μάσκες, στα καταστήματα περιορισμός εισόδου ανάλογα με το μέγεθος του καταστήματος, σε κάποια έπρεπε να βάλεις μάσκα σε κάποια άλλα όχι. Η ζωή συνεχίζεται...

Τέλος πάντων εδώ απολαμβάνω με το γιόκα μου ένα από τα "παραδοσιακά" γλυκίσματα των Ολλανδών...



Και η καντίνα που τα φτιάχνει...


Μετά από αυτό μπήκα σε ένα κατάστημα με αρώματα...
Εκεί μια οπτασία με εξυπηρέτησε...
Ξανθιά, πρασινομάτα, καλλίγραμμη...
Σκίρτησε η καρδιά μου κύριοι μετά από πολλά χρόνια.
Αν δεν με επανέφερε στην πραγματικότητα η κόρη μου ήμουν έτοιμος να αγοράσω όλα τα αρώματα που μου πρότεινε (και όχι μόνο)...
Με έκανε να νιώσω κάτι παραπάνω από ότι νιώθω πως είμαι τώρα...
Γερασμένος, παρωχημένος, ξεχασμένος...
Και ας ήταν ψεύτικη ή αθώα αυτή της η συμπεριφορά...
Δεν θα μάθει ποτέ πως με έκανε να νιώσω...
Ακόμα "γελάω" με αυτό...