Men's Only

Αφιερωμένο στον @Tzimisce Μιχάλαρο.

Ούτε που το είχα παρατηρήσει για τι μιλάει...

σιωπή,μόνο σεβασμό,χωρίς λόγια.μια πίκρα

"Στης Σαλαμίνας τα νερά καράβι ταξιδεύει
κι ένα κορίτσι στη στεριά τη μάνα του γυρεύει.
Ρίχνει σταυρό στη θάλασσα, πετροβολάει το χώμα,
δώδεκα χρόνια πέρασαν και τη θυμάται ακόμα.

Μάνα που πάλευες μέσ' στα λιμάνια
δίχως χαμόγελο και περηφάνια.
Μάνα που λύγισες μέσ' στα μουράγια
μάνα μου, μάνα μου, κυνηγημένη
από τη κούνια σου στη Μενεμένη.

Στης Σαλαμίνας τα νερά κοιμάται το φεγγάρι
κι ένα κορίτσι στη στεριά για τ' όνειρο σαλπάρει.
Βλέπει της Σμύρνης τη φωτιά, του Κορδελιού τη στάχτη
κι ένα λουλούδι που άνθιζε στου κήπου τους τον φράχτη.

Μάνα που πάλευες μέσ' στα λιμάνια
δίχως χαμόγελο και περηφάνια.
Μάνα που λύγισες μέσ' στα μουράγια
μάνα μου, μάνα μου, βασανισμένη
από τη κούνια σου στη Μενεμένη."

Προστέθηκε μετά από 42 λεπτά 57 δευτερόλεπτα:
Τι μ'επιασε απόψε, μετά από την Σαλαμίνα η σκέψη μου πήγε πίσω καμιά 20αρια χρόνια,
είχα πάει καλοκαιράκι στην Χίο και είπα να πάω στο βυζαντινό μουσείο,εκεί αφού είδα ρωτάω τον υπεύθυνο του μουσείου,
<Πως πάω απέναντι στην Τουρκία;>και μου απαντάει<Απέναντι κύριε είναι η Μικρά Ασία>
Πήγα στην παραλία, κοιτούσα απέναντι, να περάσω αυτή την Θάλασσα;σφίχτηκε το είναι μου,
έτσι όπως κοιτούσα και αγκάλιαζα τις ακτές της μου φαινότανε μαχαίρι στην καρδιά
όπως και η απάντηση του υπεύθυνου.Έφυγα.