Τι διαβάζω τώρα

[Tasos123]

Δεν είδα ότι υπάρχει ανάλογο θέμα με τα "Τί βλέπω τώρα" και "Τί μουσική ακούω τώρα" και είπα να το ανοίξω. Άν κρίνουν οι διαχειριστές ότι δεν χρειάζεται να δημιουργηθεί ένα τέτοιο θέμα, παρακαλώ ας το διαγράψουν.




Ειδικά Θέματα Εφαρμοσμένης Χρηματοοικονομικής Οικονομετρίας

[Jimbo]

Ωραίο θέμα!
Διαβάζω το καινούργιο βιβλίο της φίλης, Ελένης Φυσέκη, "το φόρεμα στο υπόγειο".

[Γιώργος Λ]

Ξεκίνησα χθες το "Ποδόσφαιρο, μια θρησκεία χωρίς απιστους" του Νίκου Μπογιοπουλου.

[mengiorgos]

"Τακτική στο σύγχρονο ποδόσφαιρο" του Allesandro Zauli.

"The Philosophy of Football: In Shadows of Marcelo Bielsa" του Jed C. Davies.

Το δεύτερο ιδίως είναι το κάτι άλλο και αφορά τον Marcelo Bielsa (κατά πολλούς καλύτερο προπονητή που υπάρχει) .

Added in 2 minutes 48 seconds:

"Τακτική στο σύγχρονο ποδόσφαιρο" του Allesandro Zauli.

"The Philosophy of Football: In Shadows of Marcelo Bielsa" του Jed C. Davies.

Το δεύτερο ιδίως είναι το κάτι άλλο και αφορά τον Marcelo Bielsa (κατά πολλούς καλύτερο προπονητή που υπάρχει) .

[mengiorgos]

"Τακτική στο σύγχρονο ποδόσφαιρο" του Allesandro Zauli.

"The Philosophy of Football: In Shadows of Marcelo Bielsa" του Jed C. Davies.

Το δεύτερο ιδίως είναι το κάτι άλλο και αφορά τον Marcelo Bielsa (κατά πολλούς καλύτερο προπονητή που υπάρχει) .

[tsallinia]

Καλησπέρα. Έξοχο θέμα. Θα αρχίσω να διαβάζω απόψε το Κατά Ιησούν Ευαγγέλιον του Jose Saramago. Μου το πήρε δώρο ένας ξαδερφός μου που ξέρει ότι είμαι άθεος.

[Akist]

L' homme revolte (ο Επαναστατημένος Άνθρωπος) του Αλμπέρ Καμύ .
Στα Γαλλικά για να με παιδεύει η συμπαγή σκέψη του και η ασχετοσύνη μου
(μπας και τα ξεσκονίσω πάλι γιατί σκούριασαν πιότερο και από παλιά παρατημένη λεπίδα.... Σκέφτομαι μήπως να πιάσω καλύτερα κανένα γαλλικό σαπούνι για να δω το φως και να σταματήσω να μαζοχίζομαι)

[Iapetos]

Ξαναπιάνοντας τα Άπαντα του Nietzsche:

Φρίντριχ Νίτσε - Η γέννηση της τραγωδίας

Πρόκειται για έναν φιλόσοφο ο οποίος από τη στιγμή που βρέθηκε κλινήρης (1888) έως και σήμερα παρεμηνεύεται σκοπίμως ή μη. Από την αδερφή του, η οποία άλλαζε τα γραπτά του εκμεταλλευόμενη την κατάστασή του έως τον καθένα που κυκλοφορεί με ένα T-shirt με ένα απόφθεγμά του.
Στο παρόν βιβλίο, το οποίο απετέλεσε και και την διδακτορική του διατριβή, ο 24χρονος τότε Νίτσε σκιαγραφεί το γενεαλογικό δένδρο της αττικής τραγωδίας. Το διονυσιακό στοιχείο, το χορό, το ντελίριο, διαδέχεται η εποχή του απολλώνειου όπου σηματοδοτεί τη διαύγεια, τη μορφή, τη φαινομενικότητα (γλυπτική, μορφές στα αετώματα, έπη).
Όταν αυτά τον 5ο αιώνα π.Χ. συνυπάρχουν αντιθετικά γεννιέται η τραγωδία. Ο χορός συνοδεύεται πια από μια υπόθεση και διαλόγους. Το διονυσιακό συγκεράννυται με το απολλώνειο μέχρι τη στιγμή της εμφάνισης του Σωκράτη.
Με τον τελευταίο και τον Ευριππίδη η τραγωδία πεθαίνει και η έμπνευση αντικαθίσταται από την έλλογη κριτική.
Το σωκρατικό ιδεώδες, αυτό του ορθολογισμού, διαρκεί πάνω από 20 αιώνες και ο νεαρός τότε Νίτσε βλέπει την ελπίδα στη μορφή του φίλου του, Βαγκνερ, από τον οποίον απογοητεύεται και σταματά κάθε επαφή.
Το πρόταγμά του για την αναβίωση του τραγικού πνεύματος βλέπει να καταρρέει μέσα σε έναν επιδερμικό ρομαντισμό των Γερμανών.
Αργότερα, ο ώριμος πια Νίτσε έχει αντικαταστήσει τους στιγματισμούς "διονυσιακό, απολλώνιο, σωκρατικό" για την περιοδολόγηση της Ιστορίας.
Πίσω από αυτόν βρίσκεται ο Ηράκλειτος και άλλοι προσωκρατικοί. Η ροή της ζωής, αυτό το ιλιγγιώδες "γίγνεσθαι" μας κάνει συνεχώς να βλέπουμε τα όριά μας, τις αντιφάσεις, τον πόνο που γεννά η ζωή:
Το Είναι επομένως συνιστά οδύνη για αυτόύς τους λόγους και οι Έλληνες δόμησαν τις ψευδαισθήσεις της τέχνης: Να ξεχνούν τον πόνο της ύπαρξης, να ξεγελιούνται για λίγο, όπως οφείλει να κάνει ο άνθρωπος χάρη σε αυτές, να μετατρέπεται σε καλλιτέχνης.
Ο άνθρωπος στο συγκεκριμένο έργο υιοθετεί μία από τις καλλιτεχνικές ενορμήσεις της φύσης που αναφέρθηκαν για να μπορέσει να επιβιώσει.

[aliki.mar]

The sea is my brother, Jack Kerouac. Όντας από πάντα λάτρης της θάλασσας, βρίσκω τα βιβλία του πολύ αναζωογονητικά.

[alexn]

Έχω σημειωμένους κάποιους διαλόγους από “Βίος και πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά” του Καζαντζάκη που κατά καιρούς με <τρώνε>.
1)
-Μια μέρα περνούσα από ένα χωριουδάκι. Ένας μπαμπόγερος ενενήντα χρονών φύτευε μια μυγδαλιά.
-Ε, παππούλη, του κάνω, μυγδαλιά φυτεύεις; Κι αυτός, έτσι σκυμμένος που ήταν, στράφηκε και μου κάνει:
-Εγώ, παιδί μου, ενεργώ σα να ήμουν αθάνατος!
-Κι εγώ, του αποκρίθηκα, ενεργώ σα νάταν να πεθάνω την πάσα στιγμή. Ποιος από τους δυο μας είχε δίκιο, αφεντικό;-
2)
Αν μια γυναίκα κοιμάται μοναχή, εμείς, όλοι οι άντρες, φταίμε. Όλοι θα ’χουμε την άλλη μέρα, στην κρίση του Θεού, να δώσουμε λόγο.
3)
Η δικιά μου εμένα Παράδεισο είναι ετούτη: μια μικρή μυρωδάτη καμαρούλα με παρδαλά φουστάνια και μοσκοσάπουνα κι ένα διπλόφαρδο κρεβάτι με σούστες, και δίπλα μου το θηλυκό γένος.
και να'ταν μόνο αυτοί...