Μόλις τελείωσα

[christostz03]

Αηδονόπιτα

Συγκλονιστικό!
Μια ιστορία που αδημονείς να παρακολουθήσεις.
Το μόνο που ίσως κουράζει είναι η υπερβολική, πολλές φορές, γλαφυρότητα του συγγραφέα. Κατά τα άλλα, ο Ζουργός είναι νομίζω ένας εξαίρετος συγγραφέας, λεξιπλάστης και λάτρης της ελληνικής γλώσσας, δημιουργεί ένα υπέροχο μυθιστόρημα, με δράση, συγκίνηση, που πατάει σε πραγματικά ιστορικά γεγονότα και πρόσωπα, χωρίς βέβαια να αμελεί να παρουσιάσει και τα "κακώς κείμενα" του λαού μας, κάτι που για εμένα προσωπικά, πάντα είναι ζητούμενο σε όλους τους τομείς της ζωής (έχουμε τα καλά και τα στραβά μας, όπως όλοι άλλωστε, και καλό είναι να αναγνωρίζουμε και τις δύο πλευρές).

Όσον αφορά τον συγγραφέα, έχοντας, τυχαία, διαβάσει το "Στη σκιά της πεταλούδας", που ήταν πραγματικά κορυφαίο, είχα αντίστοιχες "απαιτήσεις" και από την "αηδονόπιτα", που σε πολύ μεγάλο βαθμό ικανοποιήθηκαν (θεωρώ καλύτερο το "Στη σκιά της πεταλούδας").

Θα συνεχίσω να διαβάζω βιβλία του, πραγματικά μου έχει κεντρίσει το ενδιάφερον, 2/2 εξάλλου μέχρι τώρα.

[NYC1920]

" The Idiot Brain: A Neuroscientist Explains What Your Head Is Really Up To " by Dean Burnett

" Proof of Heaven- A Neurosurgeon's Journey into the Afterlife " by Alexander Eben

[herco]

Εξαιρετικο οπως και ολα σχεδον τα βιβλια του Βογκ - το συγκεκριμενο ειναι το Planets for sale ή αλλιως Skal

[tasos72]

Χρήστο συμφωνώ και επαυξάνω..Ο Ζουργος είναι απίθανος !

[andreas]

Με μεγάλη χαρά αλλά και λύπη!



Δεν είναι τόσο πολύ τα όσα έζησε αλλά τα όσα γράφει σε αυτήν του την αυτοβιογραφία που σε "συγκλονίζουν".
Οι καταστάσεις, οι ανθρώπινες αντιδράσεις...
Το αποτέλεσμα των πράξεων, η ψυχολογία των ανθρώπων, η απλότητα και η πολυπλοκότητα της ζωής...
Αν το διαβάσει κάποιος να το διαβάσει για να δει πως είναι (ήταν) ο άνθρωπος. Αν ψάχνει να διαβάσει μια περιπέτεια, ίσως να ψάξει αλλού. Όχι ότι δεν υπάρχει, αλλά νομίζω πως υπάρχουν καλύτερες στο τμήμα με τα μυθιστορήματα. Το βιβλίο όμως είναι διδακτικό. Κατά την ταπεινή μου γνώμη.

Μου την δίνει που κουράζομαι στο διάβασμα και με παίρνει πολύ χρόνο να διαβάσω ένα βιβλίο.
Ειδικά αν μου αρέσει το βιβλίο.

[christostz03]

Ολα στο Φως



Πολύ ενδιαφέρον.
Αφορά κυρίως τον Καποδίστρια και το γενικότερο πολιτικοστρατιωτικό περιβάλλον της εποχής.

Είχα διαβάσει και το 1ο βιβλίο της σειράς, εξίσου, αν όχι ακόμα περισσότερο, ενδιαφέρον
Τα Ψιλα Γραμματα της Ιστοριας

[andreas]

Όχι δεν το έχω διαβάσει!
Αλλά ξέρω τον συγγραφέα, είναι ένας αξιόλογος δημοσιογράφος και συνάδελφος...
Δεν θα μπορούσα να μην το προωθήσω!
Και ελπίζω να κερδίσω το βιβλίο για να μπορέσω να το διαβάσω!
*Αν δεν το κερδίσω θα το αγοράσω!

Έκατσα και το διάβασα σε 3 μέρες.
Όχι γιατί μου άρεσε αφάνταστα (κάθε άλλο). Ο τίτλος "παραπλανητικός" και το περιεχόμενο δεν έχει σχεδόν καμία σχέση με αυτό που σε προϊδεάζει.
Το βιβλίο κάνει μία αναδρομή στην νεότερη ιστορία της Ρωσίας. Με τον συγγραφέα να "ξεντροπιάζει" τον Πούτιν...
Περίμενα ένα βιβλίο για τον υπερσιβηρικό και διάβασα ένα καθαρά πολιτικό/ιστορικό βιβλίο. Απογοητεύτηκα γιατί η δίψα μου για τον υπερσιβηρικό που κάποτε ταξίδεψα μικρός (9-10) και με έκανε να το ερωτευτώ δεν καταλάγιασε. Αντιθέτως, όποια ρομαντική ανάμνηση είχα από αυτό, που ταξίδεψα Μόσχα-Τασκένδη τώρα πια είναι γεμάτες με μέθυσους, μπράβους και Ρωσίδες ελευθέρων ηθών...
Βέβαια δεν φταίει ο συγγραφέας, φταίω εγώ για την παρανόηση και την άγνοιά μου, τότε αλλά και τώρα.

[Blade Runner]

Διάβασε αυτό

[Pan]

Το άρωμα, του Πάτρικ Ζίσκιντ.
Είναι η δεύτερη φορά που το διαβάζω, ύστερα από αρκετά χρόνια, που τότε με είχε συγκλονίσει!
Και πάλι, μου έφερε έντονες εικόνες και μυρωδιές, μελαγχολία και προβληματισμό.
Σας το προτείνω ανεπιφύλακτα!

Περιγραφή από ΕΔΩ
Σύνοψη του βιβλίου "Το άρωμα"
Ένα τρομακτικό παραμύθι; - Ένα φιλοσοφικό θρίλερ; - Μια ερωτική φαντασία; Για τον Ζαν-Μπατίστ Γκρενούιγ, τον σκοτεινό ήρωα, μαθαίνουμε μόνο πως γεννήθηκε στις 17 Ιουλίου 1738 στο Παρίσι, ανάμεσα στα σκουπίδια της αγοράς με δυο ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Αυτός που τρομάζει τους πάντες με την παντελή έλλειψη κάθε μυρωδιάς έχει την πιο ευαίσθητη μύτη του κόσμου. Καταγράφει στην ατελείωτη τράπεζα της μνήμης του όλες τις μυρωδιές που συναντά στο δρόμο του, και όχι μόνο αυτό, αλλά μπορεί να ανακαλέσει κάθε στιγμή εκείνη που θα διαλέξει. Η μακριά πορεία του στο βασίλειο των οσμών θα τον οδηγήσει από το εργαστήριο του αρωματοποιού στη θέση του ημίθεου που παρασύρει τα πλήθη με μοναδικό όπλο το ύψιστο και συγκλονιστικότερο άρωμα που υπάρχει. Αυτό της ανθρώπινης ύπαρξης.



Υ.Γ. Το ότι έγινε και ταινία, το αφήνω ασχολίαστο...

[andreas]

Μικρό και γρήγορο. 4 μέρες με πολύ αυτοσυγκράτηση.
Γιατί έτσι μου αρέσει να διαβάζω, λίγο λίγο. Με το σταγονόμετρο και με το πάσο μου.
Αν έπρεπε κάτι να πω για το βιβλίο. Είναι ότι ταυτίζομαι σε πολλά μέχρι ένα βαθμό.
Όλο και πιο πολύ όσο "γερνάω"...
Θα το πρότεινα;
Σαφώς, Ντοστογιέφσκι είναι...