Μετάφραση
Εδώ και αρκετό καιρό αναζητώ το signature άρωμά μου και με έχετε βοηθήσει πολύ σ’αυτό.
Ο Νίκος πολύ ευγενικά μου παραχώρησε το Τobacco Reserve για δοκιμή και τον ευχαριστώ από καρδιάς.
Θα ήθελα να σας γράψω περιληπτικά μια υποκειμενική και μικρή κριτική.
Η πρώτη μου εντύπωση είναι πως παρουσιάζεται ως ένα χρονικό άλμα 52 ετών.
Η εικόνα του τετράγωνου μπουκάλιου με το χρυσαφί καπάκι και το λογότυπο με τα πεζά γράμματα παραπέμπει σε ένα σοβαρό, ανδρικό άρωμα με ύφος και χαρακτήρα. Αυτά τουλάχιστον για το aramis του 1966 και από εκεί εν έτη 2018 πήρε τη σκυτάλη το aramis tobacco reserve.
Ίδια λοιπόν παρουσίαση για να τονιστεί η διαχρονικότητα της εταιρείας και του ονόματος, παρομοίως λιτή και η αρωματική του πυραμίδα. Δυνατή κληρονομιά, δυναμική επάνοδος χωρίς να ξεφεύγει από το προφίλ της εταιρείας.
Τι μπορεί να περιμένει κάποιος από το όνομα Aramis και από το Τοbacco Reserve λοιπόν και πόσο smokey είναι ;
Στο πρώτο τίναγμα του edp στον αέρα και όπως προσγειώνεται στο δέρμα η μύτη πιάνει μιας παλαιάς κοπής – old school – old fashioned – νότα, ανδρικού αρώματος. Απωθητικό ίσως στους νεαρούς, ενδιαφέρον για τους άντρες των -άντα / -ήντα, γνώριμο στους φίλους της Αramis.
Ένα άρωμα βεβαίως-βεβαίως ενός σοβαρού κυρίου βεβαίως-βεβαίως, που είναι όμως δημιουργία του 2018 βεβαίως-βεβαίως.
Πιάνεις τα φύλλα καπνού άμεσα αλλά αυτό που πιστεύω εγώ πως σε γυρνάει στο παρελθόν είναι το oakmoss ( η βοτανική πλευρά του ) και η μίξη του με το μοσχοκάρυδο. Δε θέλω να αναφερθώ με λεπτομέρειες στις αρωματικές του νότες, που είναι 6 όλες κι όλες αλλά η περιγραφή μου να σας παρουσιαστεί εμπειρικά. Η σύζυγος, μόλις το μύρισε πρώτη φορά το περιέγραψε με τρεις λέξεις. "Βαρύ- καπνός – λιβάνι" ( το μοσχοκάρυδο πιθανόν
). Αλλά λιβάνι δεν υπάρχει..οπότε όπως σας είπα ας αφήσω τις πυραμίδες στην Αίγυπτο.Δώσ’ του λίγη ώρα της απάντησα. Αλλάζει ! Και πραγματικά όπως σβήνει πάνω στο σώμα, όπως εξασθενούν οι πρώτες νότες, ένα γλυκόκαρπο άρωμα έρχεται, εδραιώνεται και υπογράφει τη ταυτότητα του Tobacco Reserve. “Μύρισέ το ξανά “ της λέω. “ Είναι καλύτερο. Θυμίζει ξηρό καρπό και γλυκίζει “..μου απαντά ( orris & tonka bean ).
Κι είναι μια γλύκα που του ταιριάζει. Δεν είναι ‘βανιλικό’ ή ‘καραμελωμένο’ παρά περισσότερο φέρνει σε σιρόπι σφενδάμου και εννοείται πως ούτε σφένδαμο έχει στις νότες του.. Είναι smokey αλλά όχι καπνικό σαν το D.R. Harris Marlborough ούτε όπως το Αlt-Innsbruck.
Όσο η ώρα περνάει και όπως έσβηνε πάνω στο σώμα, η τρίτη φορά που το μύρισε η σύζυγος ήταν αυτή για να το χαρακτηρίσει ένα “ωραίο, πολύ ωραίο άρωμα”. Έτσι για να δείτε πώς αλλάζει η πρώτη εντύπωση και η γνώμη μας.
Έτσι γίνεται. Θέλει λίγο υπομονή και σου βγάζει τον άσσο στο τέλος της παρτίδας.Η προβολή του είναι απλά επαρκής, εδώ όμως προσωπικά θεωρώ πως το συγκεκριμένο είναι λάθος να το λουστείς. Εϊναι μεν αρχικά δυνατό ( για τα δεδομένα της εποχής ), χωρίς να σε μπουκώνει και όπως στέκεται άνετα μόνο του, συνεπικουρικά με ένα ξυλώδες asl θα ήταν στη καλύτερη στιγμή του. Mειονέκτημα του ; Ίσως η απλότητά του. Αν ψάχνετε smokey αρώματα επιβάλλεται να το δοκιμάσετε.
Τώρα που σας γράφω αυτές τις σειρές μικρά αόρατα ανθρωπάκια κάπνιζαν τις πίπες τους πάνω στο χέρι μου χθες τη νύχτα. Έφυγαν το πρωί πριν τους καταλάβω και άφησαν ανοιχτό το παράθυρο..
Aramis Tobacco Reserve edp
(αν και το "λιβάνι" με χάλασε λίγο)
