Βουρ στο Ali και την βρήκα. Μάλιστα την έχει σε δυο εκδόσεις, μια αλουμινίου και μια ατσάλινη. Ας πάρω την ατσάλινη σκέφτηκα. Και να βγει μάπα η κεφαλή, θα μου μείνει τουλάχιστον η λαβή.
Το κόλπο με το νέο λογαριασμό λοιπόν και μου βγήκε μόλις €0.89!
Και να μην λάμβανα τίποτα, χαλάλι τους τα €0.89. Θα έπιναν μπόλικους κινέζικους καφέδες. Προς έκπληξή μου, σε λιγότερο από δυο βδομάδες την έλαβα με την ACS.
Γρήγορα στο σπίτι μετά το γραφείο με το πακετάκι παραμάσχαλα.
Ανοίγοντας το πολύ λιτό πακέτο, το πρώτο που σου χτυπά το μάτι είναι η προχειρότητα. Σκισμένο κουτάκι σ’ ένα σημείο και οι λεπίδες (μάρκα Metgicol Swedish Quality να ‘ουμε) στραβωμένες. Με την πρώτη οι λεπίδες στην μπάνκα με τις ξοφλημένες.
Η ξυριστική όμως είναι αυτή που έχει σημασία. Στο χέρι μου φαντάζει πολύ βαριά. Το φινίρισμά της δεν δείχνει γυαλισμένο ατσάλι, παρά σαν κάποια λάκα ηλεκτροχημική ή κάτι τέτοιο. Στο σπείρωμά της δείχνει κιτρινωπά σημάδια, δεν μπορώ να πω αν είναι μπρούτζος καλυμμένος με κάτι ή απλά είναι υπολείμματα κάποιας κατεργασίας:
Η κεφαλή έχει μετριότατο φινίρισμα. Σε πολλά σημεία ειδικά στην βάση της έχει αρκετά γρέζια, ευτυχώς όχι εξωτερικά.
Το καπάκι είναι κάπως καλύτερα τελειωμένο:
Είναι αρκετά βαρύ για ζαμάκ, αλλά και πάλι δεν ξέρω αν είναι ατσάλι ή κάτι άλλο με λάκα. Πάντως έχει διαφορετική υφή απ’ ότι η λαβή.
Δένοντάς τη με μια Dorco λεπίδα όλα δείχνουν καλά. Η λεπίδα κάθεται συμμετρικά και σφιχτά στην μηχανή, τρομάζει όμως η έκθεσή της. Στο δάχτυλο την αισθάνεσαι υπερ-αρκετά. Φαίνεται και με το μάτι πόσο έξω είναι:
Μάζεψα και γένια δυο ημερών, πάμε για μια δοκιμή.
. Ο χρωματισμός στο σπείρωμα είναι κάπως περίεργος γιατί δεν παραμένει μόνο στο εσωτερικό του σπειρώματος. Μπορεί με τις χρήσεις να ξεβάψει και να γίνει όλη έτσι, αποκαλύπτοντας το εσώτερο μυστικό της. Από την άλλη αποκλείεται να έχει τόση χρήση και τα μυστικά για να αποκαλυφθούν θέλουν δουλειά.