Μήπως έχουμε γίνει μυγιάγγιχτοι;

[Roadrunner]

Τα 'χαμε πει και πριν από καιρό στο νήμα "ξυριστική φιλοσοφία του καθενός", ουσιαστικά και η διαπίστωση του Μιχάλη εντάσσεται στους προβληματισμούς που είχε εγείρει εκείνο το τόπικ. Ο καθένας αντιλαμβάνεται το "ταξίδι" στο χόμπι Π.Ξ. διαφορετικά.

Οπως π.χ. κάποιος θέλει στις διακοπές του σε ένα νησί, να γυρίσει όλες τις παραλίες και να εξερευνήσει όλα τα αξιοθέατα και κάποιος άλλος αρκείται απλά να αράξει εκεί που είναι το δωμάτιο που έκλεισε για να ηρεμήσει, έτσι και στο ξύρισμα είναι λογικό και θεμιτό να υπάρχουν πολλοί που να θέλουν να τα δοκιμάσουν όλα και άλλοι που απλά θα βολευτούν με την απόλαυση του ωραίου αποτελέσματος.

Είχα γράψει και παλιότερα ότι προσωπικά δεν είδα ποτέ το Π.Ξ. ως εξελικτική διαδικασία (αρχίζω με mild μηχανή, μετά πάω σε πιο επιθετική, μετά σαβέτα, μετά μαχαίρι), αλλά θεωρώ φυσιολογικό για κάποιον άλλο να το βλέπει (και) έτσι. Το ίδιο και με τα πινέλα, τα σαπούνια και πάει λέγοντας.

Εχοντας κάνει μετρημένες στα δάχτυλα αγορές software από το 2016 και μετά και καμία σε hardware από το 2015 (είμαι με τις ίδιες δύο μηχανές και τρία πινέλα μου από τους πρώτους μου μήνες), συνεχίζω να απολαμβάνω κάθε φορά τη διαδικασία όπως και τον πρώτο καιρό, πετυχαίνοντας φυσικά πολύ πιο εύκολα το βέλτιστο αποτέλεσμα σε όλους τους τομείς.

Υ.Γ: Ξαναδιαβάζοντας το αρχικό ποστ, μου φαίνεται πως έπιασα τον προβληματισμό του Tzimisce. Ναι, ίσως αρκετοί να επιστρέφουν σε πιο mild μηχανές με τον καιρό, αλλά πιστεύω κι αυτό είναι θέμα φιλοσοφίας. Επειδή αντιλαμβάνονται ότι και με αυτές μπορούν να πάρουν το ιδανικό αποτέλεσμα και δεν υποχρεούνται να ζουν... επικινδύνως. Δεν θα τους έλεγα "μυγιάγγιχτους" πάντως, απλά συνεισητοποιημένους.

[alexn]

Το χόμπι είναι χόμπι,ο καθένας μας είναι και διαφορετικός σε κάτι αλλά και το ανάποδο.
Εγώ πάντως και όπως έχω γράψει όταν ξυρίζομαι δεν ψάχνομαι να αλλάξω και δέρμα,το απολαμβάνω όπως και να μου κάτσει
αρκεί να νιώσω ότι αισθάνομαι εγώ ο ίδιος πρώτα <καθαρός> αλλά και στον περίγυρο μου.
Πριν το ΠΞ δεν έψαχνα το πρόσωπο στο τέλος αν άφησα και καμιά τρίχα,με το ΠΞ ψάχτηκα στην αρχή αλλά τώρα ηρέμησα.
Πέρασα από τον μπαρμπέρη μου για ένα κούρεμα και τον ρώτησα (είναι μαχαιράς αποκλειστικά) πόσα περάσματα κάνει,
με κοίταξε περίεργα και μου λέει ένα,και γιατί να κάνω παραπάνω;και παραπάνω να κάνω δεν θα θέλω πάλι ξύρισμα την δεύτερη μέρα;
Εν κατακλείδι αν δεν έμπαινα στο τρυπάκι του ΠΞ η βαριεστιμάρα θα'ταν τέτοια που θα ήμουν επί συνεχούς βάσης <ο Αξύριστος τύπος>
αυτό λοιπόν δεν είμαι και το απολαμβάνω, πολύ περισσότερο από ένα BBS.
Στις φυλακές κάθε Τρίτη- Πέμπτη μακαρόνια,αυτό νομίζω αποφύγαμε με το ΠΞ!

[Γιώργος Λ]

Όχι φίλε Μιχάλη.
Δεν είμαστε μυγιάγγιχτοι.
Χομπίστες είμαστε. Ερασιτέχνες. Εραστοτέχνες, αν μου επιτρέπεται ο όρος.
Φαντάζομαι όλοι μας, μετά το πέρας της αγαπημένης μας διαδικασίας, βγαίνουμε με ένα χαμόγελο απ'το μπάνιο μας. Ένα χαμόγελο που καθείς βρήκε τον δικό του τρόπο να το χαρίσει στον εαυτό του. Έχουν τοποθετηθεί παραπάνω πολλοί φίλοι για το πως ο καθένας την βρίσκει. Και εν κατακλείδι, όπως είπε και ο Ζαμπέτας...
"Το θέμα είναι να την βρω"...

[ElNavajero]

Εμένα με ενδιαφέρει να περνάω καλά, όπως πρέπει να γίνεται με όλα τα χόμπι που έχει ο καθένας. Δεν θα διαβάσω ένα βιβλίο που έχει θέμα μια σαπουνόπερα για να πω ότι το διάβασα, δεν θα παίξω Βίσση με την ηλεκτρική μου κιθάρα για να πω οτι παίζω όλα τα είδη, δεν θα πάω στην Αφρική για να πω ότι είδα όλο τον κόσμο και δεν θα πάρω 'παπάκι' για να το έχω για τις κοντινές μου διαδρομές. Αντίθετα, θα διαβάσω κάποιο αστυνομικό του Ζόρζ Σιμενόν, θα παίξω Hard rock και Heavy Metal απο τα 80's, θα πάω ταξίδια σε χώρες του δυτικού κόσμου και θα οδηγώ Harley Davidson. Όλα τα χόμπι είναι για να σε χαλαρώνουν και να γουστάρεις. Αν είναι διαφορετικά, είναι υποχρέωση. Οπότε δεν υπάρχει μυγιάγγιχτος και μη. Σου αρέσει να κάνεις 4 περάσματα; Καν' τα. Εγώ κάνω ένα. Βρήκες το ένα σαπούνι/κρέμα μετά από αναζήτηση και θες από εδώ και στο εξής να αγοράζεις μόνο αυτό; Μαζί σου. Εγώ θέλω να έχω πολλά διαφορετικά και ανάλογα με τη διάθεση να επιλέγω. Σε ξενίζει που η Musgo Real πήγε 20€ το σωληνάριο και λες οτι δεν θα την ξαναπάρεις; Ωραίος. Εμένα είναι η αγαπημένη μου μάρκα όμως και δεν υπάρχει πιθανότητα να μην έχω μια στο ντουλάπι μου και ας πάει και 40€ το σωληνάριο. Ο καθένας απολαμβάνει διαφορετικά το ταξίδι του στη ζωή και στο χόμπι του, και αυτό είναι Υγεία. Η διαφορετικότητα είναι Υγεία.