πως ξυριζοταν οι αρχαιοι

[Apostolos]

Πάντως αν καταλαβα καλά οι κουρείς δεν ξύριζαν.

[Δορυφέρων]

Λες να ειχαν ξεχωριστο "τμημα" ;

[Δορυφέρων]

Κουρεία

Οι Αθηναίοι για να βοηθούν το μεγάλωμα των μαλλιών τα άλειφαν με λάδι ανακατεμένο με αρωματικές ουσίες. Τον 6ο αιώνα οι άντρες είχαν μακριούς βοστρύχους, αλλά μετά τη μάχη του Μαραθώνα άρχισαν να τους κόβουν πιο κοντούς. Αργότερα, μετά τον Αλέξανδρο το Μεγάλο, ξύριζαν τα μουστάκια και τα γένια. Οι Έλληνες δεν άφηναν ποτέ μουστάκι χωρίς γένια. Έπειτα ο κουρέας τούς περιποιόταν τα χέρια κι όταν τελείωνε έδινε στον πελάτη έναν καθρέφτη για να θαυμάσει τον εαυτό του, έτσι ακριβώς όπως κάνουν οι κουρείς στις μέρες μας. Τον καιρό που ο κουρέας έφτιαχνε την κόμη ενός πελάτη, οι άλλοι περίμεναν τη σειρά τους φλυαρώντας για όλα. Χάρη σ' αυτό τον τρόπο ζωής, οι κουρείς έγιναν εξαιρετικά κοινωνικοί. Ήταν κατατοπισμένοι για όλα τα νέα και τα κουτσομπολιά, που τα διέδιδαν και τα ερμήνευαν όπως ήθελαν. Δεν είναι παράξενο που είχαν τη φήμη ότι ήταν φλύαροι και αθυρόστομοι.
Ο πρώτος άνθρωπος που έφερε στην Αθήνα την είδηση της καταστροφής στη Σικελία ήταν ένας κουρέας από τον Πειραιά. Είχε μάθει τη θλιβερή είδηση από το δούλο ενός λιποτάκτη και χωρίς να αργήσει άφησε το κουρείο κι έτρεξε με μια ανάσα στην Αθήνα, από φόβο μην τον προλάβει κανένας άλλος. Στην πόλη, όπου δεν ήξεραν τίποτε, η είδηση προκάλεσε μεγάλη ανησυχία. Ο κόσμος περικύκλωσε τον κουρέα και άρχισε να τον ξεψαχνίζει, μα αυτός δεν ήξερε ούτε το όνομα εκείνου που του είχε ανακοινώσει το τραγικό νέο. Οι πολίτες αγανακτισμένοι άρχισαν να φωνάζουν: "0 ψεύτης στην ανάκριση!", "στα Βασανιστήρια!". Ο φουκαράς ο κουρέας είχε δεθεί κιόλας στον τροχό, όταν κατά καλή του τύχη έφτασαν κάμποσοι οπλίτες που είχαν γλιτώσει από το μακελειό και επιβεβαίωσαν την τρομερή αλήθεια. Αναστατωμένοι οι Αθηναίοι από τη φοβερή είδηση, σκόρπισαν στα σπίτια τους για να κλάψουν τους χαμένους τους συγγενείς και ξέχασαν τον κουρέα. Άφησαν δεμένο τον αγγελιοφόρο των κακών ειδήσεων. Τον θυμήθηκαν αργά τη νύχτα. Αλλά όταν ο δήμιος ήρθε να τον λύσει, η πρώτη ερώτηση που του έθεσε ο κουρέας ήταν αν υπήρχε καμιά είδηση για τον Νικία, κι αν είναι γνωστό πως πέθανε. Οι κουρείς ήταν ενήμεροι για όλα τα νέα και μιλούσαν για τα πάντα.

"Πώς θέλετε να σας κουρέψω;", ρώτησε ο κουρέας το Βασιλιά της Μακεδονίας Αρχέλαο. "χωρίς πολλές κουβέντες", απάντησε ο Βασιλιάς.

http://sgtogias.tripod.com/articles/ancientathens.html" onclick="window.open(this.href);return false;

[boltsis]

Δόρυ σαν κουρέας που είμαι με έχεις ανεβάσει πολύ!

"Ξέρω για σας , πριν απο εσας"

Επίσης οι βασιλιάδες βγάζανε τα καπέλα τους μόνο στον κουρέα και καθόντουσαν προσοχή μονο στους ράφτες!!

[2petros]

Δεν έχω βρει πως ξυριζόντουσαν οι αρχαίοι Έλληνες αλλά σύμφωνα με το παρακάτω άρθρο...

"Το κουρείο, όπως το γνωρίζουμε σήμερα, γεννήθηκε στο ιταλικό έδαφος. Όταν οι Έλληνες εισήγαγαν την τέχνη του ξυρίσματος στους Σικελούς, μπαρμπέρικα άρχισαν να ξεπηδούν σε όλη την αρχαία Ρώμη αποτελώντας σε σύντομο χρονικό διάστημα, το αγαπημένο στέκι της υψηλής κοινωνίας, όπου ενημερώνονταν για τις διάφορες ειδήσεις και τα κουτσομπολιά."
ΠΗΓΗ ΕΔΩ

[akis_peiraias]

Εγώ αυτό που έχω διαβάσει είναι ότι σε τάφους Φαραώ έχουν βρεθεί ξυράφια από ατόφιο χρυσάφι που τα έφτιαχναν διάσημοι για την εποχή τεχνίτες κοσμημάτων και τα έδειναν για τρόχισμα στους σιδηρουργούς του παλατιού. Την ίδια ξυράφια χρησιμοποιούσαν μετέπειτα και οι Ρωμαίοι αυτοκράτορες γιατί οι τεχνίτες τους είχαν μάθει από τους Αιγύπτιους.

[Akist]

Ως έναυσμα του σκεπτικού μου είχε μια συζήτηση που είχα με τον πατέρα μου προ ολίγων ημερών.

Ο Father Μαστρο-Νικόλας ξυρίζεται μόνο με Tabac , μια κακομοίρα Gillette Fat Boy , και ένα μπαρουτοκαπνισμένο πινέλο απ' όταν τον θυμάμαι, και συνέχεια τον τσιγκλάω με καινούργια πράγματα , αλλά δεν "τσιμπάει" με τίποτα.

Τις προάλλες που μου τόνιζε την ανωτερότητα του Tabac σε σχέση με άλλα (σταθερή ποιότητα , σχετικά οικονομικό , αφρίζει με ότι νερό και να του ρίξεις γρήγορα , αντρική μυρωδιά κλπ ) , μου πέταξε το κάτωθι:
"για ρώτα να μάθεις εκεί στην συντεχνία σας (εννοώντας το φόρουμ ) που μου τρελαίνεσαι με κάθε νέο σαπούνι με τι ξυριζόντουσαν οι παλιοί το πενήντα και το εξήντα στην Ελλάδα και θα καταλάβεις τι ἐστί Tabac σε σχέση με τα ελληνικά... "

Σκέφτομαι πως κάθε μια από τις Ευρωπαϊκές χώρες έχει τα κλασικά σαπούνια της που είναι καταπληκτικά , φέρω σαν παράδειγμα

Γερμανία με το Tabac από το 1950 , και το αδικοχαμένο SIR
Γαλλία με τα Monsavon
Ολλανδία με τα DvH (6 αιώνες πίσω!)
Βρετανία με τα κλασικά Penhaligon's και τις λοιπές συντεχνίες που κατοικοεδρεύουν στην Jermyn St.
Ιταλία (άλλη μεγάλη σχολή) με την Cella
Ισπανία , Πορτογαλία με La Toja , την Musgo Real

Εμείς στην Ελλάδα με τι ξυριζόμασταν κάποτε ; Πια ήταν τα ελληνικά σαπούνια μας - σήμα κατατεθέν ;
Το ΠΞ στον μπαρμπέρη με τι γινόταν ; Με Σπλέντιτ; (δεν παλεύεται)
Είχε (πχ) η Kolynos βγάλει κάποιο σαπούνι ;

... μήπως τελικά όλοι είχαν ένα σαπούνι ελαιολάδου που το έφτιαχναν τοπικά (κάθε σπίτι το δικό του) και προσπαθούσαν με δαύτο να κάνουν ένα ξύρισμα ;

[Jimbo]

Ωραίο θέμα άνοιξες Άκη...
Έχω την εντύπωση πως η τελευταία πρότασή σου, ισχύει κατά πολύ μεγάλο βαθμό, ειδικότερα στις επαρχίες μας.
Ίσως, ίσως λέω, μη πέσετε να με φάτε, παίζει κάποιο ρόλο πως έβλεπες έναν 50άρη, και εμοιαζε με 80 ετών.
Όχι πως δεν έπαιξαν ρόλο οι κακουχίες, μη τρελαθούμε, αλλά νομίζω πως το απλό σαπούνι με ελαιόλαδο είναι ό,τι χειρότερο για ξύρισμα.
Το χρησιμοποιούσαμε παντού! Θες στο ξύρισμα, θες στο πλύσιμο ρούχων, θες στο μπάνιο, παντού όμως!
Ακόμα, η διαφορά τιμής που πρέπει να είχε στην Ελλάδα του 50-60 το TABAC με οποιοδήποτε ελληνικό κυκλοφορούσε τότε, πρεπει να ήταν χαώδης! Εποχές προ ΕΕ, με την μύρια δραχμούλα, που έτρωγε συνέχεια ανατιμήσεις προς τα κάτω.Παίζει να μπορούσαν να το αγοράσουν μόνο οι βιομήχανοι ξέρω γω...

Επίσης, το γεγονός πως αυτές οι χώρες που αναφέρεις είχαν τα παραδοσιακά τους προιόντα, δε νομίζω να ήταν ευρέως διαδεδομένα και προσιτά στον μέσο πολίτη. Ίσως και σε Ισπανία και Ιταλία, να έκαναν το ίδιο με εμάς... Πολλοί επίσης ξυρίζονταν με σκέτο νερό, και δε νομίζω να έχει φύγει τελείως αυτή η συνήθεια.

[herco]

Απο οσα ξερω, ο πολυ κοσμος το 50 και 60 ξυριζοταν σπιτι του με πρασινο (ή Μασαλιας) σαπουνι. Στα κουρεια χρησιμοποιουσαν ειτε απλα σαπουνια ειτε μεγαλα λευκα σωληναρια της Colgate. Το tabac μπηκε σε πολλα σπιτια στα 70ς οταν εγινε μοδα το asl και η κολωνια του.

Ο χαμος γινοταν οταν εσκαγε μυτη ο στολος και οι "εμπορακοι" του γεμιζαν την αγορα με Williams mug soaps και Colgate sticks.

Ο παππους μου στα 50ς και οι 3 γιοι του, ξυριζοντουσαν συνηθως πρωι, στην αυλη (δεν ειχε χτισει ακομα μπανιο με νιπτηρα και καθρεφτη) με πρασινο σαπουνι και ζεστο νερο (κλεμμενο απο το μαγειρεμα της γιαγιας) - ολοι τους με Gillette. Του παππου "πεταλουδα" και οι θειοι μου με τριων κομματιων (απο οτι εχω καταλαβει ηταν tech) - ολες τους "στρατιωτικες" χωρις επιμεταλλωση, σκετος μπρουτζος πατιναρισμενος. Τα πινελα, γουρουνακια με ξυλινες λαβες ενω απο asl μονο κολωνιες χυμα (o παππους μονο νερο, δεν ηθελε φρου φρου και αρωματα).

[Tzimisce]

O μπάρμπας της γυναίκας μου στον Πύργο που του πηγαίνω δωράκια που και που, φτιάχνει δικά του σαπούνια.
Γλίτσα σε σημείο αηδίας φίλε!
Μόνο σε αλφαδιασμένο νεροχύτη το ακουμπάς, αλλιώς την κοπανάει.
Αλλά έχει ενθουσιαστεί με το Dr Harris που του πήγα και του ετοιμάζω και ένα Tabac για το Πάσχα.
Οπότε δεν λες απαραίτητα καλύτερες τις παλιές μεθόδους.