ΑΝ αξίζει να δώσω κάτι παραπάνω για να πάρω κάτι καλό να μείνει.
Θυμήθηκα ένα κύπελλο που είχε ο πατέρας μου (ΤΟΝ έχασα πρόσφατα). Ίσως να είναι από τα λίγες εικόνες που έχω στο μυαλό μου από αυτόν σε πολύ μικρή ηλικία. Με το φανελάκι να κάνει αφρό. Πώς έψαχνα σήμερα στο μπάνιο του πατρικού μου σπιτιού μήπως βρώ μια gillette tech και το βρίσκω μπροστά μου. Κάπου κρυμμένο γιατί στα τελευταία δεν είχε και την διάθεση να ξυριστεί.
Τη τελευταία φορά τον πήγα εγώ σε μια μπαρμπέρισα για τη κηδεία της μητέρας μου και "κυράς" του όπως την έλεγε.
Και μάλιστα έλεγα ρε παιδί μου βαριέται και να ξυριστεί....Λοιπόν παιδιά:
ανακάλυψα όχι ότι το αμελούσε απλά δεν είχε την δύναμη για να φροντίσει τον εαυτό του.
Το κύπελλο που βρήκα ήταν το μοναδικό ΔΙΚΟ του αντικείμενο. Και πόσο χάρηκα πού όταν το αγόρασε μπορεί να μη σκέφτηκε τότε αν χρειαζόταν ένα απλό πλαστικό κυπελλάκι ή αυτό εδώ. ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗΣ.



