Men's Only

... Εγώ σαν παράδειγμα, δεν σταμάτησα ποτέ να αγοράζω βινύλιο και άρα ή λεγόμενη "αναβίωσή του" δεν με εντυπωσίασε.
Ακόμα ψάχνω και αγοράζω αυθεντικές εκδόσεις ή "αναλογικές" επανεκδόσεις σε άριστη κατάσταση και κάποτε αγνοώ digitaly remastered πρόσφατες επανεκδόσεις (το 99,9% σήμερα εκτός από πανάκριβες και niche παραγωγές). Το επιχείρημα των alanog purists είναι: "Αν το μοσχαράκι το κάνεις κιμά (έστω και σε ανάλυση 192/24 ή 32 ή whateva') μπορείς από τον κιμά να ξαναφτιάξεις μοχαράκι;".
Αυτό ενισχύει τη θέση σου Απόστολε για την αυθεντική αίσθηση (αυτό είναι το "μοσχαράκι"), η οποία για μένα αφορά τον ασβό, που λόγω του τύπου του δέρματος μου, αλλά και φυσικών ιδιοτήτων του που είναι ακόμα (τελείως οριακά για μένανε, μετά την 4η γενιά) αξεπέραστες.

Καλά μιλάμε για πολύ προχωρημένα προβλήματα πρώτου κοσμου: δεν ξυριζομαστε με συνθετικό πινέλα γιατί είναι άψυχα!

Δεν θα μποορούσα να το είχα πει καλύτερα, ούτε εγώ ο ίδιος.

Παίδες, άψυχα ξεάψυχα, μια χαρά μου κάθεται το "χάδι" του Kent στη μουσούδα μου ...
Και εγώ, προσωπικά, μένω εκεί.
Όπως εξίσου ευχαριστιέμαι το "τσίμπημα" από το χοιράλογό μας.

Ωραιότατο, απολαυστικότατο και αποδοτικάτοτο ξύρισμα μου δίνουν και τα δύο, όποτε δεν μπαίνω στην διαδικασία να τα κρίνω αλλά απλά να τα ... απολαύσω!!!

Απόλαψη... συνθετικιασούμε

Πού είναι οι εποχές που παίρναμε το πινέλο του πατέρα μας και ούτε καν περνούσε απ' το μυαλό μας η σκέψη από τι είναι η τρίχα.

Του δικού μου (RIP) ήταν ένα Ω από (βαμμένη) γουρουνότριχα που είχε εντελώς φτουρήσει από την χρήση και δεν το άλλαζε.

Έκανε αποκλειστικά face lather με μια Ελληνική κρέμα Adelco (δεν νομίζω να βγαίνει πια, έχω πολλά χρόνια να τη δω) βάζοντας 5 σταγόνες με το ίδιο το σωληνάριο στις 4 πάντες του προσώπου/λαιμού και 1 στο πηγούνι.

Τι λεπτομέρειες θυμάται κανείς...

Μια χαρά βγαίνει η adelco, αλλα θυμάμαι οτι μου είχε φανεί ακριβή (σε σχέση με τα προράσο του τάλιρου που είχε παραδίπλα, στον Hondo)

Οι άντρες δε βάζανε aloe vera τότενες.
Να μη σου πω ότι η alora vera, το πιπέρι καγιέν, το σανταλόξυλο και έτερα αποικιακά ήδη ήσαντε όλωσδιόλου άγνωστα.

Άλλη ήτονε εκείνη, με χωρίς πρόσθετα και ένα ουδέτερο άρωμα φυτικής κρέμας.

Η Proraso white μου ταιριάζει πάρα πολύ και τη θεωρώ άριστη, και εν σχέσει και ασχέτως του κόστους της.
Επίσης και το balm (white) το οποίο δουλεύω pre/post.
Δεν μπορώ να υποστηρίξω το ίδιο και για τα άλλα της προϊόντα.

Εμένα ο πατέρας μου είχε κάτι gillette trac (παντα με αφρό noxzema), και διάφορες ηλεκτρικές, δεν έχω υλικό για νοσταλγία λοιπόν. Το μοναδικό DE που είχα δεί πριν μπω στο κόλπο, ήταν του παππού μου (κάποιο TTO , πάνε τουλάχιστο 30 χρόνια απο τότε) και αυτό σε αχρηστία ήταν.. :( Βγαίνουμε τελείως off-topic, sorry.