Men's Only

Πολύ ενδιαφέρον τόπικ και θα 'χει ενδιαφέρον να γραφτούν οι γνώμες των νέων μελών. Ας κάνω την αρχή.

Κατ' αρχάς, η έννοια «κακά πλαστικά» μπαίνει στο μυαλό μας όταν ανακαλύψουμε τη μαγεία του παραδοσιακού ξυρίσματος με μηχανή ασφαλείας. Ενα εργαλείο το οποίο, εγώ τουλάχιστον, αγνοούσα ότι υπήρχε ή, για να είμαι πιο ακριβής, ενώ το 'χα δει κάπου φευγαλέα, δεν ήξερα ότι κυκλοφορεί ακόμα ούτε πώς λειτουργούσε!

Ξαφνικά, λοιπόν, μπαίνεις σε μία λογική του στιλ «μα τι έχανα τόσα χρόνια» και «τι μαλακίες είναι τα πλαστικά», ενώ στην πραγματικότητα, το μόνο που συμβαίνει είναι ότι μαθαίνεις να ξυρίζεσαι σωστά. Τίποτα άλλο. Όταν κάτι μετατρέπεται από αγγαρεία σε ευχάριστη ενασχόληση (aka χόμπι), όταν το κάνεις με μεράκι, τότε το μαθαίνεις όπως πρέπει. Πάλι μιλάω εξ ιδίας πείρας, αλλά πιστεύω -με βάση και ποστ που έχω διαβάσει κατά καιρούς- ότι αυτό ισχύει για τους περισσότερους. Επρεπε να φτάσουμε σε μία ηλικία για να μάθουμε όχι μόνο πώς να ξυριζόμαστε, αλλά και πόσο μερακλίδικη μπορεί να γίνει αυτή η «ιεροτελεστία».

Ετσι, όταν έχεις κλείσει ένα χρονικό διάστημα στο Π.Ξ. ικανό να σου αλλάξει τη φιλοσοφία γύρω από το θέμα, όταν έρθει η ώρα να χρησιμοποιήσεις πλαστικό (από ανάγκη, περιέργεια ή επιλογή), τίποτα δεν σου φαίνεται ίδιο με πριν. Από περιέργεια δοκίμασα να ξυριστώ τις προάλλες με Βic Metal, ακολουθώντας κανονικά τη διαδικασία του Π.Ξ.: ζεστό ντους, εφαρμογή preshave κρέμας, πινελάκι με κρέμα κ.λπ. και κράτησα το πλαστικό σαν να ήταν safety razor. Ξυρίστηκα με προσεκτικές κινήσεις δηλαδή και χωρίς να ασκώ υπερβολική πίεση -όχι όπως παλιά, που έγδερνα το πρόσωπο ορισμένες φορές και νόμιζα ότι έφταιγε... το πρόσωπο.

Αποτέλεσμα; Όχι τέλειο, αλλά ικανοποιητικότατο. Σίγουρα η αίσθηση δεν είναι ίδια με τη χρήση safety razor, αλλά αν κάποιος μου έκλεβε π.χ. τις μηχανές μου και μου άφηνε μόνο τα Βic Metal, θα μπορούσα να χαίρομαι ΚΑΙ με αυτά το ξύρισμα, με την (μικρή) εμπειρία που έχω αποκτήσει και την άλλη οπτική που έχω πλέον πάνω στο θέμα. Και άντε, αφήστε το μονολέπιδο Bic Metal που προσομοιάζει αρκετά σε safety, αργότερα που θα δοκιμάσω να ξυριστώ και με την τριλέπιδη Μach 3, πιστεύω πως θα λέω πάλι τα ίδια.

Πιστεύω λοιπόν πώς, ναι, έως ένα βαθμό τα «κακά» πλαστικά είναι στο μυαλό μας, αλλά συμφωνώ ότι το safety razor έχει άλλη γοητεία. Ακόμα κι αν έχεις μία ταπεινή μεταλλική μηχανή, η όλη φάση με την επιλογή λεπίδας, την αναζήτηση της γωνίας, τη φροντίδα του εργαλείου κ.λπ. αναβαθμίζει ΚΑΤΑ ΠΟΛΥ την όλη εμπειρία. Εφόσον, λοιπόν, δεν μου 'χει κλέψει κανείς τα safety razor μου, ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ ότι θα τα προτιμώ, χωρίς όμως να αποκλείω εντελώς και την επιλογή του «συστημικού» μια στο τόσο (ή στις διακοπές π.χ.).

Και με τη μπάρα πάλι φυσάει!

Θα με κάνετε να πάω να το πάρω για να δοκιμάσω :beah2 (άμα είναι τόσο καλό όσο λέτε)...
Εγώ είχα τα Gillette fusion και τα θεωρούσα κορυφαία "τότε".
Η αλήθεια είναι ότι τα πρώτα 2 ξυρίσματα ήτανε πολύ καλά... Αλλά μετά οι λεπίδες ήτανε για κλάματα.
Για να μην σχολιάσω τα 12 ευρώ για 4 ανταλλακτικά...

Bic chrome platinum & metal rules! :greece

Εντυπωσιακό τοπικ. 20+ χρόνια ξύριζομαι με τα πλαστικά ξυραφακια. Πότε δεν έψαξα να βρω ξυραφακια και ποιο κάνει στο δέρμα μου. Όλα έκαναν την ίδια δουλειά. Βαθύ καθαρό ξύρισμα με διάρκεια. Έφτασα σε σημείο κάτι ξυραφακια άγνωστης προέλευσης και μάρκας να είναι ότι καλύτερο έχω ξύριστει. Χωρίς aftershave χωρίς ερεθισμους. Απλά γρήγορα και οικονομικά. Πριν κάνα μήνα μπήκα στην διαδικασία να αγοράσω πράγματα να δω πόσο διαφορετικά είναι ένα Π.Ξ. Δυστυχώς η εντύπωση που έχω μέχρι στιγμής είναι πολύ κακή. Ερεθισμους και κοψιματα. Πότε δεν είχα ερεθισμους. Μια επιδερμίδα λες και έχει πάρει φωτιά. Ούτε βαθύ ξύρισμα. Κόντρα ούτε λόγος. Πίστεψα ότι έβγαλα δέρμα. ΑΛΛΑ τα αρώματα από το σαπούνι, η βαριά μηχανή στο χέρι, και όλη η διαδικασία μου είναι κάτι πρωτόγνωρο. Μου αρέσει. Ξύριζομαι με ευχαρίστηση. Ελπίζω σε λίγο καιρό να έχω προπονηθει αρκετά και να φτάσω στο βαθύ ξύρισμα με ασφάλεια και να μην αναγκαστω να γυρίσω πίσω.

Εγώ να πω το βασικότερο που λέω συνεχώς.
Πρέπει να καταλάβεις ότι το ξύρισμα με τις DE μηχανές δεν θέλει καθόλου πίεση.
Εγώ για καιρό έβαζα πίεση και δεν καταλάβενα ότι βάζω. Έλεγα :"Χωρίς καθόλου πίεση πως θα κόψει?"
Είναι πολύ μεγάλο λάθος και βασικό για τους ερεθισμούς. Μια μέρα προσπάθησε να ξυριστείς απλά ακουμπόντας την μηχανή.
Καθόλου πίεση. Μπορεί να νομίζεις ότι δεν βάζεις πίεση, αλλά σίγουρα θα βάζεις .

Φιλικά,
Κωνσταντίνος

Γιωργο εγω προτεινω να αλλαξεις μηχανη.η jagger ειναι πολυ ηπια. parker & adjustable(progress/futur).επισης δοκιμασε και αλλα ξυραφακια( feather,bic chrome platinum,lord platinum,polsilver super iridium).

Φίλε Γιώργο ελπίζω μέρα με τη μέρα τα ξυρίσματά σου να γίνονται καλύτερα .

Ακόμα κι αν πισωγυρίσεις όμως, έχεις κερδίσει πολλά απο τα σαπούνια, τις κρέμες και την όλη διαδικασία που πλέον το ξύρισμά σου δε θα είναι πιά όπως πρώτα.

Απο τη μικρή -χρονικά- εμπειρία μου θα πω ότι για να πάρεις τέλειο και απολαυστικό αποτέλεσμα απο το ΠΞ θέλει χρόνο. Την πρώτη φορά ξυρίστηκα με DE89 και λεπίδα Derby μετά από 25 χρόνια συστημικών. Ο λαιμός μου έγινε φιλετάκια. Απογοητεύτηκα πολύ αλλά δεν το έβαλα κάτω. Αφού διάβασα άπειρες αναρτήσεις και στο παρόν φόρουμ και στο αμερικάνικο και στα εγγλέζικα και στο γαλλικό, λέω δεν μπορεί κάτι θα ξέρουν όλοι όσοι τρελαίνονται με το ΠΞ.
Τελικά, ναι. Κάτι ξέρουν. Τώρα ξέρω κι εγώ και κόλλησα άσχημα. Έχε υπομονή και επιμονή και με τα αποτελέσματα που θα πάρεις μετά 2-3 βδομάδες δεν θα ξαναγυρίσεις πίσω.
Να θυμάσαι τις 5 εντολές:
1. μην βιάζεσαι.
2. μην πιέζεις τη μηχανή. Ξυρίζει με το βάρος της κι ας μην το αντιλαμβάνεσαι.
3. κάνε τουλάχιστον 2-3 περάσματα (οι συστημικές γι' αυτό το λόγο έχουν 2+ λεπίδες, για να κάνεις ένα μόνο πέρασμα)
4. ΠΟΛΥ ΠΟΛΥ ΚΑΛΗ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ. Πλύσιμο προσώπου και δοκίμασε preshave να μαλακώσουν τα γένεια.
5. Δοκίμασε διαφορετικές λεπίδες, κι αν έχεις τη δυνατότητα διαφορετικές μηχανές και σαπούνια.
Έχε επίσης υπόψη ότι η επιδερμίδα σου συνήθισε τόσα χρόνια τα πλαστικά ξυραφάκια και ό,τι αφρό χρησιμοποιούσες. Χρειάζεται μερικά ξυρίσματα με τα νέα διαφορετικά σύνεργα για να συνηθίσει το δέρμα και να ηρεμήσει σιγά σιγά.
Το ξύρισμα με το ΠΞ δεν αγγαρεία (φυσικά και με τα πλαστικά κάνεις *αμώ τα ξυρίσματα), είναι χόμπυ. Και χρόνος να ασχοληθείς με τον εαυτό σου.
Αυτά. Είπα και ελάλησα.

Εγώ πάλι είχα θέμα με τα κοψίματα και τους ερεθισμούς πριν αρχίσω το Π.Ξ. και έριχνα το φταίξιμο στα «κακά πλαστικά».

Ελα όμως που, όπως αποδείχθηκε, δεν έφταιγαν αυτά, αλλά το γεγονός ότι δεν έκανα καθόλου προετοιμασία (έβαζα κατ'ευθείαν τον έτοιμο αφρό στο στεγνό πρόσωπο) και μετά βουρ στον πατσά με το τριλέπιδο με γένια εβδομάδας. Με αποτέλεσμα και το Mach 3 να μπουκώνει γρήγορα και να γεμίζω ερεθισμούς.

Είναι δεδομένο ότι αν ακολουθούσα την ίδια τακτική, θα είχα τα ίδια αποτελέσματα και με την Edwin Jagger που επίσης έχω. Φοβάμαι πως κάτι κάνεις λάθος κι έχεις αυτά τα αποτελέσματα, γι' αυτό θα σου σύστηνα να δοκιμάσεις τις οδηγίες των παιδιών από πάνω και να δοκιμάσεις κι άλλες μάρκες ξυραφάκια (δεν αποκλείεται αυτά που έχεις χρησιμοποιήσει έως τώρα να μην σου ταιριάζουν, όπως στον καθένα από μας ταιριάζουν συγκεκριμένες μάρκες, όχι όλες).

Αν δεν «πιάσει» τίποτα από αυτά, τότε θα σου πρότεινα να δοκιμάσεις μία πιο ήπια μηχανή, όπως π.χ. η Lord L6 που είναι πιο ελαφριά και πιο εύκολη στον χειρισμό. Προτείνω αυτήν επειδή την έχω εδώ και ένα χρόνο και συνδυάζει ιδανικά γλυκύτητα/αποτελεσματικότητα, αλλά κυκλοφορούν κι άλλες που συνδυάζουν αυτά τα χαρακτηριστικά (οι ακόμα πιο ήπιες, απ' ό,τι έχω καταλάβει, Rimei, Weishi, Feather Popular, Lord L5 και διάφορες ινδικές Gillette που είναι αντίγραφα Tech με πλαστική λαβή).

Αν ούτε αυτό φέρει αποτελέσματα, τότε γύρνα στα πλαστικά που σε βολεύουν καλύτερα, κρατώντας φυσικά την υπόλοιπη διαδικασία (προετοιμασία και δημιουργία αφρού με πινέλο από κρέμα ή σαπούνι). Ό,τι βολεύει καλύτερα τον καθένα, δεν υπάρχει κανόνας. Και πάλι παραδοσιακό θα είναι το ξύρισμά σου.