Men's Only

Είναι κρίμα να μην έχουμε στην κοινότητα ένα σημείο για τις θεατρικές παραστάσεις που παρακολουθήσαμε.
(Οι διαχειριστές αν κρίνουν ότι πρέπει να μεταφερθεί αλλού ας πράξουν τα δέοντα)
Ας κάνω λοιπόν την αρχή.
Κατ' αρχήν θεωρώ το θέατρο πολιτισμό και πολύ ανώτερο του κινηματογράφου με την έννοια ότι με πενιχρά μέσα-σκηνικά-κουστούμια κλπ σε μεταφέρει σε ένα χώρο για να βιώσεις συναισθήματα και καταστάσεις.
Ας θυμηθούμε και τον ορισμό της τραγωδίας σύμφωνα με τον Αριστοτέλη:

" ἐστίν οὖν τραγωδία μίμησις πράξεως σπουδαίας καί τελείας μέγεθος ἐχούσης, ἡδυσμένῳ λόγῳ, χωρίς ἑκάστῳ τῶν εἰδῶν ἐν τοῖς μορίοις, δρώντων και οὐ δι' ἀπαγγελίας, δι' ἐλέου και φόβου περαίνουσα τήν τῶν τοιούτων παθημάτων κάθαρσιν ".

Επιστρέφουμε στο σήμερα, στη φετινή σεζόν, όπου με τη σύζυγο παρακολουθήσαμε 5 παραστάσεις:
1) Αμάρτησα για το παιδί σου
2) Οι τενόροι
3) Άντρες έτοιμοι για όλα
4) Αυγά μαύρα
5) 12 ένορκοι

Το 1 μέτριο. Με εξαίρεση οι στιγμές που το γέλιο προκαλούνταν αβίαστα.
Το 2 καλό. Θα μπορούσαν να έχουν περιορίσει λίγο τις βωμολοχίες καθώς το γέλιο ήταν αυθόρμητο και η χρήση τους περιττή.
Το 3 πολύ καλό. Η καλύτερη κωμωδία της χρονιάς για εμένα. (3ος χρόνος που παίζεται)
Το 4 και το 5 αποτελούν τις καλύτερες "κοινωνικές" παραστάσεις που παρακολούθησα φέτος. Μικρά θέατρα των 80 περίπου ατόμων που όμως είχαν 100% πληρότητα και στο 4 μάλιστα έβγαλαν και 6 σκαμπό (όπως παλιά) την ημέρα που πήγαμε. Το αρνητικό στο 5 είναι οι ημέρες των παραστάσεων (Δευτέρα, Τρίτη μόνο) αλλά και αυτό γεμάτο.

Υ.Γ. Ακόμα κάτι που μου αρέσει είναι η προετοιμασία, φοράμε τα "καλά" μας ρούχα, παραδοσιακό ξύρισμα (D.R.Harris Windsor) να νοιώσουμε "αρχοντιά" κλπ.

Θα συμφωνήσω με την άποψη του Νίκου για το θέατρο.

Θεωρώ όμως ότι όλοι οι θεατρόφιλοι ΠΡΕΠΕΙ και ΟΦΕΙΛΟΥΝ στον εαυτό τους μία παράσταση στην ΕΠΙΔΑΥΡΟ!

Φανταστείτε ένα αρχαίο θέατρο με 15000-17000 θεατές να παρακολουθούν τραγωδία !!!
Εγώ είχα δεί το ΟΙΔΙΠΟΥΣ ΤΥΡΑΝΝΟΣ ... (και όχι με αυτή την ψευτό-προχωρημένη εκδοχή που τείνουν να παρουσιάζουν πλέον τις αρχαίες τραγωδίες. Ήθελα να δω αρχαία τραγωδία και είδα αρχαία τραγωδία!!!)

Κυριολεκτικά, μου σηκώθηκε η τρίχα, με όλη την κυριολεκτική σημασία!!!
Είναι κάποια απόσταση από την Αθήνα αλλά είναι MUST ειδικά για μία παράσταση αυτού του είδους.

Για ακουστική και οπτική, δεν το συζητάω κάν ... Ημουν 3η σειρά από πάνω (σαν να λέμε περιπου 30-40μ από την σκηνή και έβλεπα και άκουγα πεντακάθαρα. Προσθέστε την δροσιά του μέρους (πάντα απογευματινή παράσταση) και το φεγγάρι, και κυριολεκτικά θα ζήσετε μια μοναδική εμπειρία. Έφυγα γεμάτος και κατενθουσιασμένος!!!

Σίγουρα θα ξαναπάω.

Το μόνο αρνητικό όταν πήγα, μια κυρία πίσω μου είχε πλαντάξει στο κλάμα :!@#!
Αυτό κι αν ήταν τραγωδία!!! Μου αποσπούσε την προσοχή!!!

Για την ιστορία, ο Μαρκουλάκης έπαιζε τον Οιδίποδα.
Απλά ΤΕΛΕΙΟΣ στην παρουσίαση του τραγικού ήρωα του έργου (παρεπιπτόντως, και άλλες φορές που έτυχε να τον δώ μου άρεσε).

Νικολάκη, ακούς ...
Σε λίγο καιρό θα ξεκινήσουν πάλι οι παραστάσεις, κανόνισε την πορεία σου ...

θα συμφωνησω με τους προλαλησαντες.το θεατρο ειναι πολιτισμος.η τηλεοραση και ο κινηματογραφος περα απο διασκεδαση δεν νομιζω οτι πολιτιστικα προσφερουν πολλα.ακομα και μια ασχημη παρασταση εχει πολλλα περισσοτερα να σου δωσει απο οτι μια ταινια στη τηλεοραση.

Συμφωνώ βέβαια με όλα τα παραπάνω, αλλά συμφωνώ 2 φορές με αυτό:

nik16v έγραψε:...
Υ.Γ. Ακόμα κάτι που μου αρέσει είναι η προετοιμασία, φοράμε τα "καλά" μας ρούχα, παραδοσιακό ξύρισμα (...) να νοιώσουμε "αρχοντιά" κλπ.

Είχα χρόνια να παρακολουθήσω θέατρο και φέτος είχα "σταμπάρει" 2-3 παραστάσεις. Τελικά κατάφερα να πάω μόνο σε μια, στο Εθνικό οπου είδα το έργο "Μυστικοί Αρραβώνες", που αποτελεί την μεταφορά επι σκηνής του αγαπημένου μου βιβλίου.

Ξεκινήσαμε και φέτος τις παραστάσεις.
Πρώτη παράσταση πριν από 2 εβδομάδες η κωμωδία Γαμπροί για πούλημα
Αγορά εισιτηρίων μέσα από σελίδα προσφορών (είχαν γίνει 750 αγορές όταν τα έκλεισα, τώρα έχουν φτάσει τις 1766)
Οι περσινοί Άντρες έτοιμοι για όλα είχαν περισσότερο γέλιο. Το γέλιο δεν ήταν αυθόρμητο καθ' όλη τη διάρκεια της παράστασης.
Χθεσινή παράσταση που παρακολουθήσαμε Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου. Είναι μια βιογραφία της στιχουργού που έχει βασιστεί σε βιβλίο της εγγονής της, στοιχεία από συνεντεύξεις της και τα τραγούδια που έχει γράψει.
Αν δείτε την παράσταση, τα τραγούδια που έχετε ακούσει, χορέψει, τραγουδήσει θα αποκτήσουν πραγματικό νόημα και θα ανατριχιάσετε. Την παράσταση την προτείνω ως ότι καλύτερο έχω δει μέχρι τώρα. 90+ λεπτά παράσταση χωρίς διάλειμμα και με μία μόνο ηθοποιό.

Συνέχεια θεατρικών παραστάσεων...
Το Σάββατο παρακολουθήσαμε την παράσταση Το αμάρτημα της μητρός μου, η οποία είναι μία αυτοβιογραφία του Γεωργίου Βιζυηνού. Στο έργο χρησιμοποιούσαν την καθαρεύουσα την οποία το αυτί συνηθίζει στο πρώτο 10λεπτο. Το έργο είναι λίγο "βαρύ" για τον μη μυημένο, αλλά όχι απαγορευτικό. Ο Η. Λογοθέτης σε ένα ρόλο διαφορετικό απ' ότι τον είχα στο μυαλό μου (80's, βιντεοκασέτες κλπ). Βλέποντας το δράμα κάποιου άλλου σε άλλη εποχή πολύ πιο σκληρή αντιλαμβάνεσαι ότι δε ζούμε το μεγαλύτερο δράμα και δε ζούμε τις πιο δύσκολες και σκληρές καταστάσεις όπως ίσως πιστεύουμε.
Χθες παρακολουθήσαμε την παράσταση Πέντε σιωπές. Πολύ σκληρό έργο που πραγματεύεται την ενδοοικογενειακή σεξουαλική βία. Εμένα με καθήλωσε. Την υπόλοιπη παρέα δε θα έλεγα ότι τους ενθουσίασε. Αυτό που μου αρέσει στα μικρά θέατρα είναι που είσαι (σχεδόν) πάνω στη σκηνή.

Μπράβο για το νήμα πολύ ωραίο και ενδιαφέρουσες οι προτάσεις!
Να πω βέβαια την αλήθεια στις περισσότερες φορές που πηγαίνω θέατρο (στην Ελλάδα) απογοητεύομαι. Μετριοι έως κακοί ηθοποιοί, φτηνιαρικες παραγωγές, μεταμοντέρνες μετατροπές κλασσικών έργων με μόνο στόχο τον περιορισμό του κόστους και φυσικά άθλια θέατρα που μόνο αίσθηση αρχοντιάς δεν σου δημιουργούν.

Και φυσικά διαφωνώ τελείως με την άποψη ότι ο κινηματογράφος δεν προσφέρει στον πολιτισμό...

Πάντως θα κανονίσω να δω κάποιες από τις προτεινόμενες παραστάσεις!

Χαρη εδω θα διαφωνησω καθετως και οριζοντιος. Παρακολουθω 15 με 20 παραστασεις τον χρονο μπορω να σου πω οτι εχουμε παρα πολυ καλους και ψαγμενους (απο πλευρας επιλογης εργου) ηθοποιους. προσωπικα ακολουθω ηθοποιους και σπανια απογοητευομαι απο την επιλογη τους. Παραδειγμα Καταλειφος. Αναιβαζει εργα ποιοτητας και ειναι μεσα στους τρεις καλλιτερους ηθοποιους που διαθετουμε. Παιζει τωρα τον Χορο του Θανατου και το Μαρτιο θα ανεβασει τον γυαλινο κοσμο . Τα εχω δει και τα δυο και ιδιατερα το δευτερο ειναι must. Φερτης τον παρακολουθω οκτω χρονια τωρα και ολα ηταν αψογα. Απο την νεα γενια εχω παθει πλακα με τον Τασο Ιορδανιδη. Τον ειδα πρωτη φορα στο Καθε Πεμτη Mr Green με τον Μιχαλακοπουλο και εξεπλαγην ευχαριστα. Απο τοτε εχω δει οτι ανεβαζει και φετος παιζει το Εγκλημα και τιμωρια το οποιο ειδα και συστηνω. Ευτυχια Παπαγιανοπουλου με την Μεντη. Το ειδα φετος δευτερη φορα. Μια παρασατση που θα πρεπει να δει καποιος ακομη και εαν δεν παρακολουθησει τιποτα αλλο. ΣΥγκλονιστικη. Θα την δω ξανα. Οταν την ειδα πριν τρια χρονια πρωτη φορα μου αλλαξε τον τροπο σκεψης. Το ιδιο ενιωσα και φετος δευτερη φορα. Μυρτω Αλικακη λιγο πιο μοντερνες σκηνοθεσειες αλλα επιλογη εργων για τα δικα μου γουστα φοβερη. Παραδειγμα το Μεγκελε. Ελενη Ραντου, Στελιο Μαινας.
Για μενα υπαρχουν δυο ειδη ηθοποιων. Οι τηλεοπτικοι που μενουν τηλεοπτικοι και επιφανιακοι και της κονομας (Φιλιπιδης Μπεζος ,Κοκλας, Αυθεριδης τρομαρα του γραφει και ολας τα εργα ημαρτον κλπ) και οι αλλοι λιγοτερο τηλεοπτικοι που βλεπουν την τηελοραση ως μεσον να εξασφαλισουν τα προς το ζειν και να "εξαγνιζονται" στο θεατρο με την επιλογη εργων σημασιας και βαρυτητας τα οποια υποστηριζουν απιστευτα.
Ολα τα παραπανω συμφωνα με την δικη μου αποψη και σκεψη και επιλογη. Και δεν αναφερω καθολου καποια διαμαντακια που παιζουν Δευτεροτριτα και πηγαινω παιρνοντας εξαιρετικα. Δεν μου αρεσουν ιδιατερα οι κομωδιες διοτι νομιζω οτι το θεατρο πρεπει να προσφερει τροφη (οχι μασημενη ομως προσθεου) για σκεψη. Ξεχωριζω ενα καλο εργο και καλη ηθοιποιηα απο το ποση ωρα κανω να μιλησω μετα. Μεχρι τωρα πρωτα ειναι Γυαλινος κοσμος, Ευτυχια Παπαγιανοπουλου και Το αμαρτημα της μητρος μου για τα τελευταια πεντε χρονια.

τελευταια φορα που ειχα παει θεατρο(ετουαλ,καλλιθεα)-δεν θυμαμαι ποια χρονια-ειχα δει μαζι επι σκηνης τον Νικο Σταυριδη και την Αννα Καλουτα.

μπραβο σας ρε παιδια!!!εγω εχω παει μια φορα στην ζωη μου σε θεατρο με το υπολοιπο σχολειο πολυ μικρος, και παρακολουθησα κατι σχετικο με αρχαια κωμωδια. απο τοτε δεν ξαναετυχε να παω, αν και κατα καιρους εχω παρακολουθησει καραγκιοζη.

δεν μπορω να πω οτι μου εκανε καποιο κακο, δηλαδη δεν με εχει επηρεασει η ελλειψη του εκτος απο το οτι ειμαι ανορθογραφος και δεν βαζω τονους οταν γραφω αλλα αυτο μαλλον δεν εχει σχεση με το θεατρο.