Με ευκαιρία το ακόνισμα ενός σύγχρονου Boker S.S. Saint Louis (φίλου) μερικές διαπιστώσεις. Το Boker ξυρίζει πάρα πολύ καλά, καμία αξιοσημείωτη διαφορά από το Koraat 14 2.0. Ο τεχνίτης που κατασκεύασε το Boker δεν ήταν πολύ προσεκτικός, ξυριστικά αυτό δεν γίνεται αντιληπτό. Στο Koraat τέτοιες παραφωνίες δεν υπάρχουν, σε έναν νέο χρήστη σίγουρα θα δίνει απροβλημάτιστα ξυρίσματα (όταν ακονιστεί καλά), το ίδιο όμως θα κάνει και το Boker!
Το SSA είναι άλλη περίπτωση, αν και ξυράφι μαζικής παραγωγής (όταν κατασκευάστηκε), δύσκολα μπορεί να ξεπεραστεί! Η λεπτότητα της κατασκευής του, η ποιότητα του χάλυβα και το ζύγισμά του αλληλοσυμπληρώνονται! Για αν το εκτιμήσει κάποιος θα πρέπει όμως να αποκτήσει κάποια εμπειρία.
Επειδή φαίνεται να υπάρχει ενδιαφέρον για τα ξυραφιά, όταν πέσει τέτοια φαλτσέτα σε αρχάριο (ιδιαίτερα ΝΟS) να την αφήσει στο συρτάρι του για αρκετό καιρό και εκπαιδευτεί με κάποιο άλλο ξυράφι.
Είναι ύβρις ένα ξυράφι τέτοιας ποιότητας, που 100 χρόνια έμεινε ανέγγιχτο στο κουτί του, να κακοποιηθεί προσπαθώντας να του ισιώσουν το bevel και να του φτιάξουν τη γεωμετρία.
Και κάτι ενδιαφέρον, το πολυτιμότερο πράγμα στη φωτογραφία δεν είναι τα ξυράφια, ούτε το Kana(o)yama 90000, είναι η πέτρα ακονίσματος. Πρόκειται για θουριγγό παλαιάς εξόρυξης (τέλη του 1700 με αρχές του 1800), με το ανοιχτότερο χρώμα (καθαρά κίτρινο) και τη μέγιστη λεπτότητα που μπορεί να υπάρξει.
Καλό υπόλοιπο Κυριακής!