Gin

Κανόνες Δ. Συζήτησης
Αυτή η συζήτηση είναι μόνο για άτομα άνω των 18 ετών.
Άβαταρ μέλους
FotisPl
Νήπιο
Νήπιο
Δημοσιεύσεις: 146
Εγγραφή: 05 Δεκ 2012, 16:17
11
Has thanked: 112 times
Been thanked: 252 times
Ηλικία: 45

Μια ιστορία για το Gin

Περίπου το 1720 στην Αγγλία κατανάλωναν 5.000.00 γαλόνια ετησίως με περίπου το 25% των αγγλικών νοικοκυριών να συμμετέχουν στην παράγωγη του.
Οι κύριοι καταναλωτές του ήταν κυρίως από τις χαμηλές κοινωνικές ομάδες, για αυτούς η μπύρα και το κρασί ήταν πολύ αδύνατα ποτά, το ρούμι ήταν για τους ναυτικούς, το μπράντυ ήταν πολύ ακριβό. Ωστόσο το gin εκείνης της εποχής δεν είχε καμία σχέση με αυτό που πίνουμε σήμερα, αφού το μόνο που τους ένοιαζε τότε ήταν να γίνουν όσο το δυνατόν γρηγορότερα σούρα, να κοιμηθούν νιώθοντας ζεστοί και τίποτα άλλο. Η γεύση του ήταν τόσο άσχημη όπου την ανακάτευαν με ζάχαρη για να γλυκαθεί (καθαρό αλκοολ + ζάχαρη). Η αγγλική κυβέρνηση για να αποφύγει τις παρεκτροπές των μεθυσμένων που του είχαν αποδώσει τον όρο Blue Ruin όρος ο οποίος στις μέρες μας χρησιμοποιείται στο χαμηλής ποιότητας Gin, θεσπίζει το 1736 το πρώτο Gin Act με σκοπό να ελέγξει τη παραγωγή και να γίνει πιο ακριβό, οι διαδηλώσεις ήταν τόσο ισχυρές και οι καταστροφές τόσο σε κρατικά και ιδιωτικά κτήρια πάρα πολλές όπου η κυβέρνηση αποφασίζει το 1742 να περάσει νόμο όπου η παραγωγή θα είναι ελέγξιμη από το κράτος για να κρατηθούν οι τιμές χαμηλά ώστε το κράτος να κερδίζει από τη φορολογία του.
To gin αρχίζει να γίνεται γνωστό στην Αμερική λόγω της απαγόρευσης, τα δυσεύρετα μπουκάλια ουίσκι δεν μπορούν διοχετευτούν ομαλά στη μαύρη αγορά αφού για να εμφιαλωθούν πρέπει να ωριμάσουν στα βαρέλια. Το Gin ωστόσο δεν χρειάζεται παλαίωση, το μόνο που χρειαζόταν ήταν μια μεγάλη δεξαμενή για να μεταφερθεί σε μεγάλες ποσότητες και να εμφιαλωθεί στην Αμερική. Οι δεξαμενές αυτές ονομάστηκαν Bathtub και το βάπτισμα του Bathtub Gin είναι γεγονός. Αφού ανακάτευαν διάφορα μυρωδικά μαζί με το οινόπνευμα ξεκινούσαν τη εμφιάλωση. Αυτή η τακτική να δώσουν γεύση στο απαίσιο gin ήταν ο πρόδρομος των σημερινών cocktail, όπου τα περισσότερα όλοι γνωρίζουμε. Με την άρση της ποτό- απαγόρευσης 1933(ακόμα δεν έχω καταλάβει ιστορικά το λόγο της) και μέχρι σήμερα οι αγγλικές εταιρείες ερεύνησαν, σύλλεξαν τους καλύτερους καρπούς, έτσι ώστε να διαμορφωθεί η σημερινή κατάσταση με τις ανώτερες ποικιλίας και γεύσεις Gin και την τυποποίηση του σε London Dry, distilled Gin, Plymouth Gin και τα τύπου genever στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες.
Δεν υπάρχει τρόπος που ή μια συνήθης πρακτική που να αναφέρει τον τρόπο που οι καρποί ή τα φρούτα θα δώσουν τη γεύση τους στο τελικό ποτό που θα καταλήξει στο ποτήρι μας και εδώ μένει η καθόλα πλέον συνταγή να κρατάνε σε αιθέρια έλαια τις γεύσεις των βοτάνων ή των φρούτων ώστε αναμιγνύοντας τα να υπάρχει ομοιομορφία στη γεύση και συνοχή.
Όσο φυσικά για τις ετικέτες που έρχονται στην Ελλάδα και είναι προαποφασισμένες πλέον από τις διευθύνσεις Marketing αυτών, πολύ δύσκολα θα βρούμε στην Ελλάδα ετικέτες εκτός από τις εμπορικές όπως
Gordons, Bombay, Tanqueray, Beefeater κ.α. Σε ψαγμένες κάβες και σε μπαράκια θα βρείτε Hendrick's, The Botanist Islay, Blackwood's, Hayman's Old Tom.
Τα δικά μου αγαπημένα Hendrick's και Botanist πίνω με 2-3 φέτες αγγούρι.

Άτιμο τσιγάρο θα με κάνει αλκοολικό... :dance :dance :dance
“Civilization begins with distillation,” William Faulkner
Άβαταρ μέλους
Stefanos
Καθηγητής Ξυρίσματος
Καθηγητής Ξυρίσματος
Δημοσιεύσεις: 9900
Εγγραφή: 14 Ιουν 2010, 10:28
13
Τοποθεσία: [ Mering ]
Has thanked: 212 times
Been thanked: 1189 times
Ηλικία: 49
Επικοινωνία:

Ομορφο ιστορικο feedback και input.
Δεν μπορω να πω οτι ανηκει στα αγαπημενα μου ποτα (προτιμω παγωμενη βοτκα), πιο καλα με αρεσει οταν εχω νευρακια.. χαχα.. Δοκιμασα διαφορα. Μεχρι στιγμης το Bombay Sapphire ειναι αυτο το οποιο με αρεσε πιο πολυ (τροπος του λεγειν, ας πουμε οτι απλα "εκατσε" πιο καλα).
Εικόνα
Άβαταρ μέλους
Harry
Εξειδίκευση
Εξειδίκευση
Δημοσιεύσεις: 4711
Εγγραφή: 14 Σεπ 2012, 20:30
11
Τοποθεσία: Αθήνα
Has thanked: 5732 times
Been thanked: 6979 times
Ηλικία: 49

Και εγω μεγάλος λάτρης του gin. Ολο το χρόνο σε martini και το καλοκαίρι με tonic.
Στέφανε, το Bombay ειναι όντως ξεχωριστό gin. Μάλιστα πολλοί λένε ότι ειναι το gin για αυτούς που δεν τους αρέσει το gin!
Χάρης
Άβαταρ μέλους
FotisPl
Νήπιο
Νήπιο
Δημοσιεύσεις: 146
Εγγραφή: 05 Δεκ 2012, 16:17
11
Has thanked: 112 times
Been thanked: 252 times
Ηλικία: 45

Το θέμα με το Gin είναι ότι βρίσκεται σε έξαρση καθώς κάθε χρόνο σχεδόν βγαίνει και μια νέα εξαίσια ετικέτα... και το κυριότερο από Σκωτία μεριά (μάλλον το έριξαν στο gin oi Σκωτσέζοι :bigsmilie :bigsmilie )

Χρησιμοποιούν συνέχεια διαφορετικά ματζούνια και βοτάνια και γίνονται νέες μίξεις οι οποίες ξεφεύγουν από τη συνηθισμένη ανάμιξη με τόνικ ή ότι άλλο, η απόσταξη προέρχεται από κυρίως από πατάτα, άρκευθο και σιτηρά
Τελευταία δοκίμασα Blackwood (υπόψιν 60VOL) με πολύ πάγο, αγγούρι και ένα κλωναράκι θυμάρι... Άψογο

Επίσης fifty pounds, νέα ετικέτα, εξαιρετικό στην Αγγλία γράφουν διθυραμβικά σχόλια, δε το έχω βρει ακόμη.

Νομίζω πως έχουμε να δούμε πάρα πολλά καλούδια από αποστάξεις Gin ακόμα :dance :dance
Τελευταία επεξεργασία από το μέλος Antonis την 08 Δεκ 2012, 18:31, έχει επεξεργασθεί 1 φορά συνολικά.
Λόγος: Ενσωμάτωση συνδέσμου. Φιλικά, Αντώνης.
“Civilization begins with distillation,” William Faulkner
Άβαταρ μέλους
FotisPl
Νήπιο
Νήπιο
Δημοσιεύσεις: 146
Εγγραφή: 05 Δεκ 2012, 16:17
11
Has thanked: 112 times
Been thanked: 252 times
Ηλικία: 45

Φίλος αναχωρεί Λονδίνο με 80€ στη τσέπη για να φέρει το πολυπόθητο fiftie pounds, θα δοκιμαστεί στις 3 Ιανουαρίου, αρκεί να μη μου φέρει μόνο το φελλό....
“Civilization begins with distillation,” William Faulkner
Άβαταρ μέλους
FotisPl
Νήπιο
Νήπιο
Δημοσιεύσεις: 146
Εγγραφή: 05 Δεκ 2012, 16:17
11
Has thanked: 112 times
Been thanked: 252 times
Ηλικία: 45

Εικόνα

Uploaded with ImageShack.us

Σήμερα θα έγραφα ένα review για τη TOBS Jermyn Street, το είχα πράγματι σκοπό. Αναστατώθηκα βλέπετε με το παραπάνω μπουκάλι που έπεσε κατά τις δώδεκα το μεσημέρι μπροστά μου, ανακαλύπτοντας ότι κάποιος ευλογημένος κύριος το έφερε στην Ελλάδα επιτέλους.
Κοιτάξτε εδώ μιλάμε για 31 βότανα που ψήνονται και αποστάζονται. Τα 22 είναι τοπικά του νησιού Ιslay της Σκωτίας. Την τελευταία φορά που το ήπια ήταν πριν ένα χρόνο όταν και αυτό μαζί με το fiftie pounds ήταν UK only. Λοιπόν τη τελευταία φορά το είχα δοκιμάσει με ένα κλωναράκι θυμάρι και ο λόγος ήταν η ιδιαίτερη δυνατή όσφρηση του και η ανεμφανής του κάψα που δε χαρακτηρίζει τα Gin. Σήμερα λοιπόν το δοκίμασα straight Χωρίς πάγο, χωρίς τίποτα μέσα σ' ένα σφηνοπότηρο και μετά το άδειασα σε ένα old fashioned. Δε θα αναφερθώ στην εμπειρία μου αλλά θα σας περιγράψω τι συμβαίνει με τα σκωτσέζικα gin για να καταλάβετε περί "τί γίνεται" όταν οι Σκωτσέζοι αποστάζουν gin με τη μέθοδο του whisky. Καταρχήν η καύση είναι πιο αργή λόγω της διαφοράς πίεσης κατά την απόσταξη, με το μυστικό να βρίσκεται στο μέγεθος του λαιμού του άμβυκα που είναι τρεις φορές μεγαλύτερος από τα παραδοσιακά καζάνια της Αγγλίας. Μιλάμε λοπόν για τρεις φορές παραπάνω καύση. Αυτό λοιπόν έχει ως αποτέλεσμα να κυριαρχήσουν στη γεύση ποικιλίες από 9 βασικά βότανα και 22 βότανα από τη περιοχή του Islay ( 9 classic botanicals (juniper berries, angelica root, cassia bark, cinnamon bark, coriander seed, lemon peel, orange peel, liquorice root and orris root) from around the world. They then bring together a further 22 locally sourced botanicals, hand picked by foragers who search across the hills, bogs and shores of Islay to find apple mint birch leaves, bog myrtle leaves, chamomile, creeping thistle flowers, elderflower, gorse flowers, heather flowers, hawthorn flowers, juniper (prostrate) berries, Lady’s Bedstraw flowers, lemon balm, meadowsweet, peppermint leaves, mugwort leaves, red clover flowers, sweet cicely leaves, tansy, thyme leaves, water mint leaves, white clover, wood sage leaves.) Δε γνωρίζω τη μετάφραση όλων των παραπάνω βοτάνων αλλά η δυνατή του όσφρηση είναι γεγονός που δεν περνάει απαρατήρητο. Οι Άγγλοι στις κριτικές τους γράφουν ότι ταιριάζει πολύ με το τόνικ. Δε μπορώ να εκφέρω άποψη, καθώς συχαίνομαι οτιδήποτε αφρίζει μέσα σε αλκοόλ ειδικότερα αν είναι και τόνικ. Για να το λένε οι μεγάλοι ουρανίσκοι της Αγγλίας... κάτι θα ξέρουν παραπάνω.
46 βαθμοί αλκοόλ, 15000 φιάλες παραγωγή το 2010 και τώρα που μιλάμε ετοιμάζεται η νέα του 2013. Τι γίνεται στη Σκωτία... Το μόνο που θα σκεφτόμουν ότι τα εργοστάσια whisky μάλλον δε πετούν πλέον τίποτα μιας και η απόσταξη gin, δεν είναι και τίποτα ιδιαίτερο για αυτούς. Ειδικότερα όταν μιλάμε για απόσταξη gin through whisky way.
“Civilization begins with distillation,” William Faulkner
Άβαταρ μέλους
FotisPl
Νήπιο
Νήπιο
Δημοσιεύσεις: 146
Εγγραφή: 05 Δεκ 2012, 16:17
11
Has thanked: 112 times
Been thanked: 252 times
Ηλικία: 45

Εικόνα

Uploaded with ImageShack.us

Κοντός ψαλμός αλληλούια ...
Σήμερα δοκιμάζουμε... αύριο τα review...
“Civilization begins with distillation,” William Faulkner
Άβαταρ μέλους
Fotakas
Εξειδίκευση
Εξειδίκευση
Δημοσιεύσεις: 4045
Εγγραφή: 31 Αύγ 2011, 17:49
12
Τοποθεσία: Ηλιούπολη
Has thanked: 1362 times
Been thanked: 4911 times
Ηλικία: 41

Αυτό αριστερά είναι γιαπωνέζικο Whisky?
Όσο κι αν κανείς προσέχει, όσο κι αν το κυνηγά
Πάντα πάντα θα 'ναι αργά, δεύτερη ζωή δεν έχει.

(Ο.Ε.)
Άβαταρ μέλους
FotisPl
Νήπιο
Νήπιο
Δημοσιεύσεις: 146
Εγγραφή: 05 Δεκ 2012, 16:17
11
Has thanked: 112 times
Been thanked: 252 times
Ηλικία: 45

Ναι είναι πολύ ωραίο & ελαφρύ... θυμίζει ώριμα blennded αλλά κάτι στο τέλος ... ένα γιαπωνέζικο μαντζούνι ένα πράγμα... :!@#! :!@#! δε μπορώ να το εκφράσω θα κάνω review στο whisky topic...
“Civilization begins with distillation,” William Faulkner
Άβαταρ μέλους
FotisPl
Νήπιο
Νήπιο
Δημοσιεύσεις: 146
Εγγραφή: 05 Δεκ 2012, 16:17
11
Has thanked: 112 times
Been thanked: 252 times
Ηλικία: 45

Εικόνα

Uploaded with ImageShack.us

Είναι μερικές φορές, μα κάτι φορές... Δίνεις χρήματα για ένα μπουκάλι Gin, το δοκιμάζεις και το αφήνεις. Άλλες φορές δίνεις χρήματα για ένα μπουκάλι Gin και αναρωτιέσαι γιατί πρέπει να ψάχνεις φίλους και γνωστούς στο Λονδίνο για να το ξαναβρούν.
Έτσι έγινε με δαύτο και δυστυχώς έμειναν ίσως 3 γουλιές αρκετές για να το θυμάσαι μέχρι να το ξαναφέρουν.
Από την άλλη 70cl και 43.5 vol είναι αρκετά για 2 άτομα με λίγο πάγο και πολλή κουβέντα. Βλέπετε οι άλλοι δυο έπιναν το γιαπωνέζικο ουίσκυ (στο άλλο τόπικ θα γράψω κάτι.)
To συγκεκριμένο αποστακτήριο βρίσκεται στον Τάμεση του Νοτιαανατολικού Λονδίνου χρησιμοποιεί τα καζάνια του John Dore & Co Ltd τα παλαιότερα και καλύτερα καζάνια απόσταξης στον κόσμο. Φημολογείται ότι συνεχίζει από την Gin Act του 1736 και για αυτό τιτλοφορείται ως fiftypounds λόγω του φόρου που επέβαλλε ο Γεώργιος ο δεύτερος σε αυτούς που θέλανε να παράγουν και να πουλάνε gin. Η συνταγή του ήταν χαμένη λένε για δεκαετίες, μέχρι που οι νεώτερες γενιές την ανακάλυψαν και συνεχίζουν από τότε την απόσταξη. Στη γεύση του τώρα. Ξεχάστε ότι ξέρατε για τα τζιν με μπουρμπουλήθρες και διάφορα άλλα αλκοολικά ποτά. To συγκεκριμένο είναι τόσο ισορροπημένο στην ένταση του, που το αλκοόλ είναι σαν νερό... (πολύ κακό αυτό... :bigsmilie :bigsmilie ). Ψήνονται συνολικά 11 βότανα και αρώματα.
Σας δίνω το πρωτότυπο κείμενο (eleven botanicals and aromatics, 8 of which provide the backbone to scores of venerable brands. That roster includes juniper berries from Croatia, angelica root, coriander from the Middle East, Italian licorice root, Grains of Paradise from African, lemons and oranges from Spain and French herb savoury. The other three botanicals used in its production are a proprietary secret. After distillation, the spirit is allowed to rest for 3 weeks to allow the flavor of the botanicals to fully integrate.)
Σίγουρα εμένα στο τέλος μου άφησε μια γεύση εσπεριδοειδών αρκετά ευχάριστη... Δε μπορώ να καταλάβω γιατί επιμένουν να το σερβίρουν με λεμόνι... Το συγκεκριμένο μου έδωσε την εντύπωση πως χρειάζεται να είναι παγωμένο και να σερβίρεται χωρίς πάγο. Το δοκίμασα με πάγο και μου έδωσε λίγα περισσότερα αρώματα μπαχαρικών, που σημαίνει ότι απλά πρέπει να παγώσει και να το σερβίρεις. Το δοκίμασα με ένα Lillet Blanc ξεχασμένο vermuth που επίσης μου άρεσε αρκετά.
Δυστυχώς μας άρεσε τόσο πολύ σκέτο και παγωμένο που του αφήσαμε τρεις γουλιές έτσι για το τέλος της επόμενης εβδομάδας μέχρι να βρούμε κάποιον από το Λονδίνο να μας ξαναφέρει αυτή τη φορά 2-3 μπουκάλια.
Δε το περίμενα τόσο καλό και διακριτικό στη γεύση. Το δοκιμάζεις και κολλάς αμέσως αναρωτιέσαι τι χτύπησε τον ουρανίσκο σου δε καίει καθόλου και δυστυχώς κατεβαίνει σαν νερό... Kύριοι αν το βρείτε σε κανένα ράφι. Σας το συνιστώ ανεπιφύλακτα . Είναι πράγματι ένα από τα σπανιότερα και χειροποίητα London Dry της Αγγλίας.
Απατάς το Hendricks με το Fifty Pounds... :megagrin
“Civilization begins with distillation,” William Faulkner
Απάντηση

Επιστροφή στο “Αφέψημα-Ποτό-Αλκοόλ”