Συμβουλές και προτάσεις αγοράς

[Φιλαλήθης]

Τέλος για την τεχνική και τη χρήση των δυο χεριών @Φιλαλήθης θεωρώ απαιτητικότερη την χρήση μόνο του ενός χεριού. Παλιά κανένας νομίζω δεν άλλαζε χέρι (στην Ευρώπη υποθέτω σίγουρα). Η χρήση των δυο χεριών, ο τρόπος κρατήματος του ξυραφιού, τα τεράστια σε πλάτος ξυράφια (9/10 κτλ 8α) νομίζω είναι επιρροές πέραν του ατλαντικού, με τις υπερβολές που τους διακρίνουν.

Αγαπητέ συνάδλεφε,

εδώ η Böker προτείνει ξύρισμα με εναλαγή χεριών. Δεξί χέρι, δεξί μαγουλο, αριστερό χέρι, αριστερό μάγουλο.
Το παρακάτω video είναι από την Böker και προτείνει σαν τεχνική δεξί-αριστερό χέρι. Κάτι το οποίο είναι γνωστή τεχνική. Δεν έχει σχέση με αμερικανιές και εντυπώσεις.



Για τους αρχάριους προτείνω αυτό, το το οποίο θέλει όμως ακόνισμα.


Για αυτούς που επιθυμούν ένα καλό ξυράφι να κοιτάξουν τα ακριβότερα, που δεν θέλουν ακόνισμα (Wacker ή Aust).

Για αυτούς που θέλουν να πειραματιστούν με τις πέτρες, πάρτε ένα φτηνό και δοκιμάστε να το ακονίσετε απο video.
Πέτρες προτείνω τεχνικές 1000, 8000 και τέλος αν θέλετε 12000 ή κάπου εκεί.
Πάρτε καλό λουρί το οποίο χρειάζεται πριν από κάθε ξύρισμα.

Tέλος, ναι το ξύρισμα με ξυράφι είναι για εμάς κάτι σαν ξεκούραση και το κάνουμε για να το απολαύσουμε !
Συμφωνώ με τους προλαλήσαντες και χαίρομαι που υπάρχει ζωντάνεια στην συζήτηση.

[SrTv]

Αγαπητέ @Φιλαλήθης η συζήτηση είναι πάντα καλή όπως και η ζωντάνια της.
Για την τεχνική και το βίντεο της Böker έχω να πω πως δεν μου φαίνεται και πολύ "σόι" ο παρουσιαστή (δική μου άποψη πάντα). Περνάει καμία 20ρια φορές το ξυράφι από το ίδιο σημείο και σε κάποια σημεία κατεβάζει το ξυράφι σε γωνία περίπου 90° ως προς το πρόσωπο! Τώρα κάτι ανάποδα πιασήματα του ξυραφιού πρώτη φορά τα βλέπω και δε νομίζω να βολεύουν. Βέβαια, αν κάποιος τρόπος εξυπηρετεί τον κάθε χρήστη και έχει αποτελέσματα με αυτόν τα υπόλοιπα περισσεύουν.

[Καλατζος]

Φίλε μου φιλαλήθης το βιβλίο που αναφέρθηκα είναι του 1905 και πουθενά δεν γράφει για δύο χέρια ρίξε μια ματιά έχει πολύ ωραίες πληροφορίες

[Φιλαλήθης]

Το έριξα μια ματιά, αλλά όπως είπα η τεχνική με τα δυο χέρια είναι διαδεδομένη και γνωστή.

Βέβαια όπως είπε και ο συνάδελφος @SrTv η τεχνική είναι προσωπική υπόθεση και ότι βολεύει τον καθένα.

This is bbcode.org! ( @SrTv έκανα το λάθος και δεν έβαζα αγκύλες, αλλά τώρα το πέτυχα !)

[SrTv]

Μιας και δεν έχω κάποιο ξυράφι τελευταίας παραγωγής και τα DOVO από καιρό μου έχουν κινήσει την περιέργεια (τα θέλει …. η τσέπη μου) θα ήθελα μια γνώμη από μέλη που έχουν αντίστοιχα ξυράφια ή έχουν ασχοληθεί με τα συγκεκριμένα.

Το κριτήριο εδώ είναι περισσότερο αισθητικό, μιας και δεν περιμένω καλύτερες ξυριστικές ικανότητες από αυτά που έχω. Αυτό που μου αρέσει περισσότερο είναι το Bismarck αλλά σκέφτομαι μήπως τα Flowing και Carre είναι καλύτερης διαλογής ή κατεργασίας (μου αρέσουν λιγότερο). Πιθανότατα τα Boker έχουν καλύτερη υλοποίηση του ίδιου κενού χωρίς σταθεροποιητή αλλά λέω να δω τα Dovo (σε αυτή τη φάση).
Επιπρόσθετα έλεγα να έπαιρνα και το ανοξείδωτο που έχουν (41) ή το bergischer lowe. Ξέρω είναι τελείως διαφορετικά αλλά δεν μπορούμε να τα πάρουμε και όλα.

Νομίζω βέβαια ότι η ασφαλέστερη επιλογή θα ήταν το Koraat 14-2.0 αλλά θα ήθελα τη γνώμη σας για τα παραπάνω.

[Καλατζος]

Φίλε μου η δική μου γνώμη είναι αν θέλεις να έχεις ένα για την συλλογή σου αυτό είναι το Bismarck από τα dovo το έχω και εγώ και δεν μ έχει απογοήτευση σαν αγορά το μόνο μειονέκτημα που βρήκα είναι ότι δεν είναι σφιχτό αλλά αυτό διορθώνεται

[SrTv]

Αγαπητέ @Καλατζος σε ευχαριστώ για τη γνώμη και την πρότασή σου. Και εγώ θεωρώ ότι το Bismarck είναι το αντιπροσωπευτικότερο της DOVO τα τελευταία χρόνια και αισθητικά μου αρέσει. Το σφίξιμο το θεωρώ και εγώ μικρό πρόβλημα αφού στον πείρο περιστροφής έχει το κλασικό σύστημα που με μερικά χτυπήματα αυξάνεις τη δύναμη συγκράτησης.

[SrTv]

Μιας και δεν έχω κάποιο ξυράφι τελευταίας παραγωγής και τα DOVO από καιρό μου έχουν κινήσει την περιέργεια (τα θέλει …. η τσέπη μου) .....
.......
Επιπρόσθετα έλεγα να έπαιρνα και το ανοξείδωτο που έχουν (41) ή το bergischer lowe. ............

Τελικά πήρα το 41 που είναι από ανοξείδωτο ατσάλι. Επειδή ήταν καινούριο, παλιότερης παραγωγής χάλυβας (FRITZ BRACHT) και η λαβή του από κέρατο, έκανα την παραγγελία. Προσεγμένη κατασκευή, όμως .... η αθλιότερη άκρη που έχω δει! Γρατσουνιές αλλά ακόμη και και microchip εντόπισα (από το εργοστάσιο βγήκε έτσι). Πιθανότατα ήταν από την παραγωγική περίοδο κάπου στα 90, μπορεί αυτή να είναι η κακή τους φάση.

Αποφάσισα άμεση επιστροφή αλλά η ιδιοκτήτρια του καταστήματος που το αγόρασα μου έκανε μια σχρτικά καλή μερική επιστροφή χρημάτων και το κράτησα (είπα, αγόρασα μια λαβή ξυραφιού από κέρατο και έναν ανοξείδωτο χαρτοκόπτη στη χειρότερη).

Άρχισα έτσι να το ακονίζω, μιας και δεν με ταλαιπωρούσε τόσο η αποτυχημένη αγορά. Και εδώ έρχεται η έκπληξη.

Αφού ξεπεράστηκαν τα προβλήματα στην αιχμή, όλα πήγαν εξαιρετικά. Η λεπίδα είναι απόλυτα συμμετρική και αποκτά μία εξαιρετικά κοφτερή και ευγενική ακμή. Θα μπορούσα να πω ίδια με τα friodur αλλά θα ήθελα να κάνω μερικά ξυρίσματα ακόμη για να δω αν το ξυράφι κρατάει τον αιθέρα του κτλ.

Συμπερασματικά, για ένα νέο χρήστη θα ήταν μια αποτυχημένη αγορά. Επιπρόσθετα, επιβεβαιώθηκε ο πολύ κακός ποιοτικός έλεγχος (τουλάχιστον μιας περιόδου παραγωγής) μιας μεγάλης και ιστορικής εταιρίας ξυραφιών. Κρίμα, γιατί ένα πολύ καλό προϊόν (όπως φένεται μέχρι τώρα) το υποβάθμιζαν στα τελικά στάδια της παραγωγής του.

[Midak]

Η αλήθεια είναι πάντως ότι και το Dovo ενός φίλου (Dovo Diamant) ήρθε πρακτικά ανακόνιστο, ενώ δεν μπορώ να πω ότι ενθουσιάστηκα και με την ίδια την κατασκευή του.
Σε σχέση δε με τα Ralf Aust μου, η σύγκριση ήταν άδικη. Ωστόσο, παντού διαβάζω ότι τα μέταλλα που χρησιμοποιούν οι περισσότεροι σύγχρονοι κατασκευαστές είναι καλής ποιότητας.

Στο ίδιο θέμα, να πω πως μου φαίνεται λίγο τραβηγμένη η όλη λογική του "τα παλαιά μέταλλα είναι ανώτερα" - η μεταλλουργεία έχει προχωρήσει και υπάρχουν μέθοδοι και μηχανήματα επεξεργασίας ικανά να δώσουν με πολύ μεγάλη συνέπεια άριστα αποτελέσματα. Εφόσον γίνει σωστά η επεξεργασία του, δεν βρίσκω λόγο ένα ξυράφι σύγχρονης κατασκευής να είναι κατώτερο ενός παλαιού. Ειδικά όταν μιλάμε για μικρότερους αρτιζάνους, που αφιερώνουν χρόνο και μεράκι στην κατασκευή των ξυραφιών τους.

[SrTv]

Αγαπητέ @Midak δεν διαφωνώ μαζί σου, δεν είναι απαραίτητα τα παλιά μέταλλα καλυτέρα, ούτε οι συνθήκες μεταλλουργίας και επεξεργασίας χειρότερες, το αντίθετο. Το θέμα είναι οι τεχνίτες που ασχολούνται με τα ξυράφια σήμερα.

Εκτός του Κoraat (και ελαχίστων ακόμη εξαιρέσεων) οι αρτιζάνοι δε με πείθουν. Αν αναλογιστεί κανείς ότι στο Solingen, στο μέγιστο της ακμής των ξυραφιών, τρεις στους δέκα μαθητευόμενους έφταναν να μπορούν να αλέθουν ξυράφια (επειδή η δουλειά ήταν εξαιρετικά απαιτητική) καταλαβαίνεις. Οι περισσότεροι δεν διαθέτουν τον απαραίτητο εξοπλισμό και εξαιτίας αυτού παράγουν βασικά ξυράφια Wedge, Quarter ή Half-Hollow. Ως υλικό χρησιμοποιούν όλοι τα ίδια κενά, από ένα συγκεκριμένο εργοστάσιο στη Γερμανία, ή λιώνουν ρουλεμάν κτλ. με μη σταθερά και επαναλαμβανόμενα αποτελέσματα. Δεν θέλω να αναφέρω τα πρωτότυπα σχήματα που δίνουν, με ξυράφια που θυμίζουν τσεκούρια των Βίκινγκς, γλώσσες δράκων κτλ. και επιπρόσθετα είναι αντιεργονομικά (αν όχι επικίνδυνα).

Προσωπικά πιστεύω υλικό και μηχανήματα υπάρχουν, δεν υπάρχει όμως ο κατάλληλος ανθρώπινος παράγοντας. Οι χρήστες ξυραφιών σήμερα είναι μειοψηφία σε σχέση με παλαιότερα και η επίγνωση της ποιότητας ενός ξυραφιού από αυτούς είναι μειωμένη. Ακόμη, σήμερα δεν υπάρχουν επαγγελματίες που να απαιτούν ξυράφια υψηλής ποιότητας και απόδοσης. Εκεί θεωρώ υπάρχει το πρόβλημα.