Men's Only

Φίλε Vulcan μπορείς να προτείνεις ένα αντιπροσωπευτικό μυθιστόρημα της Κακούρη, από το οποίο θα μπορούσε να ξεκινήσει κάποιος?

Ποιές περιόδους πραγματεύεται γενικότερα?

Harry έγραψε:...επέτρεψε μου να διαφωνισω ως προς το θέμα των μεταφρασεων. Το πρωτότυπο ειναι πάντα καλύτερο....

Συμφωνώ απόλυτα.. Πάντα το πρωτότυπο, με προϋπόθεση βέβαια την ικανή γνώση της γλώσσας και της ορολογίας, δίνει την δύναμη, τη σκέψη, τον προβληματισμό, το όραμα ή τους φόβους του συγγραφέα πολύ καλύτερα.
Ας το πάρουμε από την ανάποδη: (από Ελληνικά στα Αγγλικά)
ΙΘΑΚΗ.
Παρά την εξαιρετική απαγγελία του Sean Connery και την διακριτική αλλά επιβλητική μουσική του Vaggelis, δεν μπορεί να αποδοθεί το πνεύμα του ποιήματος για τους πνευματικούς στόχους, τον μη υλιστικό τρόπο ζωής, τα υψηλά ιδανικά και γενικά την θεώρηση της ζωής, με τον ίδιο τρόπο που τον αντιλαμβάνεται κάποιος γνώστης και "αισθαντής" της Ελληνικής γλώσσας ΚΑΙ κουλτούρας. Γνήσιο ακόλουθο της Αρχαίας Ελληνικής σκέψης, το ποίημα δεν γίνεται αντιληπτό σε όλες του τις διαστάσεις παρά μόνο στην Ελληνική λόγω των συμβολισμών, της ευρύτερης έννοιας των λέξεων και των συνειρμών που προκαλούν αυτές.
Και κάτι ακόμα.. το Αγγλικό κείμενο θα μπορούσε να είχε γραφτεί οποτεδήποτε. Το Ελληνικό φέρει τα σημάδια των αρχών του 20ου αιώνα με ότι σημαίνει αυτό..

Αν και ισως off topic η γνωμη μου εχοντας καποια παραδειγματα απο διαβασματα μου ειναι οτι δεν ειναι παντοτε το πρωτοτυπο καλλιτερο απο την μεταφραση. Ολα εξαρτονται και εξαρτονται κυριως απο το "μεγεθος" του συγραφεα. Το συγουρο ειναι οτι ειναι πολυ δυσκολο εαν οχι αδυνατο να μεταφραστει εργο απο τα Ελληνικα σε αλλη γλωσσα. Η πειρα μου εχει να κανει μονο με εργα στην Αγγλικη γλωσσα πρωτοτυπα γραμμενα και θα αναφερω δυο που μου εκαναν εντυπωση. Dan Brown. Διαβαζοντας στα Ελληνικα μου αρεσε αρκετα, οχι οτι κολησα μαζι του αλλα ενταξει. Διαβασα λοιπον τον κωδικα και αγοραζω το ψηφιακο οχυρο στα Αγλικα και στα ελληνικα. Ξενερωσα με την μια. Αγγλικα πρωτης δημοτικου για βλακες. Για μενα λοιπον ο μεταφραστης κανει φοβερη δουλεια και το ελληνικο καλλιτερο απο το Αγγλικο.
Την αντιθετη αποψη ειχα οταν διαβασα Ο δρομος με τις φαμπρικες του Σταινμπεκ. Απιστευτα αγγλικα νοηματα τα οποια ηταν δυσκολο να αποδωθουν σωστα στα ελληνικα. Δυστυχως δεν ξερω αλλη γλωσσα για να μπορω να πω για τις μεταφρασεις αλλων και ιδιατερως του λατρευτου μου Μαρκες.

christostz03 έγραψε:Φίλε Vulcan μπορείς να προτείνεις ένα αντιπροσωπευτικό μυθιστόρημα της Κακούρη, από το οποίο θα μπορούσε να ξεκινήσει κάποιος?

Ποιές περιόδους πραγματεύεται γενικότερα?

Εγώ έμαθα την Α.Κακούρη με το μυθιστόρημα "Πριμαρόλια". Διαδραματίζεται στην περιοχή της Πάτρας γύρω στο 1890 και αφορά το "σταφιδικό ζήτημα" όπως ονομάστηκε το οποίο οδήγησε μέχρι και στην πτώση της κυβέρνησης Θεοτόκη το 1903.

Ένα άλλο εξαιρετικό βιβλίο της είναι "Ο Χαρταετός" . Εδώ η εποχή είναι τα μέσα της δεκαετίας του 1870 και το βασικό ζήτημα που απασχολούσε την Ελληνική κοινωνία ήταν τα "Λαυρεωτικά" , το πρώτο "σκάνδαλο χρηματιστηρίου" στην χώρα μας (τελικά είμαστε λαός που δεν μαθαίνει από τα λάθη του).

Υπάρχει και το μυθιστόρημα "Θέκλη" εποχής 1912-1913 και βαλκανικοί πόλεμοι.

Γενικά πάντως η Αθηνά Κακούρη είναι περισσότερο γνωστή για τα αστυνομικά μυθιστορήματα που έχει γράψει, αλλά για αυτά μάλλον πρέπει να ανοίξουμε νέο νήμα.

[...]ο ίδιος ο τραπεζίτης ( Ανδρέας Συγγρός )...ομολογεί ότι ήρθε στην Ελλάδα "διά να εκμεταλλευτεί την νηπιώδη κατάστασιν του χρηματοοικονομικού κλάδου"...,ονομόστηκε αργότερα εθνικός ευεργέτης...

(Δ.Καμπουράκης "Μιά σταγόνα ιστορία, μέροςτρίτο",σελ83 Το σκάνδαλο των Λαυρεωτικών)

Η λαμογιά και η εκμετάλευση είναι ένα κατάλοιπο της τουρκοκρατίας το οποία όμως εμείς "ανεβάσαμε" και "εξελίξαμε" σε μεγαλύτερα επίπεδα ...

Επανέρχομαι με μία άλλη πρόταση ιστορικού μυθιστορήματος από Έλληνα συγγραφέα. Πρόκειται για το "Μέρες Αλεξάνδρειας" του Δημήτρη Στεφανάκη. Όπως φαίνεται και από τον τίτλο η ιστορία διαδραματίζεται στην μέση ανατολή με κέντρο την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου κατά το χρονικό διάστημα 1914~1956. Δίδονται αρκετά ακριβή ιστορικά στοιχεία σχετικά με δύο παγκόσμιους πόλεμους αλλά και διάφορα επιχειρηματικά και γεωπολιτικά παιχνίδια που παίζονταν στην κοσμοπολίτικη Αλεξάνδρεια των αρχών του περασμένου αιώνα. Φυσικά οι κεντρικοί ήρωες του μυθιστορήματος είναι Έλληνες εξ Αιγύπτου και ο αναγνώστης αποκτά μία καλή εικόνα για αυτό το κομμάτι του Ελληνισμού το οποίο εξαφανίστηκε και αυτό σαν θυσία στη σκακιέρα ενός παγκόσμιου παιχνιδιού στρατηγικής.

Αυτό μου φαίνεται πολύ ενδιαφέρον βιβλίο. Γενικά ο συνδυασμος μυθιστορημστος και Ιστορία με εξιταρει. Αγαπημένοι μου παρότι δεν έχω ριζες απο Μικρασία είναι η Διδώ Σωτηρίου και ο Ηλίας Βενέζης

Καλημέρα.

Μόλις τελείωσα το "Παύλος Μελάς, ωραίος ως Έλλην", της Πικραμένου (εκδόσεις Τετράγωνο).

Το βιβλίο αφορά μια ιστορική μυθιστορηματική βιογραφία που συγκεντρώνει και ενοποιεί όλες τις ως τώρα γνωστές πληροφορίες για τον Παύλο Μελά, για την οικογένειά του, τους φίλους και τους γνωστούς του, καθώς και για το έργο που διετέλεσε - όσο πρόλαβε τέλοσπάντων να διατελέσει - στην αφύπνιση και προστασία των ελλήνων της Δυτικης Μακεδονίας από τους Βούλγαρους κομιτατζήδες.

Παρουσιάζεται το έργο του στο πρώτο ενικό πρόσωπο (δηλαδή σαν να περιγράφει ο ίδιος τις τις δραστηριότητές του, τις σκέψεις, τα συναισθήματά του).

Ο Πάυλος Μελάς είναι ένα πρόσωπο για το οποίο δεν είναι πολλά γνωστά - ίσως και γιατί (άτυπα) έδρασε χωρίς την έγκριση του επίσημου ελληνικού κράτους και επομένως για μην δημιουργηθούν εντυπώσεις και πρόβληματα με τις γείτονες χώρες (κυρίως την Τουρκία), δεν γνωστοποιήθηκαν στην κοινή γνώμη πολλά στοιχεία για την δράση του.

Πραγματικά, πολύ ωραίο και ευκολοδιάβαστο βιβλίο. "Πατάει" κυρίως στην αλληλογραφία που είχαν ο Μελάς και η σύζυγός του καθώς και σε στοιχεία που είχε η ίδια η σύζυγός του.

Ψάχνοντας γιά ἕνα μυθιστόρημα στάθηκα σ'αὐτὸ :
" Σκηνές από τον βίο του Ματίας Αλμοσίνο " του Ισίδωρου Ζουργού. Εκδόσεις Πατάκη 2014.

Ὁρίστε μία περιληπτική περιγραφή ἀπό τόν Γεροτασο ( δέν ἔχω ἰδέα ποιός εἶναι :megagrin )

"..Το βιβλίο ξεκινά το 1725 στο Άγιον Όρος. Ένας πολύ ενδιαφέρων διάλογος μεταξύ ενός μοναχού με έναν επισκέπτη από την Ουκρανία μας αποκαλύπτει ασυνήθιστους για την εποχή ανθρώπους. Μετά ο συγγραφέας κάνει ένα μεγάλο άλμα στο παρελθόν και μας μεταφέρει στη Βασιλεία της Ελβετίας το 1656. Από εκεί ξεκινά η ιστορία του Ματίας Αλμοσίνο, ενός ανθρώπου που γεννήθηκε Εβραίος, σπούδασε σαν καθολικός, βαπτίστηκε ορθόδοξος αλλά έζησε ως αγνωστικιστής. Ο συγγραφέας μας παρουσιάζει ένα σπουδαίο μυαλό της εποχής εκείνης, προϊόν της φαντασίας του, ο οποίος όμως στην πορεία των σπουδών του και της επαγγελματικής καριέρας του συναντά μεγάλους επιστήμονες του καιρού του.

Δεν χρειάζεται να ανατρέξει κανείς στη βιβλιογραφία στο τέλος του βιβλίου (κάτι περισσότερο από τρεις σελίδες) για να καταλάβει πόσο πολύ έχει διαβάσει ο Ζουργός για να μας περιγράψει την πορεία του Αλμοσίνο. Οι συζητήσεις του πρωταγωνιστή αποκαλύπτουν, μέσα από το δικό του σπουδαίο μυαλό, το βάθος της μελέτης του συγγραφέα. Η πορεία του Αλμοσίνο είναι μια πραγματεία πάνω στην επιστημονική εξέλιξη της εποχής του. Μαθαίνουμε το επίπεδο που είχε φτάσει η ιατρική επιστήμη στη δύση του 17ου αιώνα, τις νέες ιδέες και μεθόδους που γεννήθηκαν τότε αλλά γενικά και την πρόοδο της επιστήμης, την εμφάνιση του ορθολογισμού και τον αγώνα του να επικρατήσει στη θεοκρατούμενη κοινωνία.

Ο Αλμοσίνο διατρέχει τη μισή Ευρώπη. Από τη Βασιλεία διασχίζει τις Άλπεις για να φτάσει στη Βενετία (σπάνια διαβάζουμε αυτό το όνομα, Σερενίσιμα αναφέρεται, Γαληνοτάτη). Από κει θα βρεθεί στην τουρκοκρατούμενη Θεσσαλονίκη, την εποχή που οι Εβραίοι της Ευρώπης διχάζονταν από την παρουσία του Σαμπετάι Σεβί. Μετά ξανά στη Βενετία, μετά στη Πάδοβα για σπουδές. Εδώ οι αναφορές του συγγραφέα στην επιστημονική πρόοδο της εποχής απογειώνονται! Και δεν είναι απλές αναφορές στη βιβλιογραφία της εποχής αλλά δείχνουν μελέτη του έργου του κάθε επιστήμονα.

Από την Πάδοβα ο συγγραφέας ακολουθεί τον ήρωα στο Τζάντε την εποχή που η πολιορκία του Χάνδακα στην Κρήτη από του Οθωμανούς έκλεινε 25 χρόνια. Εδώ ο Ζουργός ευφυέστατα μπλέκει στην ιστορία τους ήρωες από το έργο του Διονύση Ρώτα «Θρήνος της Κάντιας».

Επόμενος σταθμός στην πορεία του Αλμοσίνο η Κωνσταντινούπολη του 1670. Η παράλληλη ενασχόληση του ιατρού Αλμοσίνο με πλούσιους και φτωχούς ασθενείς δίνει την ευκαιρία στον συγγραφέα να μας παρουσιάσει τις ιδέες της εποχής, κοινωνικές, πολιτικές, θεολογικές, επιστημονικές, αλλά και την κοινωνική κατάσταση σε κάθε μέρος που ο γιατρός ζούσε και θεράπευε.

Από την Κωνσταντινούπολη ο ήρωάς μας μεταβαίνει στο Λονδίνο, αφού κάνει πάλι μια σύντομη στάση στη Θεσσαλονίκη. Ζει στο Λονδίνο είκοσι χρόνια, κάνει οικογένεια, διαπρέπει επιστημονικά όταν του προκύπτει ένα ταξίδι μέσα στον χειμώνα. Στο σημεία αυτό σταματώ τις λεπτομέρειες επειδή το μυθιστόρημα αρχίζει να αποκτά ξεχωριστό ενδιαφέρον. Οι αποκαλύψεις και οι ανατροπές συναρπάζουν. Το τέλος εκπλήσσει με το απρόσμενο της εξέλιξης.

Συναρπάζει βέβαια το βιβλίο στο σύνολό του. Η γραφή του Ζουργού είναι καθηλωτική. Είτε λυρική, είτε επιστημονική, είτε θεολογική, είτε περιγραφική (η διάβαση των Άλπεων, και όχι μόνο!) διαθέτει αστείρευτο πλούτο. Η χρήση λέξεων και φράσεων κάθε τόπου της εποχής εκείνης γίνεται αβίαστα και τοποθετεί πολύ εύκολα τον αναγνώστη στο πνεύμα της. Οι πληροφορίες που παρέχονται για την Ευρώπη της εποχής είναι τόσο πολλές που η δεύτερη ανάγνωση φαίνεται επιτακτική. Οι 762 σελίδες τελείωσαν σε τρεις ημέρες, τι άλλο να προσθέσω;"