Μόλις πήρα το δέμα από την courier. Kαι με πέτυχε με πυρετό και βήχα. Παρόλα αυτά η χαρά δεν περιγράφεται. Πιο κάτω θα δώσω φωτό. Και από αύριο θα αρχίσω 4 ξυρίσματα με το πράσινο μέρα πάρα μέρα με την ss. Kαι πινέλο χοίρο ή ασβό. Θα δω. Και διαδοχικά ένα ξύρισμα με face lathering και ένα με bowl lathering. Μπας και δούμε τίποτα. Τι να δούμε δηλαδή... Είναι που λένε χωριό που φαίνεται κολαούζο δεν θέλε, ή ακόμα καλύτερα τον λύκο τον βλέπουμε τον ντορό ψάχνουμε?
Μέχρι στιγμής και εκτός ξυριστικής εμπειρίας (που θα την καταθέσω σε μερικές μέρες προσπαθώντας με κάθε μέσον για την όσο δυνατόν αντικειμενικώτερη παράθεση στοιχείων μερικές φορές μετρήσιμων) το πράγμα εξελίσσεται εντυπωσιακά. Συσκευασία πολυτελής και στιβαρή (θα μπορούσε να ήταν και καλύτερη) Τα μπωλ θα μπορούσαν να ήταν και καλύτερα. Βέβαια ο Ιταλός στην προσπάθεια (πιστεύω) να πείσει για την αγνότητα και το χειροποίητο του όλου πράγματος έκανε το χρώμα στο μπωλ (προσπάθησα να το αποδώσω φωτογραφικά με όσο δυνατόν περισσότερη πιστότητα επέτρεπε ο πυρετός) να θυμίζει σε μερικές μεριές βάψιμο με το χέρι κυκλαδίτικων σταμνιών ή ακόμα πιο καλά αρχαίων αγγείων χρωματισμένων.
Και κάθε ένα συνοδευόταν με κάρτα που ξεκινούσε με το dear Dimitris! (το dimitris χειρόγραφο) και περιείχε οδηγίες για το ξύρισμα και την παραγωγή αφρού.
Μέχει εδώ όλα μέσα σε φάσμα επιτρεπτών "τιμών". Ε ρε και ανοίξεις τα καπάκια και πλησιάσεις μύτη είναι σαν να ανοίγεις την πόρτα του παραδείσου. Παιδιά δεν λέω ψέμματα με το που άνοιξε το παράθυρο ο οδηγός να μου το δώσει από το ανοιχτό παράθυρο μου μύρισε. Και στο σπίτι στο δέμα με το που έκοψα τις ταινίες ήρθαν οι μυρουδιές.
Πάμε τώρα στο πράσινο για το οποίο άνοιξε το θέμα. Ουράνιο πράμα αυτή η μυρουδιά!!! Αλήθεια!!! Προσπάθησα με τη μύτη κοντά να διακρίνω μυρουδιές. Κυριαρχεί το πεύκο και γύρω γύρω ένα μπουκέτο από ότι πράσινο υπάρχει σε ένα δάσος την άνοιξη με κυρίαρχο το πράσινο στοιχείο. Όλα μαζί δεμένα με ένα πλέγμα πολυτέλειας (είναι αισθητή, πολύ αισθητή η πολυτέλεια στη μυρουδιά) που ξεφεύγει από δασος αυτό καθαυτό. Διέκρινα μετά από λίγο και όχι σε πρώτη γραμμή αλλά στα μετόπισθεν, μυρουδιά πεύκου και πολύ αδιόρατα ίχνη ρητίνης η οποία όμως δενει και ακολουθεί τη μυρουδιά του φύλλου, βρεγμένα από βροχή. Όχι με την χαρακτηριστική μυρουδιά του βρεγμένου χώματος ή ξερού χόρτου αλλά βρεγμένο φύλλο την άνοιξη που είναι πλήρη (τα πράσινα) χυμών. Και έχει κατορθώσει ο αρωματοποιός και την περνάει έξω αυτή την οσμή. Αδιόρατα όμως σαν ένα στοιχείο από τα χίλια του θεϊκού μπουκέτου Επίσης ακόμα πιο πίσω (εδώ ίσως να κάνω και λάθος με κυρίαρχο αίτιο την κούραση του πυρετού) που πρέπει με επιμονή και υπομονή να το προσπαθήσεις είδα μυρουδιά από ιονισμένον αέρα μεά από καταιγίδα. Όλα αυτά συνοδεύουν με πίστη και φανατισμό την συντριπτικά κυρίαρχη φρεσκάδα των πευκόφυλλων και ελατόφυλλων (δέστε μία μάκρο φωτό που έχω ανεβάσει θα την ανεβάσω κι εδώ για να δώσει μια διαισθητική μυρουδιά).
Κλείνεις τα μάτια και στην προσπάθεια να το ρουφήξεις όλο αυτό βάζεις και μότσαρτ ή βιβάλντι πλησιάζοντας τη μύτη στο ανοιχτό μπωλ και αισθάνεσαι αμέσως ότι είσαι μέσα στο όνειρο νεραϊδοβρέφους. Και ψάχνεις νοητικά τον μαγικό τρόπο να μπορέσεις αυτό όλο (για να μην χαθεί έξω στον αέρα ούτε ίχνος) να το πάρεις ενδοφλέβια να τόχεις.
Αν όλο αυτό φαίνεται και στον αφρό και διατηρείται και μετά που γράφουν αρκετοί ότι και aftershave να βάλεις μετά από λίγο ξαναβγαίνει πάνω, αν λέω γίνεται και έτσι "την κάτσαμε τη βάρκα". Μένεις με αυτό το σαπούνι μόνο και μάλιστα μπορείς να βρείς κανένα διαλυτικό άοσμο ή ίσως με νερό να πάρεις ένα μέρος του σαπουνιού σε υγρή μορφή να το κάνεις κολώνια (λέμε τώρα καθ υπερβολή).
Να σημειώσω τέλος ότι (για το πράσινο μιλάμε) είναι πολύ μαλακό, και πιστεύω ότι αν κάνεις αυτό που λέει ο φιλάρας που με λέει και dear Dimitris στις οδηγίες lathering ότι περνάς δηλαδη σαράντα φορές με βρεγμένο και στραγγισμένο πινέλο γύρω γύρω, θα σωθεί πολύ γρήγορα.
Όλα αυτά ήταν παρατηρήσεις επί χάρτου. Περιγραφή της "μάχης" και των παραμέτρων της μετα από λίγες μέρες. Την καλησπέρα μου και περαστικά μου.
