"Σε ένα από τα πολλά ταξίδια μου στην Ευρώπη, αναζητώντας να βρω λίγες στιγμές ηρεμίας για τον εαυτό μου, βρέθηκα ένα βροχερό βράδυ σε ένα μικρό συνοικιακό μπαράκι στην παλιά πόλη της Μαδρίτης. Είμαι από τους άντρες με τρομερή αυτοπεποίθηση, πατάω στα πόδια μου και νιώθω ασφαλής. Έχω πολλά χιλιόμετρα πίσω μου σε ζόρικες καταστάσεις και έχω περάσει ατέλειωτα βράδια με πολλές γυναίκες. Όλες τους ήταν διαφορετικές μεταξύ τους και όλες είχαν και κάτι να σου προσφέρουν. Άλλες αγάπη, άλλες εφήμερους έρωτες, άλλες λεφτά και λίγες στιγμές χαμένης πολυτέλειας. Καμιά τους όμως δεν μπορούσε να προσφέρει το πάθος. Ένα πάθος απύθμενο, ένα πάθος που σε τυφλώνει, που σε οδηγεί σε άγνωστα μονοπάτια που δεν μπορείς να τα ελέγξεις με την λογική. Το πάθος που σε κάνει να φλερτάρεις με την παράνοια..."
Μετά την τελευταία συνάντηση που είχαμε στην Θεσσαλονίκη και μετά την κίνηση του Ανδρέα για αγορά από Ισπανία με τα "ιδιαίτερα προνόμια" που έχει, δεν ήταν δυνατόν να μην εκμεταλλευτώ την ευκαιρία να αποκτήσω ακόμη ένα two band πινέλο.
"Δεν έχεις να φοβηθείς τίποτα, άκουγα να λέει μέσα μου μια φωνή. Άλλο ένα τελειωμένο βράδυ ανάμεσα σε ποτά και καμιά πληρωμένη συντροφιά, τα ξέρω καλά αυτά τα βράδια. Κάπου εκεί, χαμένος στις σκέψεις μου, αντιλαμβάνομαι μια κίνηση με την άκρη του ματιού μου. Ενώ δεν βλέπω, μια ακατανίκητη δύναμη με σπρώχνει να κοιτάξω. Κάτι μέσα μου μου λέει να δω. Είμαι σίγουρος ότι είναι μια γυναικεία φιγούρα, αλλά γιατί μέσα μου τέτοια αναστάτωση; Δεν είναι δα και η πρώτη νοστιμούλα που βλέπω να συχνάζει σε τέτοια μέρη. Την κοιτώ, με κοιτά και όμως ναι, δεν έχω ξαναδεί τέτοιο πλάσμα. Ξαφνικά παγώνει ο χρόνος, μένουμε να κοιταζόμαστε δεν ξέρω και εγώ για πόσο. Δεν είναι η συνηθισμένη γυναίκα που συναναστρέφομαι όλα αυτά τα χρόνια, δεν είναι ο τύπος της γυναίκας που ξέρω. Αυτή σίγουρα είναι διαφορετική, αφήνει μια αύρα πίσω της καθώς περπατάει που σε μαγεύει. Νιώθω αδύναμος σαν τον Οδυσσέα δεμένο στο κατάρτι, ακούγοντας το τραγούδι των σειρήνων. Το βλέμμα της σε παγώνει, η παρουσία της επιβάλλεται παντού μέσα στον χώρο. Τα πάντα μέσα μου προειδοποιούν για κάτι το διαφορετικό, κάτι το άγνωστο, κάτι που δεν έχω ξανανιώσει με άλλη γυναίκα..."
Κατ' αρχήν με κέντρισε η εμφάνισή του, έχει μια ομορφιά ακαταμάχητη που δεν σου αφήνει και πολλά περιθώρια να του αντισταθείς.
"Είναι σαν μια εντυπωσιακή Ισπανίδα σενιορίτα, μελαχρινή με έντονα κόκκινα χείλη, που σε καλεί σε ένα αισθησιακό ταγκό αισθήσεων και παραισθήσεων. Ω ναι, είναι αυτό το μεσογειακό ταμπεραμέντο, αυτό το λάτιν που έχει πάνω της, το λίγο νεφελώδες στην βάση του, που σου υπόσχεται πολλά και τίποτα ταυτόχρονα..."
Στο ξύρισμα τώρα, αποδεικνύεται ένα πολύ σπουδαίο πινέλο, με τα γνωστά χαρακτηριστικά των two bands που τα διαφοροποιούν από τους υπόλοιπους ασβούς. Δυνατό backbone και ταυτόχρονα πολύ μαλακή τρίχα. Ακριβώς αυτό που μου αρέσει δηλαδή. Είχα διαβάσει σε κάποια reviews, ότι χρειάζονται μερικές χρήσεις για να αποδώσει τα μέγιστα. Δεν ξέρω αν βελτιώνεται, πάντως προσωπικά με κέρδισε από την πρώτη του επαφή.
"Μετά τα πρώτα βλέμματα που ανταλλάξαμε με την γλυκιά σενιορίτα, μου έκλεισε πονηρά το μάτι και είδα ένα απαλό χαμόγελο στα χείλη της, μια αύρα σαν το καλοκαιρινό αεράκι που σε διαπερνά σε όλο σου το κορμί. Στιγμιαία έκλεισα τα μάτια για να φυλακίσω εκείνες τις στιγμές των έντονων συναισθημάτων μέσα μου, αλλά μέχρι να τα ξανανοίξω είχα συνειδητοποιήσει ότι ήδη είχε φύγει και έτρεξα ξοπίσω της να την προλάβω. Είχε ήδη χαθεί μέσα στα στενά σοκάκια της Μαδρίτης, αλλά δεν θα την έχανα και αυτήν την φορά, οι δρόμοι μας ήταν μοιραίο να συναντηθούν..."
Φορτώνει πανεύκολα οποιοδήποτε σαπούνι, ακόμη και από τα σκληρά) και εννοείται και τις κρέμες. Η δημιουργία αφρού τάχιστη, ο πυκνός του θύσανος κρατάει πολύ νερό και φορτώνει πολύ δυνατά. Σε αντίθεση με τους χοίρους που στο φόρτωμα, αντιλαμβάνεσαι από την αρχή την ποσότητα (το πόσο φόρτωσες), στους ασβούς δεν είναι εμφανής η ποσότητα εξ αρχής, παρά μόνο όταν δημιουργείς τον αφρό στο μπολ ή στο πρόσωπο.
"Άρχισα να την αναζητώ απελπισμένα, είχα αρχίσει να χάνω τις ελπίδες μου. Άξαφνα την βλέπω μπροστά μου. Με κοιτά και την κοιτώ χωρίς να πούμε λέξη. Το σκοτεινό μοτέλ είναι λίγα στενά πιο κει. Είμαστε πιασμένοι χέρι χέρι σε όλη την διαδρομή, πόσο γρήγορα περνάει η ώρα δίπλα της, σχεδόν μπαίνεις σε άλλη διάσταση. Χαμηλός φωτισμός από λίγα κεριά, ένα μπουκάλι κόκκινο κρασί και δυο ποτήρια, το σκηνικό ταιριάζει απόλυτα με το πάθος των στιγμών. Λες και το σύμπαν όλο συνωμότησε για αυτήν την στιγμή. Δεν έχουμε πει ούτε μια λέξη όλη αυτήν την ώρα, μόνο κοιτιόμαστε στα μάτια. Ξαφνικά, σηκώνει το χέρι της και με χαϊδεύει στο πρόσωπο. Θεέ μου, τόσο απαλό άγγιγμα δεν έχω ξανανιώσει ποτέ μου, κάνε να μην τελειώσει ποτέ αυτή η στιγμή..."
Το ξύρισμα με αυτό το πινέλο ήταν πραγματικά απόλαυση και πραγματικά με έχει κερδίσει αυτή η κατηγορία των πινέλων. Σε σημείο που σκέφτομαι να περιορίσω δραματικά το rotation στα πινέλα. Αν το συνιστώ; Θέλει και ρώτημα;
'Και χάθηκα μέσα στην αγκαλιά της, με οδήγησε σε σκοτεινά μονοπάτια απέραντης ηδονής. Ένιωθα αδύναμος στα χέρια της, έπαιζε με το μυαλό και την ψυχή μου. Το ήξερε καλά αυτό το παιχνίδι των αισθήσεων και των παραισθήσεων. Δεν ξέρω πόσο χρόνο μείναμε εκεί. Ο χρόνος είναι αμείλικτος πολλές φορές. Άλλωστε τι σημασία έχει, παιχνίδια του μυαλού είναι όλα. Θα ξαναβρεθούμε(;), ψέλλισα γεμάτος αγωνία. Δεν μου απάντησε, μου χαμογέλασε απαλά με εκείνο το υπέροχο χαμόγελο, με εκείνα τα κατακόκκινα χείλη και τα μεγάλα μαύρα της μάτια που δεν άφηναν περιθώρια για πολλά λόγια. Μου χάρισε ένα ακόμα χάδι και έκανε να φύγει. Η φιγούρα της μέσα σε αυτό τον χαμηλό φωτισμό των κεριών, στο σκοτεινό εκείνο δωμάτιο του μοτέλ, την έκανε να δείχνει σαν οπτασία. Στην πόρτα κοντοστάθηκε, με κοίταξε για τελευταία φορά και μου είπε χαμηλόφωνα φεύγοντας:
...Ακόμα κι αν δεν υπήρχες, εσένα ακριβώς θα είχα επινοήσει...
Εύα Ομηρούλη, Σεισάχθεια
Αυτό θα πει ριβιού!
εξαιρετική η παρουσίαση 
