Θα ήταν εύκολο να ξεκινήσω και να τελειώσω με μία διαπίστωση. Να τη γράψω με διαφορετικές λέξεις, που θα έχουν το ίδιο νόημα και ουσιαστικά να λέω το ίδιο πράγμα.
Ναί, αυτό είναι ένα πάρα πολύ καλό πινέλο !
Εγώ όμως θα γυρίσω πίσω. Θα κάνω αναδρομή. Έτσι θα εξηγήσω τα πώς και τα γιατί.
Θα γράψω τί θυμάμαι. Θυμάμαι το shavemac του Γιάννη. Εκεί που είπα αυτό είναι πινέλο. Δε θέλω πιά γουρούνια. Δε κάνουν για μένα.
Θυμάμαι τη πρώτη μου αποτυχημένη απόπειρα σε ασβό. Το Berkeley. 'Ηταν μικρό. Πολύ..
Το 177. Υπέροχο !
Τη πρώτη φορά που άγγιξα το Semogue στον Γιώργο. Τη θυμάμαι καλά.
Τη θυμάμαι γιατί ήταν η μέρα και η στιγμή που είπα στον εαυτό μου, αυτές είναι οι ιδανικές διαστάσεις ενός πινέλου και είναι silvertip ? Silvertip είναι η τρίχα που προτιμώ.
Και ναί, θυμάμαι που κορόιδευα και το έλεγα κελεπούρι. Ένα semogue κοντά στα 100 ευρώ ?
Αλλά αυτό το πινέλο είναι ένας μικρός, κοντόχοντρος, απίστευτα μαλακός, διάολος που σε σαγηνεύει και πόσα λίγα ήξερα ? Ας μάσαγα μιά Stimorol πριν μιλήσω.
Μα τί ακριβώς έκαναν οι Πορτογάλοι ? Για μένα, πάντρεψαν επιτυχημένα τέσσερα στοιχεία μαζί.
Μία εξαιρετικής ποιότητας τρίχα - η οποία πλησιάζει αρκετά αλλά δε φτάνει, θεωρώ, τη τρίχα του shavemac. Το dna της Semogue και 'δώ παρόν. Κάποιες "κατσαρές" γύρω - γύρω, δε τις αποφύγαμε, αλλά αυτά είναι πταίσματα.
Ένα φοβερά πυκνό θύσσανο, σε ιδανικές διαστάσεις. 24mm knot 48mm loft, ο οποίος δεν έχει μεν το backbone ενός χοίρου, έχει όμως την ικανότητα να μεταμορφώνεται απο βελούδινα μαλακός στις άκρες σε έναν βραχύσωμο bodybuilder στο "σώμα" και να τριπλασιάζει το βάρος του σε νερό και σε σαπούνι.
Νιώθεις πως υπάρχει ένας μυς μέσα στο πυρήνα των τριχών που συσπάται όποτε δουλεύεις το πινέλο πάνω σου.
Βενταλιάζει στις περιστροφικές και ανοίγει και σου δίνει, σου δίνει και δώστου και σου δίνει πολύ, πάρα πολύ γιατί κρατάει μέσα ποσότητες για πολλά περάσματα. Και αν βοηθά και το σαπούνι ..?!
( η φωτογραφία δανεική αλλά το αποτέλεσμα ορατό )
Μόνο λίγη παραπάνω προσοχή στο ξέπλυμα. Όλα τα προσέχουμε, αυτό μιά σταλιά περισσότερο.
Μία λαβή, κούκλα. Γράφουν, ξύλο ελιάς. Μπούρδες. Εγώ σας λέω, γοφοί και πόδια...
Τα νερά του ξύλου ? Η αίσθηση στο χέρι ?
Τί μπορείς να κάνεις ? Να το χαζεύεις με τις ώρες. Να το αγγίζεις και να το κρατάς ενώ δουλεύει για σένα πάνω στα σαπούνια σου.
Τί δε μπορείς να κάνεις ? Bowl lathering. Μπορείς, αλλά χτυπάς τέτοια λαβή στα τοιχώματα μιάς πορσελάνης, ενός κεσέ ? Αμαρτία !
Όλα τα παραπάνω με μία τιμή που αν ήταν simpsons ή shavemac υποψιάζομαι πως θα ήταν τουλάχιστον στο επι δύο.
Και έφτιαξαν αυτό το πινελάκι λοιπόν και το ονόμασαν Semogue SE 2013. Έφτιαξαν 440 κομμάτια και νιώθω τυχερός που έχω ένα.
Μόνο τις δύο τελευταίες προτάσεις να έγραφα, λεζάντα σε μία φωτογραφία του, θα ήταν αρκετές..